ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η παλαιοκομματική επιλογή

Toυ ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Καμάρωναν διάφοροι δικτυακοί τόποι της Αριστεράς και της Προόδου για το γεγονός ότι «ο Γιώργος Θαλάσσης, δάσκαλος του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, που δολοφονήθηκε από σφαίρα αστυνομικού, αλλά και του προφυλακισμένου Νίκου Ρωμανού, επελέγη από την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου για τη θέση του γενικού γραμματέα του Κοινοβουλίου» (Left 13.3.2015). 

Επρεπε να ψάξουμε στον δικτυακό τόπο της Βουλής για να διαπιστώσουμε ότι ο κ. Θαλάσσης εκτός από δάσκαλος των Γρηγορόπουλου - Ρωμανού είναι και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ειδικεύτηκε στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, στη θεωρία της λογοτεχνίας, στον μεταμοντερνισμό και στον φεμινισμό.
 

Καλά όλα αυτά, αλλά με τα καθήκοντα του γραμματέα της Βουλής τι σχέση έχουν;  

Σύμφωνα πάντα με το www.hellenicparliament.gr, «ο γενικός γραμματέας: α) επικουρεί τον πρόεδρο στη διοίκηση των υπηρεσιών της Βουλής και στην άσκηση του έργου του γενικά, β) προΐσταται, αμέσως μετά τον πρόεδρο, όλων των υπηρεσιών της Βουλής και γ) ασκεί τις αρμοδιότητες που έχουν ανατεθεί σε αυτόν από τον Κανονισμό της Βουλής, καθώς και αυτές που έχουν μεταβιβασθεί σε αυτόν με απόφαση του προέδρου της Βουλής».  

Τι βάρυνε στην απόφαση της προέδρου της Βουλής γι’ αυτόν τον διορισμό; Οι σπουδές του κ. Θαλάσση ή το γεγονός ότι κατά την απεργία πείνας του καταδικασθέντος για ληστείες Νίκου Ρωμανού προσεφέρθη να τον συνοδεύει ο ίδιος από τη φυλακή στα ΤΕΙ που ήθελε να φοιτήσει;
 

Αν και η θεωρία της λογοτεχνίας, ο μεταμοντερνισμός και ο φεμινισμός στα οποία εξειδικεύτηκε ο κ. Θαλάσσης είναι άσχετα με τη Γενική Γραμματεία της Βουλής, φοβόμαστε πως για την απόφαση βάρυνε το γεγονός ότι υπήρξε δάσκαλος του κ. Νίκου Ρωμανού· κακός δάσκαλος θα λέγαμε, αφού ο μαθητής του κατέληξε αμετανόητος ληστής τραπεζών.  

Είναι προφανές ότι η Κωνσταντοπούλου αποφάσισε να τον τιμήσει (κάτι σαν «σύνταξη αντιστασιακού») και τον διόρισε στην ευαίσθητη θέση του γραμματέα της Βουλής αναδεικνύοντας για μία ακόμη φορά την παθογένεια στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Οι θέσεις μοιράζονται με κάθε είδους κριτήρια, εκτός από εκείνα της αποτελεσματικότητας:

Να σημειώσουμε εδώ ότι για πρώτη φορά Αριστερά και για πολλοστή παλαιοκομματικά γενικός γραμματέας στο υπουργείο Εσωτερικών αναλαμβάνει ο κ. Κώστας Πουλάκης, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ· Γ.Γ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ο πρώην βουλευτής Επικρατείας του κόμματος κ. Δημήτρης Τσουκαλάς· υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν και η Γ.Γ. Ισότητας των Φύλων, Φωτεινή Κούβελα· υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο κ. Γιάννης Μπασκόζος, Γ.Γ. Δημόσιας Υγείας· με τους Ανεξάρτητους Ελληνες πολιτεύτηκε στις ευρωεκλογές ο Γ.Γ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Γιώργος Ρωμανιάς, ενώ υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν στις τελευταίες εκλογές ο κ. Ανδρέας Νεφελούδης, ο οποίος αναλαμβάνει χρέη Γ.Γ. του υπουργείου Εργασίας.
 

Εξαίρεση έμοιαζε η τοποθέτηση του καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Μιχαήλ Χλέτσου, που επρόκειτο, σύμφωνα με πληροφορίες, να αναλάβει τον ΕΟΠΥΥ. Είναι καθηγητής με ερευνητικό έργο στην Οικονομική της Εργασίας, Οικονομική ανάλυση της κοινωνικής πολιτικής και Οικονομική της Υγείας.
 

Φευ! Ο κ. Μιχαήλ Χλέτσος δεν ήταν αρκούντως ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητος Ελλην ή έστω αντιμνημονιακός. Ενα δημοσίευμα της «Εφημερίδας Συντακτών» τον χαρακτήρισε «απόλυτα μνημονιακή επιλογή»: «Εκείνο που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι πάνω σε πολυσέλιδη αναφορά του στοιχειοθετήθηκε η αγορά των γερμανικών DRGs από την προηγούμενη κυβέρνηση προκειμένου να εφαρμοστούν στο ελληνικό ΕΣΥ. Πρόκειται για το γερμανικό μοντέλο κοστολόγησης των ιατρικών πράξεων, το οποίο αγόρασε η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ...» (14.3.2015).

Να σημειώσουμε ότι τα «γερμανικά DRGs» είναι το σύστημα των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλείων (ΚΕΝ), δηλαδή ο «τιμοκατάλογος», η κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων που γίνονται σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία και εισήχθησαν στο σύστημα Υγείας της χώρας μας ως μνημονιακός όρος, αφού η Ελλάδα ήταν η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν είχε και τη δεκαετία του 2000 έγινε το μεγάλο «πάρτι στην υγεία». Μόνο η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, που ήταν 880 εκατ. το 2000, έφτασε το 2009 τα 5,1 δισ. ευρώ.
Τα Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλεια «υπάρχουν σε όλα τα συστήματα υγείας του κόσμου», είπε ο κ. Χλέτσος, προσθέτοντας, ότι «το 1970 δημιουργήθηκαν στις ΗΠΑ, στη συνέχεια το μοντέλο εφαρμόστηκε στην Αυστραλία και ακολούθησαν και οι άλλες χώρες. Τα DRG’s δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τρόπος κοστολόγησης των ιατρικών πράξεων στα νοσοκομεία, ο οποίος έχει επιφέρει σημαντικό εξορθολογισμό σε όλα τα υγειονομικά συστήματα» (OnMed 16.3.2015).
 


Τη σκυτάλη πήρε μετά ο γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Μαντάς, ο οποίος έστειλε «σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση και στην ηγεσία του υπουργείου Υγείας να αποφύγουν επιλογές σε κρίσιμα πόστα που συνδέονται με το μνημονιακό παρελθόν». Ο αρχισυνδικαλιστής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της ΟΝΕΓΕ Δημήτρης Βαρνάβας με ανακοίνωσή του δήλωσε «η επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου από τον υπουργό Υγείας ανοίγει τους ασκούς (sic) του Αιόλου για μία άνευ προηγουμένου σύγκρουση με τους γιατρούς και υγειονομικούς του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και με τα κορυφαία συνδικαλιστικά όργανα στον χώρο της υγείας».
 

Τελικώς φαίνεται ότι το Μαξίμου υποχώρησε στις πιέσεις του κομματικού μηχανισμού και των συνδικαλιστών ίνα πληρωθεί το ρηθέν διά του κ. Τσίπρα, «βλέπουν την ακίδα στο μάτι του αδελφού τους, αλλά όχι το δοκάρι στο δικό τους». Μια κυβέρνηση που έχει συνεταίρο τον κ. Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Ελληνες, ενοχλείται από τη δουλειά ενός πανεπιστημιακού που βαφτίστηκε... «μνημονιακός». 

Ο ίδιος βέβαια, απ’ όσα διαβάζουμε, μοιάζει να ανήκει στην Αριστερά: «Πιστεύω στο δημόσιο σύστημα υγείας και όσοι με κατηγορούν ας έρθουν να το συζητήσουν μαζί μου. Δεν είναι κάποιος αριστερός μόνο όταν το δηλώνει, αλλά όταν το δείχνει με τις πράξεις του».
 

Οι επιλογές των προσώπων στην «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση δείχνουν παλαιοκομματισμό. 

Κατ’ αρχάς, πέρα από τα φρου-φρου των συμβολισμών στους οποίους κατέφυγε η πρόεδρος της Βουλής, ο ΣΥΡΙΖΑ με τους κυβερνητικούς συνεταίρους του παραμένουν βαθιά συντηρητικά κόμματα παρά τις «ριζοσπαστικές» φωνασκίες των. Το κράτος παραμένει λάφυρο των νικητών, που μοιράζει θέσεις σε αποτυχόντες βουλευτές.
 

Δεύτερον, αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση είναι όμηρος του κομματικού μηχανισμού και των συνδικαλιστών που ο ΣΥΡΙΖΑ εξέθρεφε τόσα χρόνια. Εκτελεί δηλαδή τη συνταγή της χρεοκοπίας με μόνη διαφορά από τους προηγούμενους ότι την επιταχύνει. Εγκλωβίστηκε στο αντιμνημονιακό αφήγημα, το οποίο πολλοί χρησιμοποιούν για ίδιον όφελος, που της απαγορεύει να δημιουργήσει ευρύτερες συμμαχίες ακόμη και στον χώρο της Αριστεράς και αφετέρου δεν μπορεί να αξιοποιήσει το ελληνικό δυναμικό. Γι’ αυτό θα δούμε πολλές από τις επιλογές της κυβέρνησης το επόμενο διάστημα...