RADAR: Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ: Το Κόσοβο εξάγει ...τζιχαντιστές

Η σκηνή στο βίντεο που προβλήθηκε από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ του Κοσόβου -και όλου του κόσμου- ήταν τόσο σκληρή, που ανάγκασε την πρόεδρο της Δημοκρατίας Ατιφέτα Γιαχγιάκα να παρέμβει και να δηλώσει ότι «δεν θα επιτραπεί να γίνει το Κόσοβο πηγή εξτρεμισμού και καταφύγιο εγκληματιών που ενθαρρύνουν το μίσος και τον τρόμο…».

Στο βίντεο εμφανίζεται ένας Αλβανός του Κοσόβου, ονόματι Λάβντριν Μουχατζερία, να αποκεφαλίζει εν ψυχρώ έναν άνθρωπο στη Συρία και να δηλώνει περήφανος για την πράξη του!

Η εικόνα προκάλεσε σοκ και η πρόεδρος Γιαχγιάκα συγκάλεσε σύσκεψη με τους επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας, με αντικείμενο τις απειλές για το Κόσοβο από τον ισλαμικό εξτρεμισμό. Εκεί τόνισε την ανάγκη λήψης επιπλέον μέτρων -έχει ψηφιστεί ήδη νόμος που προβλέπει ποινές φυλάκισης 15 χρόνων για συμμετοχή σε παραστρατιωτικές οργανώσεις ή σε ένοπλες συγκρούσεις στο εξωτερικό- ώστε «να εμποδιστεί η εξαγωγή από το Κόσοβο εξτρεμιστών ανά τον κόσμο».

Σε αυτό το πλαίσιο, στις αρχές της εβδομάδας οι αστυνομικές αρχές του Κοσόβου εξαπέλυσαν επιχείρηση εξάρθρωσης πυρήνων τζιχαντιστών σε έξι πόλεις και συνέλαβαν 40 άτομα για τα οποία έχουν υπόνοιες ότι συνδέονται με τρομοκρατικές οργανώσεις και συμμετείχαν σε μάχες στην φλεγόμενη Μέση Ανατολή. Οπως ανακοινώθηκε μάλιστα από την αστυνομία, κατασχέθηκαν σε σπίτια και τζαμιά όπλα, εκρηκτικά και «ενοχοποιητικό υλικό».

Ο Μουχατζερία κατάγεται από το χωριό Κάτσανεκ και έγινε ευρέως γνωστός από τη φωτογραφία που διακίνησε ο ίδιος, στην οποία εικονίζεται να καίει το αλβανικό διαβατήριό του, ένδειξη ότι παύει να έχει εθνικότητα και πλέον είναι μόνο μαχητής του Αλλάχ. Φέρεται μάλιστα να είναι και ο αρχηγός των Αλβανών από τα Δυτικά Βαλκάνια που πολεμούν στη Συρία, αλλά και το Ιράκ, μέσα από τις γραμμές εξτρεμιστικών ισλαμιστικών οργανώσεων. Πόσοι είναι αυτοί;

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Πρίστινα, επικαλούμενα στοιχεία των αρχών, μιλούν για περισσότερους από 200 Κοσοβάρους, ενώ υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τους 3.000 οι Αλβανοί και Βόσνιοι μουσουλμάνοι από τα Δυτικά Βαλκάνια που πολεμούν για τις οργανώσεις «Ισλαμικό Κράτος» στο Ιράκ και «Αλ Νουσρί» στη Συρία. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι 16 Αλβανοκοσοβάροι έχουν σκοτωθεί στις συγκρούσεις. Ενας άλλος Αλβανός από το Κόσοβο, ονόματι Μπλέριμ Ντεμίρι, εξαπέλυσε επίθεση αυτοκτονίας τον Απρίλιο του 2014 στο Ιράκ σκοτώνοντας 52 Ιρακινούς στρατιώτες.

Εκείνο που εκ πρώτης όψεως εντυπωσιάζει στην περίπτωση του Κοσόβου είναι η διείσδυση και απήχηση του ουαχαβίτικου ισλαμιστικού εξτρεμισμού σε μια κοινωνία που θεωρείται η πλέον φιλοαμερικανική και φιλοδυτική στον πλανήτη και που δεν εκφράζεται βεβαίως μόνο με τη στρατολόγηση τζιχαντιστών πολεμιστών, καθώς δεν πάει πολύς καιρός που στην Πρίστινα οργανώθηκε από ακραίους κύκλους η γνωστή ως «διαδήλωση της μαντίλας».

Το Κόσοβο χρωστάει την ανεξαρτησία του και οι Αλβανοί πολίτες του την «απελευθέρωση από τον σερβικό ζυγό», στους «απίστους» της Δύσης, Αμερικανούς και Ευρωπαίους, και μάλιστα σε ένδειξη ευγνωμοσύνης από πλευράς Κοσοβάρων στην Πρίστινα η κεντρική λεωφόρος ονομάζεται Μπιλ Κλίντον, ενώ μια από τις μεγαλύτερες πλατείες της πόλης φέρει το όνομα της Μαντλίν Ολμπράιτ, υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στον «απελευθερωτικό πόλεμο».

Τι άλλαξε λοιπόν και «ους έθρεψαν το μάννα» οι Δυτικοί τούς βλέπουν να στρέφονται όλο και περισσότεροι εξ αυτών κατά του «ευεργέτου»;

Δεκαπέντε χρόνια μετά την εκδίωξη των Σέρβων με τη βοήθεια των βομβαρδιστικών του ΝΑΤΟ, οι Αλβανοί αρχίζουν τώρα να συνέρχονται από το μεθύσι της απελευθέρωσης, το οποίο συντηρούσε, επί μεγάλο διάστημα μετά τον πόλεμο, ο πακτωλός των χρημάτων από τη διεθνή κοινότητα και βρίσκονται ενώπιος ενωπίω με τη σκληρή πραγματικότητα: οι έξωθεν κρουνοί του χρήματος στερεύουν, αξιόλογη παραγωγική βάση δεν υπάρχει, η ανεργία ξεπερνάει το 50%, τα εμβάσματα από την εμιγκράτσια λιγοστεύουν, η διαφθορά πνίγει την οικονομία και τον κρατικό μηχανισμό, η φτώχεια θερίζει.

Ολα αυτά δημιουργούν ένα πρώτης τάξεως «θερμοκήπιο» για τη ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ στα πληττόμενα λαϊκά στρώματα στα οποία απευθύνονται από τα τζαμιά οι φανατικοί ουαχαβίτες ιμάμηδες. Η πολιτική και πνευματική τάξη αποδοκιμάζει το φαινόμενο, όμως πολλοί φτωχοί άνθρωποι δείχνουν ανοχή ή και κατανόηση.

«Λυπάμαι που ο γιος μου πήγε να πολεμήσει. Να σκότωνε τουλάχιστον Σέρβους…» δήλωσε αφοπλιστικά ένας πατέρας που το παιδί του έφυγε για τη Συρία.