Σύμφωνα με το άτυπο κυβερνητικό σημείωμα:
"Πρόκειται για ένα σχεδίου Νόμου με το οποίο καθίσταται σαφές ότι η κυβέρνηση έχει επεξεργαστεί συνολικά το ζήτημα, δεν αρκείται στην επαναφορά του προηγούμενου πλαισίου, αντιμετωπίζει τις παθογένειες του παρελθόντος χωρίς να ‘’ ρίξει μαύρο’’ και χωρίς τις ανεπίτρεπτες νομικές πρωτοτυπίες που εμπνεύστηκε και εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Προς το σκοπό αυτό ο Υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για τα θέματα ΜΜΕ, έχει ξεκινήσει καθημερινή διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και πρόσωπα, προκειμένου η ΕΡΤ να λειτουργήσει άμεσα και να αποκατασταθεί η διαρρηγμένη σχέση του κοινού με το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα".
Με το σχέδιο Νόμου:
· Προβλέπεται η επιστροφή στην εργασία των απολυμένων της 11ης Ιουνίου 2013 που το επιθυμούν.
· Διασφαλίζεται η λειτουργία της ΕΡΤ πάνω σε θεμέλιο δημοκρατίας με σκοπό την ποιοτική αναβάθμιση του παρεχόμενου ενημερωτικού, πολιτιστικού και ψυχαγωγικού προγράμματος.
· Δεν δημιουργείται δημοσιονομική επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό και συνεπώς δεν καθίσταται αντικείμενο της υπό εξέλιξη διαπραγμάτευσης. Αντίθετα την τροφοδοτεί με το επιχείρημα της ουσιαστικής ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης και της καλής νομοθέτησης.
· Η ντροπή ΔΤ- ΝΕΡΙΤ εξέθεσε τη χώρα διεθνώς. Τα όσα σχολιάζονται και φημολογούνται αποτελούν μέρος της γενικότερης προσπάθειας διαστρέβλωσης του κυβερνητικού έργου, κυρίως όσων επιθυμούν, με προσωπική ιδιοτέλεια, να παραμένουν εραστές του ΔΤ και της ΝΕΡΙΤ που η κοινωνία τελικά ουδέποτε εμπιστεύθηκε. Το ίδιο το σχέδιο νόμου θα δώσει την απάντηση της αλήθειας σε όσους συνεχίζουν να μετατρέπουν το δημόσιο διάλογο σε πολιτικά άναρθρη σπέκουλα.
· Ρυθμίζεται επαρκώς το νέο εργασιακό πλαίσιο, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις επίλυσης των δικαστηριακών εκκρεμοτήτων, με σεβασμό στον πολύμηνο αγώνα των απολυμένων, ταυτόχρονα όμως χωρίς ρεβανσισμούς προς τους εργαζόμενους που νομίμως εργάζονται στο σημερινό φορέα.
· Δημιουργείται το αναγκαίο πλαίσιο επίλυσης των ζητημάτων διαδοχής, αλλά και ελέγχου των οικονομικών στοιχείων και πεπραγμένων με σκοπό την εύρυθμη και ταυτόχρονα εξορθολογισμένη λειτουργία της ΕΡΤ.
· Προβλέπεται ένα απαραίτητο ετήσιο πλαίσιο ανασυγκρότησης κατά τη διάρκεια του οποίου θα επιλυθούν συνολικώς τα ζητήματα διοίκησης, λειτουργίας, οργάνωσης του προσωπικού και εκπομπής του προγράμματος, προκειμένου να μεταβούμε στη νέα εποχή της πραγματικά ανεξάρτητης και πολυφωνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να την καταστήσει ξανά εργαλείο πολιτικής βούλησης ή θύμα στο βωμό σκοπιμοτήτων.
Η δεύτερη ήταν πολύ πιο έντονη και γεμάτη από «ομορφιές». Διαδραματίστηκε τον Απρίλιο του 1984. «Σε μια σκηνή που υποδύομαι, ως ενήλικος, ένα μωρό που έχει συγκαεί και η μάνα του τού βάζει ταλκ και το θηλάζει, ξαφνικά η ταινία αρχίζει να ‘’τρέχει’’ στο fast forward στην κανονική ροή…» Για να δώσω λίγο κλίμα της εποχής, βρισκόμαστε εν μέσω προεκλογικής περιόδου, με τον Ανδρέα Παπανδρέου να έχει ολοκληρώσει την πρώτη του θητεία και να περιοδεύει στη λεβεντογέννα Κρήτη, προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη δεύτερη, ενώ πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος περιμένει επίσκεψη από τον Φρανσουά Μιτεράν στο Προεδρικό Μέγαρο. Το προηγούμενο βράδυ με παίρνουν τηλέφωνο από την ΕΡΤ για να με ενημερώσουν ότι το Σάββατο έχουν προγραμματίσει να παίξουν οι «Σφαίρες…» στην «Ώρα της Ελληνικής Ταινίας». Μια χαρά! 0913 Λίτσα Γεράρδου, Νίκος Αλευράς, Μπάμπης Καράλης, Τέος Ρόμβος, Λάκης Κυρλίδης, Μαρίνος Αθανασόπουλος σε μια ανάπαυλα των γυρισμάτων. Στήνομαι λοιπόν μαζί με κάποιους φίλους μπροστά στην τηλεόραση, όμως εκεί που παίζονται οι πρώτες σκηνές –στις οποίες υποδύομαι, ως ενήλικος, ένα μωρό που έχει συγκαεί και η μάνα του τού βάζει ταλκ και το θηλάζει– ξαφνικά η ταινία αρχίζει να «τρέχει» στο fast forward στην κανονική ροή! «Τι έγινε ρε παιδιά;», αρχίζουμε να κοιταζόμαστε μεταξύ μας. Τηλέφωνα χτυπούν, χαμός. Τι είχε συμβεί;
Προφανώς, έχοντας σοκαριστεί από τη σκηνή, άρχισαν να παίζουν την ταινία στο γρήγορο για να δουν τι υπάρχει παρακάτω! Μέχρι που στο εικοσάλεπτο πέφτει τελείως μαύρο στην οθόνη με απόφαση του προέδρου της ΕΡΤ2, Σάκη Αποστολόπουλου, ο οποίος, σε κατάσταση πανικού, αποφασίζει το αδιανόητο για τα παγκόσμια χρονικά: Να κατεβάσει τον διακόπτη, με αποτέλεσμα επί ώρες να παίζουν μονάχα «χιόνια»!
Την ίδια ώρα εθνικόφρονες και λοιπές χριστιανικές δυνάμεις αρχίζουν να μαζεύονται έξω από το σταθμό για να διαμαρτυρηθούν –γενικά το πράγμα κοχλάζει. Εμένα να με παίρνουν τηλέφωνο σπίτι φίλοι και γνωστοί και να μου λένε «Ρε Νίκο, κατεβαίνουν τανκς στη Μεσογείων, θα γίνει πραξικόπημα»! Μια τρέλα…
Την επόμενη μέρα το διοικητικό συμβούλιο της ΕΡΤ2 παραιτείται, ενώ η ιστορία με την «κομμένη» ταινία στην Ελλάδα «παίζει» στα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου! Θυμάμαι με είχε πάρει τηλέφωνο, έκπληκτος, ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος από την Αμερική. «Ρε μαλάκα, τι έκανες;», μου είπε. «Είσαι πρωτοσέλιδο στους New York Times!».
Διαβάστε ακόμα: Οι top 5 μονομαχίες του ασιατικού σινεμά 1313 Η Μαρία Νικολαΐδη στο Σχοινιά. Η ιστορία μάλιστα έφτασε να συζητηθεί μέχρι και στη συνάντηση Καραμανλή-Μιτεράν. Αυτό μου το αποκάλυψε φίλος δημοσιογράφος, ο οποίος ήταν μπροστά όταν ο Καραμανλής είπε στον Μιτεράν στο Μέγαρο: «Λυπάμαι, κύριε πρόεδρε, που η επίσκεψή σας δεν έτυχε ανάλογης δημοσιότητας από τα ΜΜΕ, αλλά κάποια αναρχικά στοιχεία δημιούργησαν προβλήματα. Καταλαβαίνετε…». Και ο Μιτεράν του απάντησε: «Μην ανησυχείτε, έχουμε κι εμείς αναρχικούς στη Γαλλία». «Θυμάμαι με είχε πάρει τηλέφωνο ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος από την Αμερική. ‘’Ρε μαλάκα τι έκανες;’’, μου είπε. ‘’Είσαι πρωτοσέλιδο στους New York Times!’’».
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η ταινία ήταν μεγάλη επιτυχία στις αίθουσες –ο κόσμος την είχε αγκαλιάσει. Ακόμα πιο αστείο, κατά κάποιον τρόπο, είναι το γεγονός ότι πριν από λίγους μήνες οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ είχαν αποφασίσει μια συμβολική προβολή της στην κανονική ροή προγράμματος, έτσι ώστε να «ολοκληρωθεί» η ταινία έπειτα σχεδόν από 30 χρόνια. Έλα όμως που την ημέρα της προβολής μπήκαν τα ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο! Έτσι το πήρα απόφαση: Οι «Σφαίρες…» μου δεν θα πέσουν ποτέ χαλάζι στη δημόσια τηλεόραση. Έπειτα από το «σκάνδαλο» με την ταινία αποτραβήχτηκα για λίγο, ανοίγοντας ένα μαγαζί με… ταχυδακτυλουργικά κόλπα.
Επέστρεψα πίσω από τις κάμερες με τη «γέννηση» της ιδιωτικής τηλεόρασης, κάνοντας πολλά και διάφορα. Θυμάμαι με νοσταλγία την εποχή που γυρίζαμε τα «Απίστευτα κι όμως ελληνικά» με τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Σάκη Μπουλά, τον Λάκη Παπαδόπουλο και πολλούς άλλους. Υπέροχα χρόνια, με αβίαστα γέλια και αδούλωτη φαντασία. 1113 Ο Νίκος Αλευράς (αριστερά) και ο Άκης Τσαραβόπουλος, εκ των ηθοποιών της ταινίας. Το καλό με μένα είναι ότι η αγάπη μου για τον κινηματογράφο δεν με εγκατέλειψε ποτέ. Ακόμα και σήμερα λατρεύω το σινεμά. Η πιο πρόσφατη ταινία μου λέγεται «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη», ένα παραληρηματικό φιλμ, που ονομάζω μουσικοχορευτική τραγωδία με κωμική υπόθεση και το οποίο αφορά στη γερμανική οικογένεια. Ουσιαστικά τους εισάγω στον ελληνικό τρόπο ζωής μέσα από διάφορες σουρεάλ καταστάσεις. Ποιο είναι το πιο αστείο πράγμα που θυμάμαι από την εποχή του «Απίστευτα κι όμως ελληνικά»; Είναι τόσα πολλά… Ίσως λίγο περισσότερο μου έχει μείνει ένα σκετς που κάναμε για τους Έλληνες πολεμικούς ανταποκριτές στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Είχαμε μάθει τότε πως κάποιοι από αυτούς έστελναν τα ρεπορτάζ τους από εκατοντάδες χιλόμετρα μακριά και απλώς πλήρωναν στρατιώτες για να στέκονται πίσω στις κάμερες και να πυροβολούν στον αέρα. 1713 Τα γυρίσματα μόλις έχουν τελειώσει και η ομάδα παίρνει μια βαθιά ανάσα. Το «Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι και ο τραυματισμένος καλλιτέχνης αναστενάζει» προβλήθηκε στις αίθουσες τη σεζόν 1977-1978 και έκοψε 19.488 εισιτήρια –στην 6η θέση ανάμεσα σε 17 ταινίες. Μαζευόμαστε λοιπόν κάτω από τα γραφεία μας, σε ένα άδειο οικόπεδο δίπλα σε πολυκατοικίες, βάζουμε βαρέλια με φωτιές πίσω, παίρνουμε όπλα ρέπλικες, στολές, τα πάντα ώστε το σκηνικό να θυμίζει εμπόλεμη ζώνη. Τον ανταποκριτή υποδυόταν ο «Ζούγα». Ενώ όμως είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσει η σάτιρα, βγαίνει από το μπαλκόνι ο υπεύθυνος παραγωγής και μας φωνάζει: «Ρε μαλάκες, είστε τρελοί, τι κάνετε εκεί με τα όπλα; Εξαφανιστείτε, έρχεται το ΙΚΑ για επιθεώρηση». Γίναμε καπνός! Έβλεπες όλους να πηδάνε μάντρες με τα στρατιωτικά, να τους πέφτουν τα όπλα, τα κράνη, πανικός… Ποιο ήταν το πρόβλημα, όμως και κάναμε έτσι; Δεν μας κολλούσαν ένσημα. Κι αυτό δεν ήταν απίστευτο. Αλλά απλώς ελληνικό… Φωτογραφίες: Αρχείο Νίκου Αλευρά Δείτε εδώ ολόκληρη την ταινία (η επίμαχη σκηνή στο 3.20’) Δείτε εδώ το τρέιλερ της ταινίας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου