ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Κατσαπλιαδων αυτοενοχοποίηση

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Τι είναι πιο σημαντικό; Oτι ο Τσίπρας άφησε να βγουν από τα χείλη του λίγες συλλαβές έμμεσης αποδοκιμασίας για τον στενότερό του συνεργάτη; Ή ότι αυτή η αποδοκιμασία ήταν ουσιαστικά ο μόνος τρόπος διάσωσης του αποδοκιμαζομένου;

Τι έκανε ο Τσίπρας; «Κούρεψε» τον Παππά καταλογίζοντάς του προσωπική ευθύνη; Ή τον προστάτευσε επιτρέποντάς του να αναλάβει την ευθύνη χωρίς συνέπειες;

Το ραπισματάκι στον πολυπράγμονα παράγοντα ήταν τόσο ισχυρό ώστε να εκτονώσει την εσωκομματική δυσαρέσκεια· και τόσο ανάερο ώστε να μην προκαλέσει τραυματισμό. Στην πραγματικότητα, αφού είχε δοκιμάσει μία σειρά από εναλλασσόμενες προφάσεις για να προσπεράσει τον θόρυβο, το δίδυμο Τσίπρα - Παππά έκανε το ελάχιστο βήμα στο πλάι.

Το μόνο ασυνήθιστο για τα συριζαϊκά δεδομένα ήταν η ανοιχτή πλέον αμφισβήτηση των μεθόδων Παππά – αμφισβήτηση που σοβούσε όσο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν στην κυβέρνηση, χωρίς να έχει σπάσει ποτέ τον φλοιό της κομματικής νομιμοφροσύνης. 

Ο Τσακαλώτος, ας πούμε, δεν περίμενε τον Μιωνή για να ανακαλύψει πώς λειτουργούσε ένας κλάδος του μαγαζιού. Οι φράσεις που του αποδίδονται από τη συνεδρίαση της Πέμπτης («δεν θα θέλαμε να ξαναγίνουν αυτά τα πράγματα»· «υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα μπορούσα να συμμετέχω σε μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ») ήταν η πρώτη εκδήλωση μιας πολυκαιρισμένης δυσαρέσκειας.

Η συριζαϊκή προϊστορία δείχνει πάντως συντηρητισμό στις εσωτερικές διευθετήσεις. Ο Τσίπρας δεν απέπεμψε ούτε τους δραχμιστές ούτε καν τον Καμμένο – έφυγαν μόνοι τους. Και η εσωκομματική του αντιπολίτευση δεν τον πίεσε ποτέ πολύ για δραστικότερες κινήσεις. Οι χειρισμοί των περιπτώσεων Παπαδημούλη και Παππά επιβεβαίωσαν αυτή την παράδοση της χορογραφημένης υπεκφυγής – της καταπραϋντικής επίπληξης μόνο για τις εντυπώσεις.

Το παράδοξο όφελος για τον εσωκομματικό συνασπισμό, που προσπαθεί να ελέγξει το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όμορους πολιτικούς χώρους, είναι ότι η υπόθεση Παππά λειτουργεί από μόνη της ως ανθρωποδιώχτης. Ακόμη και αν υπήρχαν πρόθυμοι στο ΚΙΝΑΛ, η προθυμία τους δεν μπορεί παρά να εξατμίστηκε μετά την ακρόαση του στικακίου. 

Ο Παππάς ευεργετεί έτσι ακουσίως την άμυνα Τσακαλώτου, Φίλη, Σκουρλέτη και λοιπών πρωτοσυριζαϊκών δυνάμεων, που προτάσσουν την ομοιογένεια του κομματικού σχήματος.
Εξω από τη συριζαϊκή κουζίνα, θα μπορούσε άραγε η υπεκφυγή να αποδώσει;  

Μπορεί να πιάσει σε μια υπόθεση τόσο βαριά η αλοιφή της λήθης; Ή μήπως έχουν δίκιο εκείνοι που λένε ότι το στίγμα που αφήνουν οι διάλογοι θα είναι ανεξίτηλο;

Η απάντηση...

 εξαρτάται και από τη στάση της Ν.Δ. Εξαρτάται από το αν θα νομιμοποιηθούν οι υστερικοί αντιπερισπασμοί του ΣΥΡΙΖΑ με ανάλογης εχθροπάθειας αντιδράσεις.  

Μέχρι στιγμής, ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρνει μόνος να ενοχοποιεί τον εαυτό του.