Οπως διαπιστώσαμε όλοι, κάτι περίεργο συμβαίνει ξαφνικά στον ευρωπαϊκό
αλληλέγγυο ουρανό, ενώ κάτι ανάλογο νιώθουμε και από τους πέραν του
Ατλαντικού φίλους.
Μην ανησυχείτε, δεν ψιχαλίζει, μας φτύνουν για να μη
μας ματιάσουν…
Η βασκανία, την οποία αναγνωρίζει και η Εκκλησία μας, δεν
αντιμετωπίζεται με ματόχαντρα και απλά ξεματιάσματα. Οταν, για
παράδειγμα, σε κοιτάζουν εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια μάτια στον
πλανήτη να περνάς τη μία μεγάλη πόρτα μετά την άλλη, να χαμογελάς, να
μιλάς, να κινείσαι με τη λαμπερή αύρα του πολιτικού star, ούτε τίμιο
ξύλο με παραμάνα και σταυρό στο φανελάκι δεν σε θωρακίζει…
Κι επειδή ο κόσμος είναι κακός, δεν χρωστάει καλό σε κανέναν, η νέα
ελληνική επιτυχία έκατσε σε μερικούς κάρφος στο μάτι. Ας πούμε, σε άλλες
χώρες, τη Γαλλία, την Ιρλανδία κ.ά., η ζήλια τούς τρώει τα σωθικά καθώς
ο ελληνικός αριστερός άνεμος σάρωνε τα πάντα στο διάβα του, ενώ οι
ίδιοι είχαν συμβιβαστεί, είχαν σκύψει εθελόδουλα το κεφάλι, θλιβεροί
υπηρέτες των συμφερόντων και του διεθνούς κεφαλαίου.
Αυτό το τελευταίο, ως άλλος Λεβιάθαν, αντέδρασε απειλητικά μη
δανείζοντας γενικώς και ειδικώς «το μικρό καναρίνι στο ανθρακωρυχείο που
πεθαίνει πρώτο καθώς είναι πιο αδύναμο, αλλά δεν ευθύνεται αυτό για τα
τοξικά αέρια», όπως είπε και ο Γιάνης με ένα «ν» σε μια ποιητική
παρομοίωση της Ελλάδας.
Ωστόσο, επειδή η μάχη ενάντια στα συμφέροντα -των άλλων εννοείται- μόλις
άρχισε, ας μην προτρέχουμε. Ας συσπειρωθούμε για να αντιμετωπίσουμε τον
«εχθρό», που τυχαίνει να είναι πολυκέφαλος όπως η Ε.Ε. ή η ΟΝΕ και
επίσης τυχαίνει να είναι ίδιος με το «φίλο», αυτόν δηλαδή από τον οποίο
ζητάμε χρόνο, ανάσες και χρήμα.
Διότι, όπως τους είπαμε, εμείς «δεν εκβιάζουμε αλλά και δεν
εκβιαζόμαστε» κι αυτοί συμφώνησαν μεν, αντίστροφα δε: «Ούτε εμείς
εκβιάζουμε αλλά και δεν εκβιαζόμαστε από ένα κράτος-μέλος», μας είπαν.
Οσο για το Βερολίνο, με τη madame Μέρκελ και την «πνευματική δύναμη πίσω
από την Ε.Ε.», τον dr Σόιμπλε, εκεί ο αγώνας θα είναι μέχρις εσχάτων.
Εξ ου και οι πέραν της Ευρώπης επαφές, όπως αυτή με τον Λευκό Οίκο που
μας στήριξε ανοιχτά… συμβουλεύοντάς μας να τα βρούμε άμεσα με τους
Ευρωπαίους εταίρους μας, όπως και με το Κρεμλίνο το οποίο θα μας
στηρίξει ανοιχτά… όπως έκανε και στην περίπτωση της Κύπρου.
Γι’ αυτό:
Mαζί με το ξεμάτιασμα καλό είναι να βάλουμε και καμιά
πραγματική κόκκινη γραμμή στη «διαπραγμάτευση» διότι έτσι όπως πάμε στο
τέλος θα αναπολήσουμε το e-mail Χαρδούβελη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου