Toυ Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
(...) Η 20η Φεβρουαρίου έθεσε σφραγίδα
πραγματικότητας. Επρόκειτο, τότε, να εισαχθούν προς ψήφιση προεκλογικέςεξαγγελίες. Δηλαδή, κυρίως, μαζικές
προσλήψεις στο δημόσιο. Αποκατάσταση προμνημονιακού εργασιακού καθεστώτος.
Ό,τι, κοντολογίς, ξεσήκωνε κύμα ενθουσιασμού, υπέρ του Σύριζα, από τους
προεκλογικούς εξώστες. Άρκεσε βλέμμα απειλητικό των εταίρων. Η αποδοχή των
υπεσχημένων στην Βουλή ματαιώθηκε. Έδωσε ο Σύριζα μέτρο υποταγής του.
Η
αναδίπλωση υπήρξε δείγμα σωφροσύνης. Αυτοκίνητο χωρίς “όπισθεν” δεν υπάρχει. Η
σύγχυση φάσεων προεικάζει γενικευμένη αστάθεια. Είναι πολιτική θέση να
στρέφεται κανείς κατά “μερκελιστών”.
Συνιστά όμως (και) ασυναρτησία ταυτοχρόνως ο αρχιαντιμερκελιστής να τηλεφωνεί – παρακλητικά – στην ίδια την κ. Merkel,
προς βοήθειά του.
Είναι επικίνδυνος ο αρχηγός του οποίου η δεξιά ουδέποτεγνωρίζει τι ποιεί η αριστερά (!).
Άρρητη καταδίκη πολλαπλών βάσεων
υπήρξε η κατ΄αρχήν συμφωνηθείσα τετράμηνη παράταση. Δόθηκε για τον μεθοδολογικό
προσδιορισμό εκπλήρωσης ανειλημμένων υποχρεώσεων. Για ουδένα άλλο λόγο. Το
μνημόνιο εφαρμόζεται – πλήρως – εν τω μεταξύ. Χρήματα δεν καταβάλλονται, στο
μεσοδιάστημα. Οι εταίροι δοκίμασαν στην πράξη την αποτελεσματικότητα διακοπής
χρηματοδότησης. Στην παραμικρή παρασπονδία γνωρίζουν – ακριβώς – πως θα μας
πειθαναγκάσουν. Ιδού η πρώτη “επιτυχία” της κυβέρνησης Σύριζα (!).
Μέχρι σήμερα υπήρχε
φόβος ότι τυχόν αποχώρησή μας θ’ ακολουθούσαν και άλλα κράτη. Ήδη, ο κίνδυνος έχει
εκλείψει. Μόνον η Ελλάς διατελεί υπό μνημονιακό καθεστώς. Οι άλλοτε
προβληματικές χώρεςέχουν επιτυχώς
επανέλθει στις αγορές. Χρηματοδοτούνται ιδιοδυνάμως.
Το επιχείρημα
στρέφεται εις βάρος μας. Δηλαδή: η παραμονή με τις διαρκείς διενέξεις δημιουργεί
περισσότερη αναστάτωση από εκείνη τηςαποχώρησης. Την αποχώρηση ζήτησε (και εξακολουθεί να θεωρεί βέβαιη) ο
Πρόεδρος Giscardd’Estaing.
Απέναντί μας, πλέον,
βρίσκονται πάρα πολλοί. Πλούσιοι και φτωχοί. Έχουν εκδηλωθεί: Φιλανδοί, Τσέχοι,
Λιθουανοί, Ιρλανδοί, Πορτογάλοι, Ισπανοί, Ολλανδοί και Γερμανοί. Εξ αυτών
μερικοί αρκούνται σε αμοιβέςμηνιαίες
έως και € 300. Θεωρούν αδιανόητο, λοιπόν, την χρηματοδότηση της ελληνικής
οικονομίας ώστε(με δανεικά) να
εξασφαλίζεται μισθός κατώτερος 750 €. Προεικάζεται, άρα, η απόρριψη των απόψεων
του Σύριζα.
Η συζητούμενη τετράμηνη προθεσμία αποτελεί επώδυνη ανακωχή. Ουσιαστικά ουδέν πρόβλημα λύεται. Αντιθέτως:
κάθε κρίση εξοικειώνει την Ευρώπη προς την ιδέα του τελικού μας αποχωρισμού. Ουδεμία
χώρα έφθασε στο χείλος της εξόδου, μάλιστα δε, τόσες φορές, όσες εμείς.
Εμπεδώνεται η άποψη πως οργανική μας ένταξη στην Ευρώπη είναι αδύνατη.
Εναποθέσαμε την εθνική μας
κυριαρχία σε Διευθυντήριο Βρυξελλών. Εκείθεν θα παρέχεται άδεια εισαγωγής
νομοσχεδίων στην Ελληνική Βουλή (!). Είμεθα πλέον χώρα υποτελής. Επί “Τουρκοκρατίας” ξαναείχαμε περιοχές υποτελείς
στην «Πύλη». Επιβεβαιώσαμε ανεπιφύλακτα: τήρηση (-) οικονομικών υποχρεώσεων (–) στο ακέραιο. Και εγκαίρως. “Τα των
διαγραφών σημαντικών”,
πήγαν περίπατο (!). Για τους αφελείς: την “τρόικα” θα ονομάζουμε “θεσμό”. Το “μνημόνιο”
θα καλούμε “συμβόλαιο”.
Οι μετονομασίες, προσβάλουν
την νοημοσύνη όλων μας. Κυρίως, μάλιστα, εκείνη των ιδεολόγων. Αυτών, δηλαδή,
που πίστεψαν στον Σύριζα. Ήδη, όμως, τρίβουν τα μάτια τους (!). Η καταγγελία Μανώλη
Γλέζου είναι μόνον η αρχή:
Τέρμα στις
αυταπάτες, η χώρα εξουθενωμένη καλείται ν’ ανέβει Γολγοθά υπό την καθοδήγηση
Απίστου.
ΕΣΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου