ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τζάμπα τα βαφτίσια σύντροφοι

Toυ ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Η προπαγάνδα είναι χρήσιμη και στον πόλεμο και στην ειρήνη, προπέτασμα καπνού. Αργά ή γρήγορα όμως φυσάει ο άνεμος της αλήθειας. Το πρόβλημα είναι ότι η προπαγάνδα και το παιχνίδι με τις λέξεις δεν μπορούν να σου λύσουν κανένα πρόβλημα. Το σκεπάζουν για λίγο και ύστερα έρχεται η πραγματικότητα να σε κλοτσήσει στους δίδυμους αδένες. 

Γράφω πολύ νωρίς αυτές τις γραμμές και δεν θα γνωρίζω τι έγινε στο Eurogroup της Παρασκευής. Δεν ξέρω αν θα είναι παράταση που δεν θα τη λένε παράταση, αλλά θα τη φωνάζουν Σούλα, ενός πράγματος που θα είναι σαν το Μνημόνιο αλλά θα ουρλιάζουμε σε όποιον το αποκαλεί έτσι και που θα το επιβλέπουν και αυτό κάποιοι, που θα είναι δύο ή τέσσερις, άρα, ρε χαζά, δεν μπορεί να λέγεται τρόικα, διότι, γνωστό σε όλες τις συνιστώσες, αυτά τα ρωσικά έλκηθρα λέγονται έτσι διότι τα σέρνουν τρία άλογα. 

Κανείς κουτομόγιας δεν σκέφτηκε να τσοντάρει ακόμη έναν στους τρεις υπάρχοντες ή να αφαιρέσει έναν ή δύο;  

Αν αφαιρέσουν δύο, και μείνεις ένας, ο λιγότερο αντιπαθής, προτείνω η τέως τρόικα να ονομαστεί «Κλεόβουλος», προς τιμήν του πλανόδιου μανάβη μας στα παιδικά μου χρόνια, που είχε ένα άλογο και τσίλικο.

Δεν γνωρίζω και δεν με ενδιαφέρει αν ο Βαρουφάκης πήγε με πορτοκαλί παπούτσια και κίτρινο καπέλο με φτερά, διότι πάντα με ενδιαφέρουν μόνον τα πολιτικά αποτελέσματα. Η εκζήτηση πάντα προδίδει ελάττωμα χαρακτήρα, αλλά άμα η γάτα πιάνει ποντίκια, ας είναι παρδαλή, βάψτε την και φούξια, ουδόλως με απασχολεί.
 
 

Αυτό που έχει αρχίσει και γίνεται καταγέλαστο είναι η υστερία στην παραμικρή κριτική που ασκείται, λες κι ο ΣΥΡΙΖΑ/τέως Βίλα Αμαλία/νυν Byrberrys έγινε ξαφνικά η ιερή μαύρη πέτρα των μουσουλμάνων στη Μέκκα. Το είπαν όλοι, το ακούσαμε από παντού, ότι ο ροκ υπουργός μας και τα άλλα παιδιά πήγαν χωρίς κανέναν συγκεκριμένο αριθμό, όπου πήγαν, και θέλουν, λέει, τα δανεικά, αλλά τις κοστολογημένες προτάσεις θέλουν χρόνο για να τις προετοιμάσουν.
  

Καλά, ρε σύντροφοι, δυόμιση χρόνια γιατί προετοιμαζόσασταν;

 
Λοιπόν, το ξαναλέω: μακάρι να θριαμβεύσουν, η πατρίδα να ευημερήσει, γιατί η πατρίδα είναι πάνω από τον Σαμαρά, τη Ν.Δ. και την ταπεινότητά μου. Είναι πάνω απ' όλους και απ' όλα.

 

Ως τότε, όμως, δεν θα βλέπουμε απαθείς την όποια προχειρότητα, δεν θα ονομάζουμε «διαπραγμάτευση» το κοπάνημα του κεφαλιού στον τοίχο, δεν θα βαφτίζουμε το Μνημόνιο γέφυρα, πορθμό ή Λίτσα, ούτε θα κάνουμε την πάπια στη μηδενιστική ισοπέδωση που εκπροσωπεί π.χ. ο Μπαλτάς, ο οποίος θεωρεί την αριστεία ρετσινιά, θέλει να επαναφέρει τη φασιστοειδή ξεφτίλα του διαβόητου πανεπιστημιακού. Δεν μπαίνουν στο απυρόβλητο οι επιλογές του φίλτατου αλλά εγκληματικά σφάλλοντος Γ. Πανούση, που αντί να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των κρατούμενων λαθρομεταναστών, θέλει να τους αμολήσει ξανά στους δρόμους και να τους προσφέρει ανοιχτούς ξενώνες με εστίαση.

Επίσης, μπορείς να βαφτίσεις έναν φόρο όπως θες, αλλά αν εισπράξεις τα ίδια ή και περισσότερα, διότι από τις ανοητολογίες σου κατέρρευσαν τα έσοδα, τότε θα έρθει η ώρα που οι πολίτες θα νιώσουν διπλά εξαπατημένοι για τα φύκια που διαλύθηκαν στα χέρια τους, διότι τελικώς δεν ήταν μεταξωτές αντιμνημονιακές κορδέλες.  

Διότι, αδέρφια μας σύντροφοι, μπορεί να βαφτίσεις τον ΕΝΦΙΑ ΦΜΑΠ, Κρούπσκαγια, προς τιμήν της χήρας του Λένιν, ή Αλεξάνδρα Κολοντάι, προς τιμήν της καλλίπυγου μπολσεβικικής καλλονής. Αμα όμως στη λυπητερή του πολίτη έρθει το ίδιο ή περισσότερο με πριν, τότε τζάμπα τα βαφτίσια...