ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Και αν ο Αλέξης το παίξει... Πόντιος Πιλάτος;

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Με προβληματίζει το ενδεχόμενο, αν η περίφημη σκληρή διαπραγμάτευση που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει, να επιλεγεί από τον Αλέξη Τσίπρα η τακτική του Πόντιου Πιλάτου. Να νίψει δηλαδή τας χείρας του, αν δεν φέρουν αποτέλεσμα οι πιέσεις προς τη γερμανική πλευρά και να επιλέξει τη λύση ενός δημοψηφίσματος.  

Να μην αναλάβει το πολιτικό κόστος ενός συμβιβασμού. Όσο και αν το αρνούνται πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ, έχω την αίσθηση ότι η επιλογή αυτή αποτελεί επί της ουσίας το περίφημο plan B το οποίο επιμελώς αρνούνται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλύψουν. Και το οποίο πιστεύουν ότι είναι και ένα όπλο, ένας μοχλός έξτρα πίεσης προς την Ευρώπη. Θυμούμενοι τι συνέβη όταν το έριξε στο τραπέζι ο Γιώργος Παπανδρέου.
 

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίζει κυβέρνηση. Και ας υποθέσουμε ότι δημιουργείται η επιτροπή διαπραγμάτευσης που θα ζητήσει να συναντηθεί με την κυρία Μέρκελ για να συζητήσει τη νέα οπτική της νέας ελληνικής κυβέρνησης για το Χρέος, τη χρηματοδότηση της οικονομίας και τις σχέσεις με τους εταίρους. Εδώ υπάρχουν διάφορα σενάρια για την απάντηση της κ. Μέρκελ, εκ των οποίων κατά πάσα πιθανότητα δεν θα συμβαδίζει κανένα με την ρητορική του στυλ «Η Ευρώπη θα αναγκασθεί να αλλάξει μόνο και μόνο επειδή θα έχει κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ». Μακάρι να είναι έτσι αλλά δεν είναι το πιθανότερο να συμβεί. Το μόνο που ίσως άμεσα αλλάξει θα είναι η ισοτιμία του ευρώ έναντι των άλλων νομισμάτων.
 

Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι η Γερμανίδα καγκελάριος αφού ακούσει με προσοχή, πριν μπει σε οποιαδήποτε συζήτηση για το Χρέος, θα απαιτήσει την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η προηγούμενη κυβέρνηση. Και θα επιφυλαχθεί να συζητήσει στη συνέχεια ένα νέο ελληνικό Πρόγραμμα. 
  

Και η Επιτροπή αφού από την πλευρά της θα έχει θέσει τις δικές της απαιτήσεις, θα επιστρέψει και θα αναμένει τις εξελίξεις. 

 Και οι ημέρες θα περνούν και τηλεφώνημα από το Βερολίνο δεν θα έρχεται. Και κάποια στιγμή θα ρωτήσει ο Αλέξης το νέο υπουργό Οικονομίας για πόσες ημέρες ακόμη θα υπάρχουν διαθέσιμα στο Ταμείο και θα λάβει την απάντηση ότι απομένουν ημέρες ή εβδομάδες. Και την ίδια απάντηση θα λάβει και από τις τράπεζες σε ό,τι αφορά τη ρευστότητά τους.
 

Και το τηλεφώνημα θα καθυστερεί. Και θα φτάσουμε στο παρά ένα της κατάρρευσης. Και εκεί θα χτυπήσει το τηλέφωνο. Και η Γερμανίδα καγκελάριος θα ενημερώσει τον Αλέξη, ότι λυπάται πολύ αλλά δεν είναι δυνατό να γίνουν δεκτά τα αιτήματα της νέας κυβέρνησης. Και ότι οποιαδήποτε συζήτηση για το Χρέος θα μπορέσει να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα έχει ολοκληρώσει όσα έχει δεσμευτεί να πράξει. Και τότε θα μπορέσει να γίνει η κουβέντα για ένα νέο Πρόγραμμα. Και στο μεταξύ την ίδια απάντηση θα έχουν δώσει και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες.

 
Και τότε τι γίνεται; 

Τι θα απαντήσει ο Αλέξης;  

Θα καλέσει φαντάζομαι τα επιτελικά στελέχη του να συσκεφτούν. Και τι θα αποφασίσουν;  

Θα γίνει ο μεγάλος συμβιβασμός ή θα επικρατήσουν οι απόψεις για σκληρό ροκ; 

Και τι ροκ θα είναι αυτό;  

Μήπως λοιπόν δημοψήφισμα; 

Θα παιχτεί η τύχη της χώρας σε μία... ζαριά; 

Και με τι ερώτημα; 

Θα τεθεί ή όχι ζήτημα για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη; Και πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό;  

Πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι να αφεθεί η πορεία της χώρας στα χέρια εκείνων που δεν έχουν τίποτε να χάσουν; Γιατί μήπως αυτοί πλέον είναι δυστυχώς οι περισσότεροι;