Toυ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη μεγάλη μάχη δόθηκε. Με
μεγάλο κόστος για την Ελλάδα, για την ελληνική οικονομία, για την αγορά,
για τον άνεργο, τον μισθωτό, τον συνταξιούχο. Και το αποτέλεσμα θα
μπορούσαμε να το εκλάβουμε και ως... ισοπαλία, αλλά στο ημίχρονο.
Οι «υπάλληλοι» των
δανειστών δεν έγιναν «ηγέτες» και παραμένουν «υπάλληλοι», συνεχίζουν να
είναι τρεις, οπότε μπορείς αντί για τρόικα να τους αποκαλείς τρίο ή
απλώς θεσμούς. Συμπτωματικά θα είναι τα ίδια πρόσωπα: Κοστέλο, Μαζούχ,
Γκογιάλ. Συμφωνήσαμε ότι θα κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά, αλλά...
διασφαλίσαμε ότι δεν θα ξαναπατήσουν το πόδι τους στο Χίλτον, απ' όπου
κάθε μετακίνησή τους ήταν περιπέτεια, και θα παραμένουν στα άνετα
γραφεία τους στις Βρυξέλλες. Απλώς θα τους επισκέπτονται εκεί οι Ελληνες
υπουργοί και εκπρόσωποι της κυβέρνησης. 'Η θα λαμβάνουν τα emails τους.
Αλλά αυτό δεν το λέμε φωναχτά.
Φυσικά εδώ θα
έχουμε τα τεχνικά κλιμάκια, τους κατώτερους των κατώτερων «υπάλληλων»
που κατά μόνας θα ξεσκονίζουν αρχεία, υπουργεία, ταμεία κ.λπ. Αλλά η
πρώην τρόικα θα είναι στις Βρυξέλλες. Θρίαμβος. Εκτός αν ήθελαν να
προλάβουν τη συνέντευξη Τύπου του επικεφαλής του Eurogroup, του αρμόδιου
επιτρόπου και του επικεφαλής του ESM. Γιατί εκεί ερωτώνται και
απαντούν. Δημοσίως. Χωρίς αναστολές και non papers.
Από αυτούς καταλάβαμε
ότι αρχίζει το γνωστό μαρτύριο της «αξιολόγησης», με μία μόνο διαφορά:
Προχθες η
κυβέρνηση έκανε αυτό που όλοι τη συμβούλευαν, να σταματήσει να πετά
πέτρες στα τζάμια των δανειστών. Απλώς άργησε να το κάνει. Τώρα τρέχει
να κρύψει με χαρτόνια τις τρύπες. Αλλά είναι δυστυχώς πολλές οι
τζαμαρίες που είναι πεσμένες και κανείς δεν ξέρει αν θα προλάβει να τις
μπαλώσει. Γιατί έχασε τον χρόνο της πετώντας πέτρες. Και τώρα την έβαλαν
να τρέχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου