"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Οι θιασώτες της ακινησίας ενοχλούνται

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Ποια είναι η βασική, η στοιχειώδης προϋπόθεση για να δώσεις ή να χάσεις κάτι; 


Να το έχεις, να σου ανήκει. Σωστά; Γιατί, αν δεν το έχεις, δεν γίνεται να το δώσεις ή να το χάσεις.  


Συγχωρήστε με που σπαταλώ τον χρόνο σας με πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, αλλά την αφορμή μου δίνει η καταγγελία της πρόσφατης συμφωνίας με την Ιταλία για τις θαλάσσιες ζώνες, από πλευράς του Νίκου Κοτζιά.

Ο τέως υπουργός Εξωτερικών κατηγορεί την κυβέρνηση ότι, προκειμένου να πετύχει τη συμφωνία με την Ιταλία, δέχθηκε μειωμένη επήρεια στα μικρά και απομακρυσμένα από την ηπειρωτική χώρα νησιά (Στροφάδες και Διαπόντια), «επιλογή που θα τη βρει η χώρα μπροστά της», όπως έγραψε, εννοώντας προφανώς το Καστελλόριζο, που δεν είναι πρόβλημα μόνο για την Τουρκία, αλλά και για την Αίγυπτο. Κατηγορεί, λοιπόν, την κυβέρνηση ότι «αναγνώρισε σε τρίτους δικαιώματα σε ελληνική θαλάσσια περιοχή», ότι «έδωσε κυριαρχία χωρίς να πάρει τίποτα», ότι «δίνουμε προίκα τα δικαιώματά μας».

Ο Νίκος Κοτζιάς μπερδεύει –κατά λάθος, είμαι βέβαιος– δύο πράγματα, τα οποία για την κοινή λογική, τουλάχιστον, διαφέρουν: το δικαίωμα και την άσκησή του


Το πρώτο είναι μια θεωρητική δυνατότητα, ενώ το δεύτερο είναι μια απτή πραγματικότητα


Γενικώς, τα όποια δικαιώματα του καθενός μας είναι ασφαλή, εφόσον τα αναγνωρίζουν και οι άλλοι. Ειδικά, όμως, για την περίπτωση των θαλασσίων ζωνών, είναι, εκ της φύσεως του αντικειμένου, απαραίτητη η αποδοχή του γείτονα, που ενδεχομένως επηρεάζεται. Αυτό σημαίνει ότι η συνεννόηση και, εν τέλει, ο συμβιβασμός είναι απαραίτητα.

Συνεπώς, έχει απόλυτο δίκιο ο σημερινός υπουργός, Νίκος Δένδιας, όταν υποστηρίζει ότι με τη συγκεκριμένη συμφωνία η Ελλάδα αυξάνει τη γεωγραφική επικράτειά της. Δεν έδωσε τίποτε το οποίο να είχε προηγουμένως· μόνο κέρδισε!  


Αντιλαμβάνομαι ότι ο Ν. Κοτζιάς εκφράζει, με τις αντιρρήσεις του, την παραδοσιακή στάση της εθνικώς υπερήφανης ακινησίας στα λεγόμενα εθνικά θέματα, με την οποία το μόνο που έχουμε πετύχει είναι η εξασθένηση των θέσεών μας, αφού η ακινησία δεν είναι παρά η άρνηση μιας εξελισσόμενης πραγματικότητας.
 
Και πέραν αυτού, όμως, όταν ο Ν. Κοτζιάς προτιμά τη συντήρηση της εκκρεμότητας με την Ιταλία στο ψυγείο της διπλωματίας επειδή διαφωνεί με τον συμβιβασμό στο θέμα των Στροφάδων και των Διαποντίων, η θέση του αυτή...


 σε τι διαφέρει ουσιωδώς από τον μαξιμαλισμό της Τουρκίας, η οποία ορίζει μόνη της τι δικαιούται στη Μεσόγειο και αρνείται να το συζητεί με οποιονδήποτε θιγόμενο; 


Είναι η ίδια μαξιμαλιστική θέση και μάλιστα χωρίς την ισχύ που δίνει υπόσταση και βαρύτητα στη στάση της Τουρκίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: