Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Ενα τμήμα της κοινωνίας μας -εκπροσωπούμενο επαρκώς και διακομματικώς
στη Βουλή- βαυκαλίζεται με το όραμα μιας περήφανης Ελλάδας του
τσαμπουκά, η οποία μπορεί να διεκδικήσει αποτελεσματικά το δίκιο της
(και -γιατί όχι;- τον περίφημο πλούτο των «υδατανθράκων» της...), αρκεί
να τολμήσει να πιστέψει στη λεβεντιά που έχουν πάντα οι φαντασιώσεις των
καφενόβιων.
Υπό την προϋπόθεση ότι η πραγματικότητα θα μπορούσε να
διαπεράσει το τείχος της φαντασίας τους, θα ήταν χρήσιμο σε όλους αυτούς
να γνωρίζουν ότι, για να φθάσει την περασμένη Παρασκευή η Επιτροπή
Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής να εγκρίνει την
προμήθεια ανταλλακτικών για τα Μιράζ της Πολεμικής Αεροπορίας,
χρειάσθηκε μια Οδύσσεια τεσσάρων χρόνων, από το 2009 όταν διαπιστώθηκε η
ανάγκη και αποφασίστηκε στο ΥΕΘΑ η προμήθεια ώς την περασμένη Παρασκευή
που εγκρίθηκε από τη Βουλή. (Υπόψη ότι υπολείπεται η έγκριση του
ΚΥΣΕΑ).
Μεσολάβησαν, βέβαια, τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Ομως η
καθυστέρηση οφείλεται πρωτίστως στη γραφειοκρατική περιπλοκότητα των
διαδικασιών. Την τελευταία έχει επιβάλει η ευθυνοφοβία, που κερδίζει
έδαφος στον πολιτικό κόσμο έναντι της αποτελεσματικότητας, εξαιτίας της
μονίμως επικρεμάμενης καχυποψίας εις βάρος της εντιμότητας των
πολιτικών.
Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που ονειρεύονται εθνικούς
τσαμπουκάδες είναι οι ίδιοι που κατηγορούν συλλήβδην του πολιτικούς και
επισείουν «κρεμάλες», είναι επίσης οι ίδιοι που θα ήθελαν δημοψήφισμα
κάθε εβδομάδα και εκλογές ανά τρίμηνο: διαφορετικές όψεις της ίδιας
βλακείας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου