Toυ ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ
Ηταν μια πολύ δύσκολη ημέρα για τον Αλέξη Τσίπρα.
Ηταν μια πολύ δύσκολη ημέρα για τον Αλέξη Τσίπρα.
Εχοντας απέναντί του διάφορους προβληματισμένους συντρόφους, μεταξύ αυτών τον σταθερά δύσθυμο Ευκλείδη Τσακαλώτο –μη σας ξεγελάει το χιούμορ του, πίσω από τις κλειστές πόρτες είναι, λένε, πολύ γκρινιάρης– και τον πάντα επικριτικό Νίκο Φίλη –όπως κάθε θεματοφύλακας της ιδεολογικής καθαρότητας πρέπει να είναι–, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καλείτο στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου να διαχειριστεί τις εντυπώσεις για τον επιστήθιο φίλο και άλλοτε έμπιστο υπουργό του μέσα στο Μαξίμου, τον Νίκο Παππά, που ως γνωστόν στον ελεύθερό του χρόνο παρηγορούσε παραληρηματικούς επιχειρηματίες.
Σε κάτι τέτοιες δύσκολες καταστάσεις, λοιπόν, ο καθείς καταφεύγει στην προστασία που του παρέχει η «ζώνη άνεσης» –όλοι οι άνθρωποι έχουν από μία–, η comfort zone που θα έλεγε και Ευκλείδης.
Η comfort zone του κ. Τσίπρα δεν είναι κάποια πολιτικά οράματα για το μέλλον, ούτε οι ηρωικές αυταπάτες του παρελθόντος.
Αναζητεί πάτημα σε κάτι σταθερό, προσπαθεί να θυμηθεί τις ρίζες του -ή αλλιώς τον βατήρα που τον εκτίναξε.
«Η λιποθυμία ενός εννιάχρονου κοριτσιού λόγω ελλιπούς σίτισης, κόρης ξενοδοχοϋπαλλήλου που έμεινε άνεργη, γυρίζει τη χώρα μας χρόνια πίσω και φωτίζει με τα πιο σκοτεινά χρώματα αυτό που βιώνουν οι εργαζόμενοι εδώ και καιρό». Να ‘το πάλι. Ενα τραγικό, πλην όμως μεμονωμένο, γεγονός μεγεθύνεται σε πανελλήνια κλίμακα, γίνεται μια ιμπρεσιονιστική εικόνα για όλη τη χώρα, μέσα από τα λόγια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ας πάμε πίσω στον χρόνο.
Ηταν 1η Μαρτίου 2013.
Η εισπνοή μονοξειδίου του άνθρακα από αυτοσχέδιο μαγκάλι που είχαν ανάψει δύο φοιτητές στη Λάρισα έγινε αιτία για τον τραγικό τους θάνατο. «Είναι το αποτέλεσμα των βίαιων ανατροπών που έφερε η μνημονιακή εποχή στις ζωές των περισσοτέρων από εμάς» ανέφερε την ίδια ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη του κατηγορούσαν την τότε κυβέρνηση. Από κοντά φυσικά και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, που τώρα έχουν ξεχαστεί, αλλά υπήρξαν χρήσιμοι για να γίνει η δουλειά.
Κάπως έτσι χτίστηκε το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα». Που με τη σειρά του οδήγησε...
στο «μαγαζί», ή στα «μαγαζιά» αναλόγως πως το βλέπει κανείς και αν βάζει μέσα και τα outsourcing…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου