Το σημερινό κείμενο το παρουσίαζα συνήθως
στα Πανεπιστημιακά αμφιθέατρα με τη μορφή διαφανειών εμπλουτισμένων με σχετικά
έξυπνα σκίτσα. Ζητώ ευγενικά από τους φίλους του Blog να δούνε με
μπόλικη δόση χιούμορ και τους διαβεβαιώνω ότι η δημοσίευσή του δεν ενέχει
υστερόβουλες σκέψεις.
Στόχος του δεν είναι η κακοπροαίρετη
ειρωνεία των φιλοδοξιών Κομματικών στελεχών και μαζί τους στελεχών Επιχειρήσεων
αλλά σε σύγχρονο Αριστοφάνειο πνεύμα η χιουμοριστική παροχή διδαγμάτων μέσα από
3 ιστοριούλες-μαθήματα στους φιλόδοξους άνδρες και γυναίκες της Πατρίδας μας.
Ελπίζω να προκαλέσω και λίγα χαμόγελα καθώς, όπως όλοι μας, διαπιστώνω ότι
εντείνεται η «φιλολογία» αρχικά για έναν προσεκτικό-παραγωγικό ανασχηματισμό, ή
πιο κομψά μια ‘επιλεκτική ανασυγκρότηση του Υπουργικού Συμβουλίου’, και
αργότερα για Εθνικές εκλογές.
Έλεος!…Όλα τα
έχουμε μόνο οι πρόωρες Εκλογές μας
λείπουν…
Οι 3 ιστοριούλες διαθέτουν διαχρονική αξία
όχι μόνο για επίδοξους αναρριχητές σε θώκους της ελληνικής Πολιτικής Εξουσίας
και της δυστυχώς αείποτε προβληματικής Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης αλλά και
για στελέχη υγειών Επιχειρήσεων (όχι τυχοδιωκτικών οικονομικής φύσεως
δραστηριοτήτων) που εδώ και μια δεκαετία ‘χαροπαλεύουν’ στην Ελλάδα «της τρόικας
και των θεσμών» και σύντομα, μετά την καταστροφική σάρωση της ελληνικής
οικονομίας από τον covid-19, θα
ανταγωνίζονται με πυξίδα της συμπεριφοράς τους το γνωστό σλόγκαν «ο θάνατός σου
η ζωή μου…»
Ευχαριστώ το Blog που φιλοξενεί
σήμερα το κείμενό ως επείγουσα προσφορά σε υποψήφιους Υπουργούς και Κομματικά
στελέχη που φιλοδοξούν να αναρριχηθούν σε κάποιον «θώκο Εξουσίας» καθώς
ψυχανεμίζονται ότι με τον επικείμενο Υπουργικό ανασχηματισμό θα αδειάσουν
κάποια Υπουργικά έδρανα. Όπως συμβαίνει πάντα, τρέμει το φυλλοκάρδι μαζί με την
Υπουργική καρέκλα εκείνων που γνωρίζουν ενδόμυχα ότι οδεύουν προς την έξοδο,
ανεβαίνουν οι καρδιακοί παλμοί εκείνων που θεωρούν εαυτούς ικανούς για
την…Καρέκλα!
Ιστορία
1η
Ένα
κοράκι καθόταν πάνω σε ένα δέντρο, χωρίς να κάνει τίποτα…
Ένα
κουνελάκι το βλέπει και το ρωτάει:
«Μπορώ
να κάθομαι και εγώ σαν εσένα όλη τη μέρα χωρίς να κάνω τίποτα;»
Το
κοράκι απαντά: «Γιατί όχι;»
Έτσι το
κουνελάκι ξάπλωσε νωχελικά κάτω από το δέντρο
Ξαφνικά
εμφανίζεται μια αλεπού, ορμάει πάνω στο κουνελάκι και το καταβροχθίζει.
Δίδαγμα:
Για να
κάθεσαι όλη μέρα χωρίς να κάνεις τίποτα, πρέπει, στην πυραμίδα της Πολιτικής
Εξουσίας, της Δημόσιας Διοίκησης και των Επιχειρήσεων να κάθεσαι… πολύ ψηλά.
Μια
γαλοπούλα συζητούσε με ένα ταύρο:
«Θα μου
άρεσε πολύ να κατορθώσω να φτάσω στη κορυφή αυτού του δέντρου..» λέει η
γαλοπούλα, «..αλλά τα φτερά μου δεν έχουν την απαιτούμενη δύναμη»
«Γιατί
δεν δοκιμάζεις να φας τα περιττώματά μου..» λέει ο ταύρος, «είναι πολύ
δυναμωτικά»
Η
γαλοπούλα διστάζει αλλά τελικά δοκιμάζει λίγα και ανακαλύπτει ότι της δίνουν
δύναμη για να πετάξει στο πρώτο κλαδί.
Την
επομένη τρώει κι άλλα περιττώματα του ταύρου και ανεβαίνει στο δεύτερο κλαδί
Τελικά
κατορθώνει να φθάσει στη κορυφή…
Ξαφνικά,
τη βλέπει ένας αγρότης, την πυροβολεί και πέφτει από το δέντρο
Δίδαγμα:
Τρώγοντας
«σκατά» μπορείς να φθάσεις σε κορυφαίες θέσεις της Πολιτικής ιεραρχίας, ή της
Επιχειρηματικής πυραμίδας, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα παραμείνεις εκεί για
πολύ…
Ιστορία
3η
Ενώ
πάγωνε στο χώμα, έφθασε μια αγελάδα και το έθαψε αφοδεύοντας επάνω του
Το
πουλάκι μέσα στη «κοπριά» άρχισε να ζεσταίνεται, και να νιώθει καλύτερα και
χαρούμενο άρχισε να κελαηδάει…
Ένας
γάτος πονηρός, ακούει το κελάηδισμα και πλησιάζει να δει τι γίνεται
Βρίσκει
το πουλάκι σκεπασμένο με «κοπριά», το βγάζει έξω και το καταβροχθίζει…
Δίδαγμα (Αυτή η
ιστοριούλα προσφέρει 3 διδάγματα):
Κάποιοι
που σου ρίχνουν «κοπριά» δεν είναι εχθροί σου…
Κάποιοι
που σε βγάζουν από την «κοπριά» είναι φίλοι σου..
Και
αφού είσαι μέσα στην κοπριά, «σκάσε!..»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου