"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η ουρά των ηλιθίων


Θα σας συνεχίσω την περιγραφή που προ μηνών σας έκανε ο Σταύρος Θεοδωράκης για το πρωινό φανάρι στην άνοδο της Κηφισίας που στρίβει αριστερά προς Φιλοθέη. Είναι γεγονός ότι στο σημείο εκείνο, λόγω των πολλών σχολείων του Ψυχικού, η ουρά των αυτοκινήτων που περιμένουν γύρω στις 8 χάνεται στο γυμνό μάτι. Παλαιότερα, πριν από τις τελευταίες εκλογές, όντως ο τροχονόμος φρόντιζε τα παιδιά να προλαβαίνουν την πρώτη ώρα- τώρα η αναμονή για να στρίψεις έχει υπερτριπλασιαστεί.

Δεν ξέρω αν για αυτό ευθύνεται το γεγονός ότι την κάθοδο της Κηφισίας τη χρησιμοποιεί εκείνη την ώρα ο Πρωθυπουργός για να κατέβει από την Κηφισιά, γιατί έχω προσέξει ότι το πρόβλημα υπάρχει ακόμα και όταν ο κ. Σαμαράς βρίσκεται εκτός Ελλάδας για δουλειές του κράτους. Αν συμβαίνει αυτό, τότε το κακό είναι διπλό. Αφενός υπερβολική επιβάρυνση της κυκλοφορίας για εξυπηρέτηση της άνετης πρωθυπουργικής κατάβασης, αφετέρου αδιαφορία για ανακούφισή της όταν εκλείπει ο λόγος της διευκόλυνσης του κ. Σαμαρά να πάει στην εργασία του. Τα περί ασφάλειας που λένε σε αυτές τις περιπτώσεις τα ακούω βερεσέ - και ο Γιώργος στην ίδια γειτονιά έμενε και δεν τον καταλαβαίναμε ποτέ. Δεν έλειπε δα και πάντα. Αντιθέτως ο μπαμπάς του όταν έμενε στο ίδιο σπίτι επίσης έκλεινε τους δρόμους.

Εκτός από τον ανθρωποτύπο του ΄Ελληνα Πρωθυπουργού που νομίζει ότι αφορά τους Αθηναίους η απόσταση που έχει να διανύσει κάθε πρωί, γιατί η δουλειά η δική του είναι σημαντικότερη από των υπολοίπων, υπάρχουν και άλλοι δύο ελληνικοί ανθρωποτύποι που δεσπόζουν στο φανάρι αυτό:



Ο Ελληναράς οδηγός, ο οποίος θεωρεί ότι η ουρά που έχει σχηματιστεί πολύ πριν ενσκήψει ο ίδιος για να στρίψει δεν είναι για κείνον, και την προσπερνά για να παρκάρει πρώτος-πρώτος δίπλα της και να περάσει αμέσως μόλις ανάψει το φανάρι. Πίσω του σιγά-σιγά σχηματίζεται μια νέα ουρά των ξύπνιων, παράλληλη με εκείνη των κορόιδων, οι οποίοι φυσικά γίνονται έξαλλοι και στήνουν μια ελληνικότατη συγχορδία κορναρίσματος, αφού δεν έχουν και πώς αλλιώς να περάσουν τόση ώρα. Πόσω μάλλον που οι άρτι αφιχθέντες περνούν με το πρώτο φανάρι και οι ίδιοι μένουν πίσω για δύο ακόμα.

Τους παρακολουθώ τους ξύπνιους όσο είμαι κι εγώ στημένος στην ουρά των ηλιθίων και ενυπωσιάζομαι. Πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους που πηγαίνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, ευγενείς κυρίους και κομψές κυρίες, που ασφαλώς κάνουν ότι δεν ακούνε τα κορναρίσματα και τα γαμοσταυρίδια των παραλλήλων, αλλά δεν έχουν και το ύφος αυτού που θα έλεγες Ελληναρά. Κάποιους τους γνωρίζω από τις παρέες του σχολείου (όχι τον Θεοδωράκη) και τους έχω ακούσει να καταγγέλλουν τους ΄Ελληνες και το κράτος. Γίνομαι πάντως κι εγώ έξω φρενών και είμαι έτοιμος να τους βρίσω άσχημα - καμιά φορά το κάνω. Τι στην ευχή παθαίνουμε όλοι στο τιμόνι;

Ο άλλος κάτοικος του φαναριού που αποτελεί κλασικό τύπο ΄Ελληνα είναι ο τροχονόμος. Ενα ρομπότ που κουνά ρυθμικά τα χέρια του και δεν φαίνεται να καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του. Τι απλούστερο από το να διώξει τη δεύτερη σειρά προς την άνοδο της Κηφισίας -δυο φορές να αναγκαστούν να στρίψουν από το “Υγεία” και να γυρίσουν πίσω και δεν θα ξανατολμήσουν να παραβιάσουν την προτεραιότητα των άλλων. Δεν το κάνει ποτέ. Την ώρα που οι δύο ουρές τον βάζουν στη μέση για να περάσουν παραλλήλως και αλληλουβριζόμενες το φανάρι, αυτός μοιάζει να είναι απορροφημένος από τις σκέψεις του.  

Αλλά η ανεπάρκεια των οργάνων του κράτους δεν είναι συνήθως ο λόγος που βγάζουμε τον κακό μας εαυτό;

Δεν υπάρχουν σχόλια: