Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΙΣΤΗ
Παρακολουθούσα με θλίψη τον Τσίπρα να «μιλάει» στη Βουλή και να
επιτίθεται στον Στουρνάρα. Λένε ότι ο άνθρωπος είναι το ύφος του. Και το
ύφος του Τσίπρα, αυτό το «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω, αλλά δεν ξέρω
πού πατώ και πού πηγαίνω» τα λέει όλα.
Ο άνθρωπος είτε μιλάει
στη Βουλή είτε στους «Αγανακτισμένους» της πλατείας και του κόμματός του
είναι το ίδιο. Με λεξιλόγιο εκατό λέξεων όπου την αγαπημένη λέξη των
νεοελλήνων έχει αντικαταστήσει σε αντίστοιχη συχνότητα μια άλλη από μ,
το Μνημόνιο.
Και με τη μανιέρα που χαρακτηρίζει τον κακό και
ανεπίδεκτο μαθήσεως ηθοποιό κάθε λίγο και λιγάκι, πετάει δήθεν
αγανακτισμένος μια ατάκα: Ντροπή σας, ψεύτες. Και δεν μπορεί να σκεφτεί
-και πώς να το σκεφτεί, έτσι αγράμματος που είναι- ότι στη θέση που
βρίσκεται, σε καιρούς δραματικούς, πέρασαν άνθρωποι όπως ο Ηλίας Ηλιού
που ανύψωσαν τον λόγο και το ήθος της Αριστεράς.
Το 1965 στη
συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης της δεύτερης κυβέρνησης των
αποστατών, ο Ηλιού σε μια μνημειώδη αγόρευσή του στρίμωξε και τελικά
έριξε στο καναβάτσο έναν άλλο σημαντικό κοινοβουλευτικό άνδρα, τον Ηλία
Τσιριμώκο.
Είχε κάθε λόγο να είναι αγανακτισμένος, η Βουλή έβραζε
και κάποιοι βουλευτές της Ενωσης Κέντρου δεν απέφυγαν χαρακτηρισμούς
και προσωπικές επιθέσεις. Στην αγόρευση του Ηλιού δεν θα βρείτε ούτε
ψήγμα από αυτά, μόνο επιχειρήματα. Αλλά τι επιχειρήματα. Τόσο ισχυρά που
στο τέλος καταπονημένος ο Τσιριμώκος είπε: «Γιατί τα λέτε αυτά; Δεν με
γνωρίζετε; (Εννοούσε από το βουνό στην Αντίσταση και από τη συνεργασία
του με την ΕΔΑ το 1958). Και ο Ηλιού έδωσε τη μνημειώδη απάντηση «Σας
γνωρίζω, δεν σας αναγνωρίζω».
Από τα αριστερά έδρανα της Βουλής
πέρασαν μεγάλες μορφές:
Ακόμα και η Αλέκα, παρά τις αναχρονιστικές της
θέσεις, είχε μια αστική ευγένεια στις τοποθετήσεις της.
Δεν πήρε από
αυτούς ο Τσίπρας. Δεν είναι τυχαίο ότι συμπεθεριάζει με τον Πάνο
Καμμένο. Μοιάζουν τόσο πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου