Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ
Μπορεί μια χώρα να μην κυβερνιέται με email,
όπως είχε πει παλιότερα ο Τσίπρας καταγγέλλοντας τον Σαμαρά, αλλά αυτό
μπορεί να αλλάξει, αν το email είναι… αριστερό και δια χειρός Βαρουφάκη!
Ο οποίος, επειδή σε κάτι τέτοια είναι ακομπλεξάριστος, είχε πρώτος κάνει αναφορά στα email της διαπραγμάτευσης, λέγοντας πριν από έξι μέρες: «Η καλή σχέση της νέας κυβέρνησης με τους εταίρους μας σμιλεύεται μέρα-μέρα, ώρα-ώρα και email με email»!
Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ τότε δαγκώθηκαν καταλαβαίνοντας τον συμβολισμό (το τρισκατάρατο email Χαρδούβελη), αλλά έτσι είναι η ζωή.
Ανεξαρτήτως συμβολισμών, όμως, διακρίνω και στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ (όπως και στον αντιπολιτευόμενο) μια ταχεία ΠΑΣΟΚοποίηση. Και μάλιστα της πρώιμης περιόδου (1981-1985). Τότε που οι θέσεις άλλαζαν από τη μια μέρα στην άλλη, κάποιοι διαμαρτύρονταν, τα όργανα συνεδρίαζαν και η στροφή στον ρεαλισμό ολοκληρωνόταν. Οι αναλογίες μοιάζουν, μόνο που οι σημερινοί, του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ιδιαίτερες επιδόσεις στη διαστρέβλωση της έννοιας των λέξεων και των εννοιών.
Το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου ρωτήθηκε γιατί δεν αποχωρεί από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, όπως είχε δεσμευθεί προεκλογικά, και έδωσε τη μνημειώδη απάντηση: «Το κόστος της αποχώρησης είναι μεγαλύτερο από το κόστος της παραμονής».
Ο Αλέξης Τσίπρας, στην προσπάθειά του να κουλαντρίσει χτες τον Μίκη Θεοδωράκη, που του ζήτησε να συγκρουστεί με την Ευρώπη, του είπε: «Πρέπει να κάνουμε ελιγμούς».
Το 1983, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε την παράταση της συμφωνίας παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Οι οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ βγήκαν στους δρόμους, κατάλληλα καθοδηγημένες, φωνάζοντας το σύνθημα «οι βάσεις φεύγουν, ο αγώνας δικαιώνεται».
Σήμερα, 2015, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπογράφει την παράταση του καταραμένου Μνημονίου, αλλά το βαφτίζει «δανειακή σύμβαση», «πρόγραμμα, «γέφυρα». Και η τρόικα βαφτίζεται «θεσμοί».
Το email Βαρουφάκη μοιάζει απελπιστικά με το προηγηθέν του Χαρδούβελη (εντάξει, έχει και κάποιες διαφορές, ακόμη και οι άτεγκτοι Γερμανοί κάνουν δευτερεύουσες παραχωρήσεις σε μια νέα κυβέρνηση). Όμως, η νέα προπαγάνδα προσπαθεί να μας πείσει περίπου ότι το κοντέρ μηδενίζεται. Αλλά η ισχύς της προπαγάνδας είναι πλέον αποδυναμωμένη, παρά τις βελτιώσεις των τεχνικών της.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ΠΑΣΟΚοποιείται και ως κυβερνητικό κόμμα (ήδη οι αποτυχόντες πολιτευτές διορίζονται σε γενικές γραμματείες -αυτό δεν είναι μόνο ΠΑΣΟΚική, αλλλά και Νεοδημοκρατική μέθοδος διακυβέρνησης), αλλά η μεγάλη διαφορά του 2015 με το 1983 είναι μία και αξεπέραστη:
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σήμερα κανένα από τα περιθώρια που είχε το ΠΑΣΟΚ τότε (δανεικά, παροχές, διορισμούς). Επιπλέον, ο κόσμος που τον ψήφισε είναι περισσότερο ψυλλιασμένος και, παρά την ανοχή που θα δείξει για κάποιο διάστημα, θα είναι πολύ δύσκολο πλέον να παραμυθιαστεί.
Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ έχει μία και μοναδική δυνατότητα:
Αντί να ολοκληρώσει την ΠΑΣΟΚοποίησή του, διαστρέφοντας το νόημα των λέξεων, να ολοκληρώσει τη ρεαλιστική στροφή, λέγοντας όλη την αλήθεια στους πολίτες.
Το αντέχει;
Μάλλον όχι. Το αντίθετο θα ήταν ευχάριστη έκπληξη.
Ο οποίος, επειδή σε κάτι τέτοια είναι ακομπλεξάριστος, είχε πρώτος κάνει αναφορά στα email της διαπραγμάτευσης, λέγοντας πριν από έξι μέρες: «Η καλή σχέση της νέας κυβέρνησης με τους εταίρους μας σμιλεύεται μέρα-μέρα, ώρα-ώρα και email με email»!
Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ τότε δαγκώθηκαν καταλαβαίνοντας τον συμβολισμό (το τρισκατάρατο email Χαρδούβελη), αλλά έτσι είναι η ζωή.
Ανεξαρτήτως συμβολισμών, όμως, διακρίνω και στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ (όπως και στον αντιπολιτευόμενο) μια ταχεία ΠΑΣΟΚοποίηση. Και μάλιστα της πρώιμης περιόδου (1981-1985). Τότε που οι θέσεις άλλαζαν από τη μια μέρα στην άλλη, κάποιοι διαμαρτύρονταν, τα όργανα συνεδρίαζαν και η στροφή στον ρεαλισμό ολοκληρωνόταν. Οι αναλογίες μοιάζουν, μόνο που οι σημερινοί, του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ιδιαίτερες επιδόσεις στη διαστρέβλωση της έννοιας των λέξεων και των εννοιών.
Το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου ρωτήθηκε γιατί δεν αποχωρεί από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, όπως είχε δεσμευθεί προεκλογικά, και έδωσε τη μνημειώδη απάντηση: «Το κόστος της αποχώρησης είναι μεγαλύτερο από το κόστος της παραμονής».
Ο Αλέξης Τσίπρας, στην προσπάθειά του να κουλαντρίσει χτες τον Μίκη Θεοδωράκη, που του ζήτησε να συγκρουστεί με την Ευρώπη, του είπε: «Πρέπει να κάνουμε ελιγμούς».
Το 1983, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε την παράταση της συμφωνίας παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Οι οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ βγήκαν στους δρόμους, κατάλληλα καθοδηγημένες, φωνάζοντας το σύνθημα «οι βάσεις φεύγουν, ο αγώνας δικαιώνεται».
Σήμερα, 2015, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπογράφει την παράταση του καταραμένου Μνημονίου, αλλά το βαφτίζει «δανειακή σύμβαση», «πρόγραμμα, «γέφυρα». Και η τρόικα βαφτίζεται «θεσμοί».
Το email Βαρουφάκη μοιάζει απελπιστικά με το προηγηθέν του Χαρδούβελη (εντάξει, έχει και κάποιες διαφορές, ακόμη και οι άτεγκτοι Γερμανοί κάνουν δευτερεύουσες παραχωρήσεις σε μια νέα κυβέρνηση). Όμως, η νέα προπαγάνδα προσπαθεί να μας πείσει περίπου ότι το κοντέρ μηδενίζεται. Αλλά η ισχύς της προπαγάνδας είναι πλέον αποδυναμωμένη, παρά τις βελτιώσεις των τεχνικών της.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ΠΑΣΟΚοποιείται και ως κυβερνητικό κόμμα (ήδη οι αποτυχόντες πολιτευτές διορίζονται σε γενικές γραμματείες -αυτό δεν είναι μόνο ΠΑΣΟΚική, αλλλά και Νεοδημοκρατική μέθοδος διακυβέρνησης), αλλά η μεγάλη διαφορά του 2015 με το 1983 είναι μία και αξεπέραστη:
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σήμερα κανένα από τα περιθώρια που είχε το ΠΑΣΟΚ τότε (δανεικά, παροχές, διορισμούς). Επιπλέον, ο κόσμος που τον ψήφισε είναι περισσότερο ψυλλιασμένος και, παρά την ανοχή που θα δείξει για κάποιο διάστημα, θα είναι πολύ δύσκολο πλέον να παραμυθιαστεί.
Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ έχει μία και μοναδική δυνατότητα:
Αντί να ολοκληρώσει την ΠΑΣΟΚοποίησή του, διαστρέφοντας το νόημα των λέξεων, να ολοκληρώσει τη ρεαλιστική στροφή, λέγοντας όλη την αλήθεια στους πολίτες.
Το αντέχει;
Μάλλον όχι. Το αντίθετο θα ήταν ευχάριστη έκπληξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου