Εθνική κυριαρχία και απύθμενη ανοησία

Του Στέλιου Σταυρίδη

«Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Οι Έλληνες είμαστε υπερήφανος και αγέρωχος λαός. Δίνουμε τεράστια σημασία στην εθνική μας κυριαρχία και δεν μπορούμε να δεχθούμε Γερμανούς, Κινέζους, Γάλλους ή Αμερικάνους να μας διαφεντεύουν. Φροντίζουμε όσο λίγοι τα περιουσιακά μας στοιχεία -τα εθνικά μας «διαμάντια»- και δεν διανοούμαστε να τα εκχωρήσουμε σε κανέναν να τα εκμεταλλευτεί - διαχειριστεί. Αντιστεκόμαστε σθεναρά στο «ξεπούλημα» δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, Έλληνες και ξένους και επαναστατούμε όταν ακούμε προθέσεις οποιουδήποτε, για παραχωρήσεις. Επειδή αγαπάμε το λαό, θέλουμε τα πάντα να ανήκουν στο λαό. Ο δε λαός, που εκπροσωπείται από τους τοπικούς του άρχοντες, υπνωτισμένος, νομίζει ότι απολαμβάνει τα ελέη της περιουσίας του.

Στη θεωρία παίρνουμε δέκα με τόνο, στην πράξη όμως, η κόλλα που κάθε φορά παραδίδουμε είναι κατάλευκη – κοινώς άγραφη. Κι έτσι άγραφοι, πάμε και... άπατοι. Την ίδια, όμως, στιγμή φουσκώνουμε από ύψιστη περηφάνια, αλλά και απύθμενη ανοησία. «Οι Έλληνες βλέπουμε πάντα μπροστά, γιατί νιώθουμε πατέρες του ελληνικού πολιτισμού», έλεγε επιφανής και ρομαντικός Έλληνας της διασποράς.

Δείτε γύρω σας για να καταλάβετε την κατάντια μας... Άλλος συμπολίτης μας, περιέγραψε πρόσφατα τα απερίγραπτα χάλια μας, την πλήρη περιφρόνηση του νόμου, την κουρελαρία των κάθε λογής «αγωνιστών» στα Πανεπιστήμια, τις ρυπαρές αφίσες μπουζουκομάγαζων και κάθε ασύδοτου, αλλά και της ίδιας της τοπικής αυτοδιοίκησης στους δημόσιους χώρους, την κακογουστιά μας, τις παραγκοκατασκευές των «εντευκτηρίων», κ.λπ., και κατέληγε: «Έλληνας δεν γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι. Καταντάς!» Υπερβολές; Δεν νομίζω, παρότι προσβάλλομαι βαθύτατα.

Εμείς οι απίθανοι και απύθμενοι Νεοέλληνες, καταντήσαμε την Ελλάδα έτσι. Αφήσαμε άχρηστους, ανίκανους και γελοίους πολιτικούς να (μην) αξιοποιήσουν τα Ολυμπιακά έργα. Και τα λεηλατήσαμε, τα ρημάξαμε και τα αφήσαμε να ρυπαίνουν το περιβάλλον, προς όφελος φυσικά του λαού. Αφήσαμε τον κάθε ανεκδιήγητο δήμαρχο να βάζει την «μπέρτα» του δημοκράτη αγωνιστή και να εμποδίζει την αξιοποίηση δημοσίων κτιρίων, παραλιών, πάρκων, κ.λπ. Ανεχθήκαμε περισπούδαστους υπουργούς να μας προστατεύουν από ξεπούλημα εθνικού πλούτου και είδαμε που κατάντησε (και πόσες δεκάδες δισ. κόστισαν στον κυρίαρχο λαό), η Ολυμπιακή (της οποίας όλα τα αεροπλάνα σκουριάζουν... παρκαρισμένα στο Ελ. Βενιζέλος)), ο ΟΣΕ, ο ΟΛΠ (ευτυχώς μας έσωσαν οι... Κινέζοι).

Και είμαστε τόσο ανεγκέφαλοι, που συνεχίζουμε να θέλουμε το κράτος να είναι επιχειρηματίας τζόγου (ΟΠΑΠ, για να μοιράζει αφειδώς χρήμα του λαού στους ημετέρους), να διαχειρίζεται την ΕΥΔΑΠ, τη ΔΕΗ και τόσα άλλα αδιανόητα στον κοινό νου. Ο λαός στην εξουσία και η δημόσια περιουσία στο λαό. Ώστε οι επιτήδειοι να την λεηλατούν συστηματικά και ασύστολα.

Η κοινωνία μας αυτά έμαθε, τους πολιτικούς μας αυτά τους βολεύουν, οι λαϊκιστές αυτά προπαγανδίζουν και η Ελλάδα βουλιάζει, όσο το υπουργικό συμβούλιο συσκέπτεται άτολμο, σε ρυθμούς αφόρητου κρατισμού, ανεπαίσθητα ελαφρότερης διασκευής, εκείνης της δεκαετίας του ’80.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα πάντα στον κυρίαρχο λαό, για να ρημάξει ό,τι έχει απομείνει όρθιο, προς δόξαν των επιτηδείων (που λεηλατούν θρασύτητα το κράτος) και της ένδοξης Αριστεράς, που βγάζει κραυγές αγωνίας και μας καλεί στους δρόμους να «πολεμήσουμε» όλοι μαζί για την πλήρη ισοπέδωση της χώρας μας.

Ευτυχώς που με το internet, το skype και τα i-phones, θα είμαστε σε πολύ στενή επαφή με τα παιδιά μας, που στην προσπάθεια τους να δουν στον ήλιο μοίρα, θα μετοικήσουν σε άλλες χώρες.