Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τι θα μείνει από την απομαγνητοφώνηση;
Τι θα μείνει από την απομαγνητοφώνηση;
Ας αφήσουμε τα γραφικά, τα «ρε μα…κα», τα out-sourcing, τα real-politic και εκείνο το story-telling που λέει ο κ. Παππάς στον κ. Μιωνή πως λείπει από τη Ν.Δ. «Αφήγηση», που θα λέγαμε εις την μετανεωτερικήν.
Ας αφήσουμε και όσα θυμίζουν ελληνικό κινηματογράφο, το «μαγαζί» και «τα λεφτά» και όταν λέμε «λεφτά» εννοούμε «λεφτά», όχι απλώς πολλά.
Παρακάμπτω, χάριν οικονομίας, και την πολύφερνη Τουλουπάκη, τον πολυχρονεμένο Παπαγγελόπουλο και διάφορα άλλα ονόματα που βιάζουν τους νευρώνες της φαιάς ουσίας μας.
Γιατί πρέπει να ξέρω ποιος είναι και τι σκέφτεται ο Παπαγγελόπουλος;
Επειδή είμαι Ελληνας και αυτή είναι η Ελλάδα, η χώρα μου. Είναι το πρώτο που θα μείνει. Ενα μπούχτισμα, μια αηδία που σε κάνει να αισθάνεσαι ξένος στην ίδια σου τη χώρα.
Δεν είμαι αφελής να πιστεύω πως ο κ. Παππάς έχει το αποκλειστικό προνόμιο να θεωρεί ότι η εξουσία είναι μαγαζί που βγάζει «λεφτά». Το έχουμε ζήσει ξανά σε διάφορες εκδοχές και θα το ξαναζήσουμε. Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Ομως αυτό δεν με βοηθάει για να απαλλάξω τον ουρανίσκο μου από τη δυσάρεστη επίγευση της υπόθεσης. Με βοηθάει όμως να καταλάβω για ποιον λόγο η παρέα επέμενε να κραδαίνει πάνω από τα κεφάλια μας το αλήστου μνήμης ηθικό της πλεονέκτημα. Εννοούσε, πολύ απλά, ότι δεν έχει αυτές τις αναστολές που σε υποχρεώνουν να τηρείς τα προσχήματα χωρίς τα οποία η δημοκρατία καταρρέει. Από αυτή την άποψη, η παρέα ήταν ειλικρινής. Κυβέρνησαν ως ανεύθυνοι άρχοντες. Το δέχθηκαν οι ψηφοφόροι, το δέχθηκε και η Ευρώπη. «Αυτή είναι η Ελλάδα;», που είχε πει κάποτε ο Κ. Σημίτης.
Σήμερα ξέρουμε πια πως το ηθικό πλεονέκτημα ήταν στην πραγματικότητα κυνικό πλεονέκτημα. Παραθέτω από το λεξικό Δημητράκου (τ. 5, σελ. 4.190): «Κυνισμός: το φιλοσοφικόν σύστημα, η συμπεριφορά και ο καθόλου βίος των κυνικών… 2. Η έλλειψις πάσης αιδούς εις την σκέψιν και εις την πράξιν, ασύστολος παρρησία… αισχρά συμπεριφορά… αδιαντροπιά, ξετσιπωσιά».
Δεν είμαι αφελής να πιστεύω πως ο κ. Παππάς έχει το αποκλειστικό προνόμιο να θεωρεί ότι η εξουσία είναι μαγαζί που βγάζει «λεφτά». Το έχουμε ζήσει ξανά σε διάφορες εκδοχές και θα το ξαναζήσουμε. Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Ομως αυτό δεν με βοηθάει για να απαλλάξω τον ουρανίσκο μου από τη δυσάρεστη επίγευση της υπόθεσης. Με βοηθάει όμως να καταλάβω για ποιον λόγο η παρέα επέμενε να κραδαίνει πάνω από τα κεφάλια μας το αλήστου μνήμης ηθικό της πλεονέκτημα. Εννοούσε, πολύ απλά, ότι δεν έχει αυτές τις αναστολές που σε υποχρεώνουν να τηρείς τα προσχήματα χωρίς τα οποία η δημοκρατία καταρρέει. Από αυτή την άποψη, η παρέα ήταν ειλικρινής. Κυβέρνησαν ως ανεύθυνοι άρχοντες. Το δέχθηκαν οι ψηφοφόροι, το δέχθηκε και η Ευρώπη. «Αυτή είναι η Ελλάδα;», που είχε πει κάποτε ο Κ. Σημίτης.
Σήμερα ξέρουμε πια πως το ηθικό πλεονέκτημα ήταν στην πραγματικότητα κυνικό πλεονέκτημα. Παραθέτω από το λεξικό Δημητράκου (τ. 5, σελ. 4.190): «Κυνισμός: το φιλοσοφικόν σύστημα, η συμπεριφορά και ο καθόλου βίος των κυνικών… 2. Η έλλειψις πάσης αιδούς εις την σκέψιν και εις την πράξιν, ασύστολος παρρησία… αισχρά συμπεριφορά… αδιαντροπιά, ξετσιπωσιά».
Ο τρόπος του κ. Παππά είναι ένα ακόμη αποδεικτικό στοιχείο ότι αυτός και η παρέα του είχαν αναγάγει την αδιαντροπιά σε πολιτική φιλοσοφία.
Ακόμη και το ύφος μετράει. Αν μιλούσε έτσι με τον κ. Μιωνή, φανταστείτε πώς θα μιλούσαν με τον στενό του φίλο, Τσίπρα. Τι θα έλεγαν για τη χώρα οι ενοικιαστές του μαγαζιού.
Γλιτώσαμε από την ανικανότητά τους, τη μεγαλοπρεπή τους άγνοια, την κακοφορμισμένη τους αυταρέσκεια, την κουτοπονηριά και τη συμπλεγματική τους εκδικητικότητα.
Μένει να πειστούμε ότι...
μπορεί ο κυνισμός να δίνει το πλεονέκτημα σε όσους είναι αποφασισμένοι να παίξουν χωρίς κανόνες, όμως αν γίνει πρότυπο πολιτικής συμπεριφοράς, μετατρέπει την κοινωνία σε ζούγκλα.
Μια κοινωνία από ξεδιάντροπους δεν είναι κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου