ΚΟΣΜΟΣ - ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: Η ζωή στο Google μετά θάνατον! - H εταιρεία δίνει στον χρήστη τη δυνατότητα να αποφασίσει για την ψηφιακή διαθήκη του

Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

 

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος πεθαίνει - κούφια η ώρα που το ακούει. Αν όμως δεν πιάσει η παραπάνω ευχή, ούτε και το «καθιερωμένο» χτύπημα ξύλου, μπορούμε πάντα να ελπίζουμε στην τεχνολογία: δεν θα φέρει τον μακαρίτη πίσω στη ζωή, αλλά τουλάχιστον μπορεί να του εξασφαλίσει τη συνέχιση της διαδικτυακής παρουσίας του.

Η Google παρουσίασε μια υπηρεσία η οποία υπόσχεται την... ψηφιακή αθανασία.
Το νέο εργαλείο επιτρέπει στον χρήστη να αποφασίσει τι θα απογίνουν τα ψηφιακά δεδομένα του όταν εκείνος αποβιώσει: θα καταστραφούν ή η διαχείρισή τους θα περιέλθει σε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο;

Πρόκειται, στην ουσία, για μια «ψηφιακή διαθήκη», η σύνταξη της οποίας εδράζεται στο γεγονός ότι οι πληροφορίες μας που βρίσκονται στο Διαδίκτυο (από e-mail και φωτογραφίες έως αριθμούς τηλεφώνων και έγγραφα) δεν πεθαίνουν ποτέ: εν αντιθέσει με τους ανθρώπους, εξακολουθούν να βρίσκονται για πάντα online, εκτός αν κάποιος πατήσει το delete.

Το μόνο που πρέπει να κάνει όποιος θελήσει να γίνει κύριος της... μετά θάνατον (ψηφιακής) ζωής του είναι να εγγραφεί στην υπηρεσία Inactive Account Manager (Διαχείριση Ανενεργού Λογαριασμού), η οποία του δίνει τη δυνατότητα να αποφασίσει τι θα συμβεί με το e-mail του και τις υπόλοιπες υπηρεσίες που χρησιμοποιεί, όταν αυτές θα καταστούν ανενεργές: όταν, δηλαδή, ο κάτοχός τους πεθάνει...

Το επίμαχο εργαλείο αφορά τα δεδομένα των χρηστών τα οποία φυλάσσονται σε όλες τις υπηρεσίες της Google: Gmail, Blogger, Google Drive, Google+, Picasa Web Albums, Google Voice και YouTube.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ. 

Οι βασικές επιλογές είναι δύο: 

Να μεταβιβάσουν την κυριότητα των λογαριασμών τους σε κάποιον τρίτο (συγγενή, φίλο, σύντροφο κ.ά.) ή να τους διαγράψουν πλήρως καταστρέφοντας κάθε ψηφιακό ίχνος τους.
Αν επιλέξουν τη διαγραφή, μπορούν να προκαθορίσουν πότε η Google θα «καταλάβει» ότι έχουν πεθάνει και θα σβήσει τα δεδομένα τους. Για παράδειγμα, μπορούν να ορίσουν ότι τα πάντα θα εξαφανιστούν όταν ο λογαριασμός τους θα είναι ανενεργός για έξι μήνες, έναν χρόνο κ.λπ.

Δεν είναι τόσο ασήμαντο όσο ενδεχομένως ακούγεται: εκτός από e-mail και φωτογραφίες (αμφότερα αποτελούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα), οι χρήστες των υπηρεσιών cloud computing (όπως το Google Drive) ανεβάζουν συνήθως απόρρητα έγγραφα και αρχεία (επιστολές, συμβόλαια, παραστατικά κ.λπ.) που δεν θα ήθελαν ποτέ να πέσουν σε ακατάλληλα χέρια.

Επομένως, η διαχείριση των δεδομένων μας είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει προτού... φύγουμε από αυτόν τον κόσμο. Μετά ίσως να είναι πολύ αργά - όχι για εμάς, αλλά για την υστεροφημία μας.

Η διαχείριση της ψηφιακής κληρονομιάς μας γίνεται όλο και πιο σημαντική όσο οι ζωές μας εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από το Ιντερνετ. Οι περισσότεροι από εμάς απελευθερώνουμε καθημερινά τεράστιο όγκο πληροφοριών στο Διαδίκτυο: από το facebook και το twitter έως το e-mail και τις υπηρεσίες online αγορών.

Σταδιακά, οι σέρβερ εκατοντάδων εταιρειών μετατρέπονται σε αποθήκες της επαγγελματικής ή και της προσωπικής ζωής μας, συγκεντρώνοντας δεδομένα που δεν θα θέλαμε να δουν άλλοι άνθρωποι.

Σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, όπου ακόμη και το FBI ή οι τράπεζες αποθηκεύουν πληροφορίες αποκλειστικά σε ψηφιακή μορφή, οι γεμάτες με έγγραφα ντουλάπες αποτελούν παρελθόν. Τα πάντα φυλάσσονται στους σέρβερ εταιρειών ή απλώς στη μνήμη του e-mail των χρηστών. Το ψηφιακό «σύννεφο» έχει σχεδόν απεριόριστη αποθηκευτική ικανότητα, σε αντίθεση με τα γραφεία μας και τις τραπεζικές θυρίδες.

Τα αρχεία PDF έχουν αντικαταστήσει το χαρτί και τα αρχεία JPG τις τυπωμένες φωτογραφίες. Το πρόβλημα είναι ποιος έχει πρόσβαση σε όλα αυτά.

Αν κάποιος πεθάνει ξαφνικά, τα μέλη της οικογένειάς του μπορεί να μη μάθουν πότε ότι ο εκλιπών φυλούσε στο e-mail του πληροφορίες που τους αφορούν σε περίπτωση που δεν διαθέτουν το password του μακαρίτη. Αντίστροφα, ο εκλιπών μπορεί να μην ήθελε ποτέ τα αγαπημένα του πρόσωπα να αποκτήσουν πρόσβαση στον λογαριασμό του και να ανακαλύψουν τα μυστικά του.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ. 

Η νομοθεσία περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Παντού όμως το κληρονομικό δίκαιο είναι ξεπερασμένο και δεν περιλαμβάνει περιπτώσεις διαχείρισης της ψηφιακής κληρονομιάς των ανθρώπων.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, οι όροι χρήσης των περισσότερων υπηρεσιών e-mail δεν προβλέπουν τη μεταβίβαση του λογαριασμού του θανόντος σε άλλο πρόσωπο, ακόμη και αν ο εκλιπών το έχει ζητήσει στη διαθήκη του.
Πρέπει μια υπηρεσία e-mail να επιτρέπει στα μέλη τής οικογένειας του θανόντος να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στον λογαριασμό του; 

Σε αντίθεση με τη Google, το facebook εφαρμόζει μια πολύ περιοριστική πολιτική: μετά τον θάνατο του χρήστη, ο λογαριασμός του κλείνει ή εναλλακτικά μετατρέπεται σε ένα είδος ψηφιακού «μνημοσύνου», όπου οι φίλοι του αφήνουν σχόλια, αλλά κανείς δεν μπορεί να κάνει αναρτήσεις στο όνομά του.