Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην έκκληση που έκανε ο Απο
προς τους συντρόφους του και προς το τουρκικό κράτος για την επίτευξη
συμφωνίας με σκοπό την ειρηνική επίλυση του Κουρδικού, αφού είχε
προηγηθεί η έκκληση του τουρκικού κράτους προς τον Κούρδο ηγέτη να
παρέμβει προς την κατεύθυνση αυτή.
Ποιοι είναι όμως οι πραγματικοί λόγοι που υποχρέωσαν το τουρκικό
κράτος να ζητήσει από έναν «αρχιτρομοκράτη» να μεσολαβήσει για την
επίτευξη μιας λύσης, νομιμοποιώντας τον ίδιο αλλά και το ΡΚΚ, που είναι
επίσης χαρακτηρισμένο «τρομοκρατική οργάνωση»;
Το έχουμε ξαναγράψει σε προηγούμενες αναλύσεις μας. Ο στόχος των ΗΠΑ,
του Ισραήλ και του εβραϊκού παράγοντα είναι ο γεωπολιτικός έλεγχος της
περιοχής της Μεσοποταμίας, συναφώς ο έλεγχος των κοιτασμάτων του Κιρκούκ
και η δημιουργία ενός ασφαλούς ενεργειακού διαδρόμου στην κατεύθυνση
Κιρκούκ-Αδανα/Αλεξανδρέττα/Λαττάκεια-Κύπρος-Καστελόριζο-Κρήτη-Πελοπόννησος.
Για να γίνει αυτό, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις οι οποίες είναι εκ
των ουκ άνευ.
Πρώτη, φυσικά, είναι η ισχυροποίηση της Αυτόνομης
Κουρδικής Διοίκησης σε βαθμό που να είναι σε θέση να συνάπτει συμφωνίες
-ερήμην της Βαγδάτης- με μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες για την
εκμετάλλευση των χρυσοφόρων πετρελαϊκών κοιτασμάτων, κάτι που αποτελεί
ένα τεράστιο βήμα για την ντε φάκτο ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, και
δίνει άλλες δυναμικές στα κουρδικά απελευθερωτικά κινήματα που
δραστηριοποιούνται στα άλλα τρία τμήματα του Κουρδιστάν, που κατέχονται
από Ιράν, Τουρκία και Συρία!
Δεύτερη προϋπόθεση είναι ο αποκλεισμός του Ιράν από την εν λόγω
περιοχή, την οποία διεκδικεί για δύο λόγους. Ο ένας είναι γιατί θεωρεί
ότι οι Κούρδοι αποτελούν φυλή που εντάσσεται στην ευρύτερη οικογένεια
του περσικού έθνος και άρα το Μεγάλο Κουρδιστάν πρέπει να αποτελεί
περιοχή επιρροής του Ιράν, και ο άλλος γιατί η Τεχεράνη φιλοδοξεί να
ελέγξει το σύνολο της ιρακινής επικράτειας μέσω των σιιτών του Ιράκ, που
αποτελούν την πλειονότητα και ελέγχουν τα επίσης χρυσοφόρα πετρελαϊκά
κοιτάσματα της περιοχής της Βασόρας, που κατοικείται από σιιτικούς
πληθυσμούς.
Τρίτη προϋπόθεση, συναφής με την πρώτη, είναι η αποδοχή από πλευράς
της Τουρκίας της κουρδικής πραγματικότητας. Τι σημαίνει όμως αυτό;
Σημαίνει αναγνώριση από την Αγκυρα της Αυτόνομης Κουρδικής Διοίκησης
σήμερα, του ανεξάρτητου Κουρδιστάν αύριο. Επίσης σημαίνει αναγνώριση των
Κούρδων που κατοικούν στην Τουρκία, άρα συνομιλίες και νομιμοποίηση του
Απο και του ΡΚΚ, για να είναι, μεταξύ άλλων, ασφαλής ο διάδρομος στο
τμήμα Κιρκούκ-Ερμπίλ-Μαρντίν-Τζεϋχάν Αδάνων. Σε όλα αυτά έλεγαν σθεναρά
και πεισματικά «όχι» οι στρατηγοί και οι κεμαλιστές, γι’ αυτό
επιλέχτηκαν ο Ερντογάν και οι σύντροφοί του, που έδωσαν υπόσχεση να πουν
το μεγάλο «ναι», γι’ αυτό στηρίχτηκε το ΑΚΡ με κάθε τρόπο από τις ΗΠΑ
και από τον εβραϊκό παράγοντα, γι’ αυτό και οι συνομιλίες με τον Απο.
Τέταρτη προϋπόθεση, συναφής με τη δεύτερη, είναι η «συμμόρφωση» της
Συρίας, αφενός μεν για να ολοκληρωθεί ο αποκλεισμός του Ιράν από την
περιοχή, αφού είναι γνωστό ότι το Ιράν χρησιμοποιεί την επικράτεια αλλά
και τους κρατικούς μηχανισμούς και δυνατότητες της Συρίας για να ασκεί
επιρροή στον Λίβανο και στη Λωρίδα της Γάζας, και αφετέρου για να είναι
ασφαλής ο διάδρομος στο τμήμα
Κιρκούκ-Ερμπίλ-Κάμισλο-Αφρίν-Λαττάκεια/Αλεξανδρέττα. Γι’ αυτό η
δημιουργία του δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους στα βόρεια της
Συρίας, που, σημειωτέον, ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από το ΡΚΚ,
στρατιωτικά στελέχη του οποίου οργάνωσαν και διοικούν τις Δυνάμεις
Λαϊκής Αμυνας του Δυτικού Κουρδιστάν, που αποτελούνται από 15.000 άνδρες
και γυναίκες, μέχρι στιγμής.
Προτού πάμε στην πέμπτη προϋπόθεση, που είναι η δημιουργία κατάλληλων
συνθηκών που θα καταστήσουν ασφαλή και λειτουργικό τον διάδρομο
Κύπρος-Κρήτη-Πελοπόννησος, να σημειώσουμε ότι για να λειτουργήσει το όλο
σχήμα ήταν απαραίτητη η συνεργασία Ισραήλ - Τουρκίας, που είναι βασικοί
πυλώνες του… οικοδομήματος.
Γι’ αυτό η προτροπή Ομπάμα προς Νετανιάχου και Ερντογάν να τα...
βρούνε, γι’ αυτό το τηλεφώνημα της ταπεινωτικής συγγνώμης, μιας
συγγνώμης που δόθηκε στη λογική του καζάν-καζάν, που επικαλέστηκε ο
Ερντογάν στη συνάντησή του με τον Ελληνα πρωθυπουργό στην
Κωνσταντινούπολη, όπου συνήλθαν τα υπουργικά συμβούλια Ελλάδας -
Τουρκίας.
Ηδη έχουμε αγγίξει την πέμπτη προϋπόθεση, που επιβάλλει την εξεύρεση
συμβιβαστικών λύσεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου τώρα, στο
Αιγαίο αργότερα, στα προβλήματα που έχουν ανακύψει τα τελευταία σαράντα
χρόνια που είναι σε εξέλιξη το ως άνω σχέδιο.
Και με αυτήν την πέμπτη προϋπόθεση σχετίζεται η συγγνώμη του Ισραήλ
προς την Τουρκία, όπως επίσης και η αποδυνάμωση της Ελλάδας σε
οικονομικό και διεθνοπολιτικό επίπεδο, αλλά και τα τραγικά γεγονότα που
είναι σε εξέλιξη στην Κύπρο τις μέρες αυτές.
Κλείνοντας, θα υπογραμμίσουμε ότι η κάθε χώρα, για να εξυπηρετήσει τα
συμφέροντα των πολιτών και του έθνους της, φροντίζει πρώτα να κατανοεί
έγκαιρα αυτά που σχεδιάζονται και πρόκειται να συμβούν στην περιοχή της
και στη συνέχεια δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες και συμμαχίες για να
αντιμετωπίσει από κατάλληλη θέση τα γεγονότα και τα επισυμβαίνοντα.
Αυτό απαιτεί αξιόπιστο πολιτικό προσωπικό και ικανούς υπηρεσιακούς
παράγοντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου