Οι χθεσινές αποκαλύψεις του Σάμπυ Μιωνή στην Προανακριτική της Βουλής για τις συνομιλίες του με τον Νίκο Παππά παρουσιάζουν τον τότε πανίσχυρο υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ και κολλητό του Αλέξη Τσίπρα όχι μόνο να γνωρίζει τη δράση του παραδικαστικού κυκλώματος του Δ. Παπαγγελόπουλου, αλλά να εμπλέκεται κιόλας ο ίδιος.
Η γνώση της δράσης και των οικονομικών οφελών του κυκλώματος δεν αμφισβητείται, εφόσον ο ίδιος την παραδέχεται στη συνομιλία και μάλιστα την περιγράφει με τόση γλαφυρότητα. Οταν όμως, ο ίδιος πάλι, προτείνει στον Μιωνή να προτρέψει έναν τρίτο, ώστε εκείνος «να βγει να μιλήσει, ρε μ***κα» εναντίον της Μαρέβας, η πράξη του αυτή σε τι διαφέρει από εκείνες για τις οποίες ο Μιωνή κατηγορεί το κύκλωμα Παπαγγελόπουλου;
Εφόσον οι καταγγελίες Μιωνή ευσταθούν, και οι δύο τους, ο «κακός» Παπαγγελόπουλος και ο «καλός» Παππάς, τον ίδιο σκοπό υπηρετούν, την άσκηση πίεσης στον Μιωνή, με τα ίδια δικαστικά μέσα.
Επιπλέον, οι χθεσινές αποκαλύψεις έρχονται να φωτίσουν τα σκοτεινά σημεία του προηγούμενου επεισοδίου στο σίριαλ, δηλαδή τη συνάντηση Μιωνή και Παπαγγελόπουλου στο γραφείο του Ν. Παππά στο Μαξίμου. Μετά τα χθεσινά, δεν απορεί πια κανείς πώς τόλμησε τότε να προτείνει ο Παπαγγελόπουλος συμβιβασμό στον Μιωνή παρουσία ενός άλλου υπουργού της κυβέρνησης. (Ο κατ’ ευφημισμόν συμβιβασμός, θυμίζω, ήταν να πληρώσει ο Μιωνή τα δικαστικά έξοδα των αντιδίκων του, παρότι είχαν χάσει τη δίκη...) Ούτε του ξέφυγε ούτε αδιαφόρησε. Ο καθένας τους είχε γνώση της δράσης του άλλου. Δεν εξέθετε την κυβέρνηση εκείνη τη στιγμή ο Παπαγγελόπουλος· αντιθέτως, την εξέφραζε.
Ενώ όλα αυτά παρουσιάζονται ηχογραφημένα από τον Μιωνή και κατατίθενται στην επιτροπή, ο Ν. Παππάς αντιδρά με τον κλασικό τρόπο του ΣΥΡΙΖΑ: αντιστρέφει την πραγματικότητα.
Οταν συμβαίνουν αυτά, είναι αδύνατον να μην ανατριχιάζω στη σκέψη από τι είδους καθεστώς γλιτώσαμε, παρότι κοντεύει χρόνος αφότου απαλλαγήκαμε.
Κοιτάζοντας το περιπετειώδες παρελθόν της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τη χρονική απόσταση που μας χωρίζει, συνειδητοποιώ κάτι που με κάνει να νιώθω αισιοδοξία:
Σε μεγάλο βαθμό είναι δικαιολογημένα τα παράπονα και η γκρίνια για τα τρωτά και τις δυσλειτουργίες της Δημοκρατίας. Αυτό που προκύπτει, όμως, από τη μεγάλη εικόνα, όταν την ατενίζεις από την απόσταση του σήμερα, είναι ότι η Δημοκρατία άντεξε και απέβαλε τους εκμεταλλευτές της δημοκρατικά, όπως ακριβώς τους είχε εκλέξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου