Του ΜΙΧΑΛΗ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του κ. Αλέξη Τσίπρα στο Αμύνταιο τον
περασμένο μήνα, τον άκουσα τέσσερις φορές να αναφέρει ότι στον αγώνα
κατά της πώλησης της «Μικρής ΔΕΗ» συντάσσεται και η Εκκλησία με τους
τοπικούς Μητροπολίτες να διατρανώνουν την διαμαρτυρία τους με την
αποστολή επιστολών και με την ενεργό συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο τρόπος που αναφερόταν στην Εκκλησία με
ιδιαίτερο σεβασμό και δέος, που μου θύμιζε ηγέτη δεξιού κόμματος και όχι
Αριστερού και μάλιστα, της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Σήμερα, βλέπω ότι
επισκέπτεται το Άγιο Όρος και μάλιστα, σε μια πολύ θερμή επίσκεψη.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν είναι προσκολλημένος σε
φαντάσματα και σκιές της Αριστεράς, έχει ξεπεράσει στενά όρια και πλέον,
θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ηγέτης που διευρύνει το πολιτικό φάσμα
ακόμη και στο καθαρά «δεξιό» γήπεδο. Άλλωστε, το είχα αναφέρει και σε
προηγούμενο άρθρο μου, ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας θα κάνει άνοιγμα και
στους υπόλοιπους χώρους, δεν περίμενα όμως να προσεγγίσει και την
Εκκλησία.
Προφανώς, στους επόμενους μήνες θα επιδιώξει με το λόγο του να
προσεγγίσει ψηφοφόρους που στις τελευταίες εκλογές επέλεξαν τη Χρυσή
Αυγή.
Έγινε ξαφνικά θρήσκος ή υπέρμαχος της Εκκλησίας ο κ. Αλέξης Τσίπρας
ή απλώνει χέρι φιλίας για να προσεγγίσει ψηφοφόρους;
Η αλήθεια είναι
κάπου στη μέση. Θεωρώ ότι ο κ. Τσίπρας δεν κινείται αρνητικά προς την
Εκκλησία, αλλά καταλαβαίνει ότι για να μπορέσει να γίνει αποδεκτός από
την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των
συντηρητικών ψηφοφόρων που ανέκαθεν υποστήριζαν Νέα Δημοκρατία και
στρεφόταν πάντα στη «δεξιά».
Σκεφτόμενοι λογικά, ο κ. Τσίπρας ενδεχομένως να δυσαρεστήσει ένα
μικρό ποσοστό του σκληρού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών(3%), όμως
θα κερδίσει ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνικού λαού, αφού οι
πολίτες έχουν αυξημένο το αίσθημα της θρησκευτικότητας και ειδικά σε
περιοχές, όπως η Φλώρινα και η Βόρεια Ελλάδα. Θέλω να πιστεύω πως ο κ.
Τσίπρας φέρει αισθήματα ειλικρίνειας και πιστεύει στο ρόλο της Εκκλησίας
στην Ελληνική κοινωνία. Δεν είναι η πρώτη φορά που πολλά υποσχόμενος
πολιτικός ηγέτης ανοίγεται στην Εκκλησία. Και ο αείμνηστος Ανδρέας
Παπανδρέου, αν και αλλιώς ξεκίνησε, συνέχισε, εξελίχθηκε και κατέληξε
όχι μόνο φιλικά διακείμενος ως προς την Εκκλησία, αλλά ιδιαίτερα
θρήσκος.
Θέλω να πιστεύω πως η Αριστερή πλατφόρμα και άλλες προοδευτικές
δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αντιδράσουν αρνητικά στο νέο άνοιγμα του κ.
Τσίπρα. Άλλωστε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πρέπει να
είναι όμηρος ορισμένων αναχρονιστικών ιδεών που επικρατούν μέσα στο
κόμμα. Όπως επίσης δεν μπορεί να μην συνεργαστεί με θεσμούς, όπως είναι η
Εκκλησία και ειδικά σε περιπτώσεις που ο αγώνας είναι κοινός.
Όταν ανέφερα το γεγονός και ζήτησα τη γνώμη από έναν ρομαντικό
Αριστερό, μου είπε:
«Eδώ τα βρήκε η Νέα Δημοκρατία με το ΠαΣοΚ, ο
ΣΥΡΙΖΑ με την Εκκλησία δεν θα τα βρει; Στον κοινό στόχο πρέπει να
βάλουμε όλοι πλάτες…»
Eκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως η πολιτική και
οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι πάντα ίδιοι. Ελπίζω όλα αυτά να γίνονται
για το καλό της πατρίδας, η ιστορία θα δείξει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου