Του ΤΑΣΟΥ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ
Με τη συνέντευξη του Βαρουφάκη στο BBC, αλλά
-κυρίως- με το άρθρο του Τσίπρα στο Μπλούμπεργκ, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε
ορισμένα πράγματα:
Tα χρέη σε ΔΝΤ και ΕΚΤ θα πληρωθούν στο ακέραιο.
Αυτή δεν ήταν η μέχρι σήμερα θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζω τη θέση του Γιάνη Βαρουφάκη για τα ομόλογα προς την ΕΚΤ που λήγουν το καλοκαίρι. Η διόρθωση αυτή είναι σωστή, καθώς τα χρέη προς το μεν ΔΝΤ θεωρούνται νομικά σούπερ senior και προηγούνται κάθε άλλου, ενώ το χρέος προς την ΕΚΤ είναι πολύ μικρό για τη ζημιά που θα σου κάνει όταν η ΕΚΤ στηρίζει τη ρευστότητα των τραπεζών σου και αλλάζει τους όρους χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με το open Europe, μια βρετανική δεξαμενή σκέψης, σήμερα η δομή του ελληνικού χρέους είναι η ακόλουθη: το 60% κατέχει η ευρωζώνη, το 10% (32 δισ.) το ΔΝΤ, το 6% (25 δισ.) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το 3% ελληνικές τράπεζες, το 1% ξένες τράπεζες, άλλο 1% η Τράπεζα της Ελλάδος, το 15% αφορά άλλα ομόλογα και το 3% άλλα δάνεια. Θυμίζω ότι η εισήγηση του ισπανού εισαγγελέα για την ποσοτική χαλάρωση έθεσε ως όρο να συνεχίζει να αγοράζει η ΕΚΤ ομόλογα χωρών στην ονομαστική τους αξία ενώ η σημερινή κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι όλοι οι ιδιώτες θα πληρωθούν κανονικά. Έτσι λοιπόν μένει το λεγόμενο διακρατικό μέρος του χρέους.
Για την ουσία: στα 323 δισ. ευρώ, αυτό το κομμάτι είναι 190 δισ. και έχει δοθεί μέσω του μηχανισμού διάσωσης. Τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά και οι πληρωμές αρχίζουν την ερχόμενη δεκαετία. Έχουμε τρεις δεκαετίες χρόνο να το αποπληρώσουμε. Όμως για να φαίνεται βιώσιμο, έχουν συμφωνηθεί πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.
Γιατί όμως να βάλουμε τώρα προτεραιότητα το χρέος;
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει διότι επηρεάζει συνολικά την αναπτυξιακή δυνατότητα της χώρας αποτρέποντας άμεσες ξένες επενδύσεις.
Για τον τρόπο: ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος. Αυτή έγινε το 1953 στη Μεγάλη Βρετανία για τα χρέη της ηττημένης Γερμανίας ώστε να μην επαναληφθεί το κακό προηγούμενο του καθεστώτος των Βερσαλλιών. Και τότε οι δανειστές της έκαναν λάθος κατεβάζοντας το ποσοστό που θα έπρεπε να τους αποπληρώσει στο 25% του ΑΕΠ. Όμως αυτές οι συνομιλίες έγιναν σε άλλο περιβάλλον χωρίς να μαθαίνει κανείς το παραμικρό μέχρι τη λήξη τους. Σε ένα περιβάλλον που δεν υπήρχαν οι αγορές σε real time όπως υπάρχουν σήμερα. Το σημαντικότερο, οι συνομιλίες αυτές προϋπέθεταν κοινή προσέγγιση δανειστή-δανειζόμενου, που ξεκινούσαν από την εκτίμηση ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα. Δεν έγιναν με αντιπαράθεση και, πολύ περισσότερο, δημόσια.
Συμπέρασμα:
Η χώρα μας έχει εμπειρία επιτυχούς κουρέματος του χρέους, τότε διαγράφτηκαν 104 δισ. ευρώ. Το έκαναν οι προηγούμενες τρεις κυβερνήσεις με την τεχνική βοήθεια των εταίρων μας και πολλών ειδικών όπως η Lazard και μιας σειράς δικηγορικών γραφείων, ιδιαίτερα στο Λονδίνο. Το γεγονός ότι το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε στην επιλογή ενός τεχνικού συμβούλου με εμπειρία είναι ένα πολύ καλό βήμα. Το γεγονός ότι απέκλεισε το χρέος του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από τη διαπραγμάτευση είναι σημάδι ότι κάποιοι εξετάζουν με μεγαλύτερες λεπτομέρειες το ζήτημα είναι καλό για τη χώρα, αν και θα μπορούσαν να το έχουν κάνει από το 2012 χωρίς τα επεισόδια της τελευταίας εβδομάδας και τις προεκλογικές «κορώνες».
Μένουν όμως να γίνουν πολλά ακόμα μέχρι την προσγείωση στην πραγματικότητα.
Tα χρέη σε ΔΝΤ και ΕΚΤ θα πληρωθούν στο ακέραιο.
Αυτή δεν ήταν η μέχρι σήμερα θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζω τη θέση του Γιάνη Βαρουφάκη για τα ομόλογα προς την ΕΚΤ που λήγουν το καλοκαίρι. Η διόρθωση αυτή είναι σωστή, καθώς τα χρέη προς το μεν ΔΝΤ θεωρούνται νομικά σούπερ senior και προηγούνται κάθε άλλου, ενώ το χρέος προς την ΕΚΤ είναι πολύ μικρό για τη ζημιά που θα σου κάνει όταν η ΕΚΤ στηρίζει τη ρευστότητα των τραπεζών σου και αλλάζει τους όρους χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με το open Europe, μια βρετανική δεξαμενή σκέψης, σήμερα η δομή του ελληνικού χρέους είναι η ακόλουθη: το 60% κατέχει η ευρωζώνη, το 10% (32 δισ.) το ΔΝΤ, το 6% (25 δισ.) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το 3% ελληνικές τράπεζες, το 1% ξένες τράπεζες, άλλο 1% η Τράπεζα της Ελλάδος, το 15% αφορά άλλα ομόλογα και το 3% άλλα δάνεια. Θυμίζω ότι η εισήγηση του ισπανού εισαγγελέα για την ποσοτική χαλάρωση έθεσε ως όρο να συνεχίζει να αγοράζει η ΕΚΤ ομόλογα χωρών στην ονομαστική τους αξία ενώ η σημερινή κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι όλοι οι ιδιώτες θα πληρωθούν κανονικά. Έτσι λοιπόν μένει το λεγόμενο διακρατικό μέρος του χρέους.
Για την ουσία: στα 323 δισ. ευρώ, αυτό το κομμάτι είναι 190 δισ. και έχει δοθεί μέσω του μηχανισμού διάσωσης. Τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά και οι πληρωμές αρχίζουν την ερχόμενη δεκαετία. Έχουμε τρεις δεκαετίες χρόνο να το αποπληρώσουμε. Όμως για να φαίνεται βιώσιμο, έχουν συμφωνηθεί πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.
Γιατί όμως να βάλουμε τώρα προτεραιότητα το χρέος;
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει διότι επηρεάζει συνολικά την αναπτυξιακή δυνατότητα της χώρας αποτρέποντας άμεσες ξένες επενδύσεις.
Για τον τρόπο: ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος. Αυτή έγινε το 1953 στη Μεγάλη Βρετανία για τα χρέη της ηττημένης Γερμανίας ώστε να μην επαναληφθεί το κακό προηγούμενο του καθεστώτος των Βερσαλλιών. Και τότε οι δανειστές της έκαναν λάθος κατεβάζοντας το ποσοστό που θα έπρεπε να τους αποπληρώσει στο 25% του ΑΕΠ. Όμως αυτές οι συνομιλίες έγιναν σε άλλο περιβάλλον χωρίς να μαθαίνει κανείς το παραμικρό μέχρι τη λήξη τους. Σε ένα περιβάλλον που δεν υπήρχαν οι αγορές σε real time όπως υπάρχουν σήμερα. Το σημαντικότερο, οι συνομιλίες αυτές προϋπέθεταν κοινή προσέγγιση δανειστή-δανειζόμενου, που ξεκινούσαν από την εκτίμηση ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα. Δεν έγιναν με αντιπαράθεση και, πολύ περισσότερο, δημόσια.
Συμπέρασμα:
Η χώρα μας έχει εμπειρία επιτυχούς κουρέματος του χρέους, τότε διαγράφτηκαν 104 δισ. ευρώ. Το έκαναν οι προηγούμενες τρεις κυβερνήσεις με την τεχνική βοήθεια των εταίρων μας και πολλών ειδικών όπως η Lazard και μιας σειράς δικηγορικών γραφείων, ιδιαίτερα στο Λονδίνο. Το γεγονός ότι το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε στην επιλογή ενός τεχνικού συμβούλου με εμπειρία είναι ένα πολύ καλό βήμα. Το γεγονός ότι απέκλεισε το χρέος του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από τη διαπραγμάτευση είναι σημάδι ότι κάποιοι εξετάζουν με μεγαλύτερες λεπτομέρειες το ζήτημα είναι καλό για τη χώρα, αν και θα μπορούσαν να το έχουν κάνει από το 2012 χωρίς τα επεισόδια της τελευταίας εβδομάδας και τις προεκλογικές «κορώνες».
Μένουν όμως να γίνουν πολλά ακόμα μέχρι την προσγείωση στην πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου