«Η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα ήταν ότι το
τραπεζικό σύστημά της θα παρέδιδε το πνεύμα την επόμενη Τετάρτη» είπε ο
Νούναν, σε δηλώσεις που έκανε στην ιρλανδική δημόσια τηλεόραση RTE, κατά το ετήσιο συνέδριο του κόμματος Fine Gael.
Η Αθήνα είχε ακριβώς μία ακόμα εργάσιμη όταν πάρθηκε η απόφαση την Παρασκευή το βράδυ. Την Τετάρτη όλα θα είχαν τελειώσει.
Όταν, λοιπόν, μιλάμε για μια απόφαση, καλό είναι να εξετάζουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο ελήφθη αυτή. Φυσικά, για τη δημιουργία αυτού του περιβάλλοντος βασική υπεύθυνη είναι η σημερινή κυβέρνηση, όχι μόνο για τις επιλογές της των τελευταίων μηνών αλλά των τελευταίων χρόνων.
Γλιτώσαμε;
Όχι ακόμα. Δεν θα υπάρξουν μέτρα ελέγχου της κίνησης των κεφαλαίων. Αλλά για να χαλαρώσει και πάλι ο βρόγχος γύρω από τον «λαιμό» της οικονομίας μας, ή ότι έχει απομείνει από αυτήν, χρειάζεται να «τρέξει» ο μηχανισμός που συμφωνήθηκε την Παρασκευή. Δηλαδή, τα μέτρα που θα προτείνουμε αύριο να μην προέρχονται από κάτι που η κυβέρνηση φαντάζεται, αλλά από το τρέχον πρόγραμμα και ταυτόχρονα να έχουν κάποιες πιθανότητες επιτυχίας. Π.χ., η δημιουργία ανεξάρτητης και όχι ημιανεξάρτητης γ.γ. δημοσίων εσόδων. Όχι «μέσα στο υπουργείο Οικονομικών», όπως είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης στο Eurogroup, αλλά εξω από αυτό. Π.χ., τα μέτρα για το δημόσιο πρέπει και μπορούν να περιλάβουν και τους ΟΤΑ με πιο έντονο έλεγχο των οικονομικών τους ή να απαλλαγούν πλήρως από την κεντρική χρηματοδότηση, αν και αυτό το βήμα -που είναι και το πιο σωστό- μάλλον θα τους οδηγήσει σε ξαφνικό θάνατο. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα, απ' όσο είδα έχει υποσχθεί ότι θα τους απαλλάξει από το «ενοχλητικό» παρατηρητήριο που καταγράφει τους ΟΤΑ που είναι πρακτικά χρεωκοπημένοι. Π.χ., με προτάσεις των Κατρούγκαλου και Τσουκαλά να κόψουν «λίπος» αντί να υποσχονται μόνο επανατοποθετήσεις.
Ο κατάλογος των μέτρων δεν θα είναι στην πρώτη φάση λεπτομερής και θα εγκριθεί με βάση τους «τίτλους», αλλά οι τίτλοι θα προϊδεάσουν τους εταίρους μας ότι we mean business.
Η κυβέρνηση αποδίδει σημασία σε μέτρα που αντιμετωπίζουν κοινωνικές συμπεριφορές (φοροδιαφυγή, διαφθορά), αλλά δύσκολα αντιλαμβάνομαι, εκτός από την ανεξαρτησία της γ.γ. δημοσίων εσόδων και τη βελτίωση της λειτουργίας ήδη υφιστάμενων μηχανισμών, τι θα μπορούσε να προτείνει η κυβέρνηση που να αλλάζει πραγματικά το παιχνίδι. Η προηγούμενη κυβέρνηση δημιουργούσε επιτροπές, εθνικές επιτροπές, σώματα κ.λπ., αλλά η γάτα εξακολουθούσε να «μην πιάνει ποντίκια» παρά το γεγονός ότι επιανε περισσότερα.
Ποιος θα είναι ο game changer;
Όσα μέτρα και αν προτείνει η κυβέρνηση θα πρέπει αυτά, σε τελευταία ανάλυση, να οδηγήσουν στο τετράμηνο σε κάλυψη ενός μέρους του δημοσιονομικού κενού. Διαφορετικά, οι εταίροι μας θα κυλήσουν ξανά στη δυσπιστία για τις προθέσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι δύσκολο αυτό να καλυφθεί χωρίς την αναβολή της κατάργησης του ΕΝΦΙΑ και της επαναφοράς του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ -δύο εξάγγελλίες στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως και να οφείλει την εκλογική του νίκη. Αλλά 3,5 δισ. είναι αυτά. Πρέπει να τα βρει από αλλού, και μάλλον η φορολόγηση του μεγάλου πλούτου μαζί με τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας που σχεδιάζει δεν φτάνουν για να καλύψουν την «τρύπα».
Αν τα μέτρα που προτείνουμε ως τον Απρίλιο γίνουν δεκτά και αποφύγουμε το ατύχημα και αν οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης δουλέψουν -δεν τους βλέπω όλους ορεξάτους για δουλειά, πολλοί δεν πάνε καν 8 ώρες στα υπουργεία τους- τότε τον Μάιο θα μπορούμε να πούμε «γλιτώσαμε».
Η Αθήνα είχε ακριβώς μία ακόμα εργάσιμη όταν πάρθηκε η απόφαση την Παρασκευή το βράδυ. Την Τετάρτη όλα θα είχαν τελειώσει.
Όταν, λοιπόν, μιλάμε για μια απόφαση, καλό είναι να εξετάζουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο ελήφθη αυτή. Φυσικά, για τη δημιουργία αυτού του περιβάλλοντος βασική υπεύθυνη είναι η σημερινή κυβέρνηση, όχι μόνο για τις επιλογές της των τελευταίων μηνών αλλά των τελευταίων χρόνων.
Γλιτώσαμε;
Όχι ακόμα. Δεν θα υπάρξουν μέτρα ελέγχου της κίνησης των κεφαλαίων. Αλλά για να χαλαρώσει και πάλι ο βρόγχος γύρω από τον «λαιμό» της οικονομίας μας, ή ότι έχει απομείνει από αυτήν, χρειάζεται να «τρέξει» ο μηχανισμός που συμφωνήθηκε την Παρασκευή. Δηλαδή, τα μέτρα που θα προτείνουμε αύριο να μην προέρχονται από κάτι που η κυβέρνηση φαντάζεται, αλλά από το τρέχον πρόγραμμα και ταυτόχρονα να έχουν κάποιες πιθανότητες επιτυχίας. Π.χ., η δημιουργία ανεξάρτητης και όχι ημιανεξάρτητης γ.γ. δημοσίων εσόδων. Όχι «μέσα στο υπουργείο Οικονομικών», όπως είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης στο Eurogroup, αλλά εξω από αυτό. Π.χ., τα μέτρα για το δημόσιο πρέπει και μπορούν να περιλάβουν και τους ΟΤΑ με πιο έντονο έλεγχο των οικονομικών τους ή να απαλλαγούν πλήρως από την κεντρική χρηματοδότηση, αν και αυτό το βήμα -που είναι και το πιο σωστό- μάλλον θα τους οδηγήσει σε ξαφνικό θάνατο. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα, απ' όσο είδα έχει υποσχθεί ότι θα τους απαλλάξει από το «ενοχλητικό» παρατηρητήριο που καταγράφει τους ΟΤΑ που είναι πρακτικά χρεωκοπημένοι. Π.χ., με προτάσεις των Κατρούγκαλου και Τσουκαλά να κόψουν «λίπος» αντί να υποσχονται μόνο επανατοποθετήσεις.
Ο κατάλογος των μέτρων δεν θα είναι στην πρώτη φάση λεπτομερής και θα εγκριθεί με βάση τους «τίτλους», αλλά οι τίτλοι θα προϊδεάσουν τους εταίρους μας ότι we mean business.
Η κυβέρνηση αποδίδει σημασία σε μέτρα που αντιμετωπίζουν κοινωνικές συμπεριφορές (φοροδιαφυγή, διαφθορά), αλλά δύσκολα αντιλαμβάνομαι, εκτός από την ανεξαρτησία της γ.γ. δημοσίων εσόδων και τη βελτίωση της λειτουργίας ήδη υφιστάμενων μηχανισμών, τι θα μπορούσε να προτείνει η κυβέρνηση που να αλλάζει πραγματικά το παιχνίδι. Η προηγούμενη κυβέρνηση δημιουργούσε επιτροπές, εθνικές επιτροπές, σώματα κ.λπ., αλλά η γάτα εξακολουθούσε να «μην πιάνει ποντίκια» παρά το γεγονός ότι επιανε περισσότερα.
Ποιος θα είναι ο game changer;
Όσα μέτρα και αν προτείνει η κυβέρνηση θα πρέπει αυτά, σε τελευταία ανάλυση, να οδηγήσουν στο τετράμηνο σε κάλυψη ενός μέρους του δημοσιονομικού κενού. Διαφορετικά, οι εταίροι μας θα κυλήσουν ξανά στη δυσπιστία για τις προθέσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι δύσκολο αυτό να καλυφθεί χωρίς την αναβολή της κατάργησης του ΕΝΦΙΑ και της επαναφοράς του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ -δύο εξάγγελλίες στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως και να οφείλει την εκλογική του νίκη. Αλλά 3,5 δισ. είναι αυτά. Πρέπει να τα βρει από αλλού, και μάλλον η φορολόγηση του μεγάλου πλούτου μαζί με τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας που σχεδιάζει δεν φτάνουν για να καλύψουν την «τρύπα».
Αν τα μέτρα που προτείνουμε ως τον Απρίλιο γίνουν δεκτά και αποφύγουμε το ατύχημα και αν οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης δουλέψουν -δεν τους βλέπω όλους ορεξάτους για δουλειά, πολλοί δεν πάνε καν 8 ώρες στα υπουργεία τους- τότε τον Μάιο θα μπορούμε να πούμε «γλιτώσαμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου