Η 8χρονη Σακίλα είχε πέσει για ύπνο στο σπίτι της στο Ασανταμπάντ του Αφγανιστάν, όταν μια ομάδα οπλισμένων με Καλάσνικοφ ανδρών έσπασε την πόρτα. Καθώς την τραβούσαν μέσα στο σκοτάδι, η μικρή θυμάται πως μιλούσαν για το πόσο ατιμάστηκε η οικογένειά τους και για το ότι δεν είχαν πληρωθεί.
Η Σακίλα, η οποία απήχθη μαζί με τη μικρή εξαδέλφη της ως μέρος μια παραδοσιακής αφγανικής μορφής δικαιοσύνης γνωστής ως «μπαάντ», αποδείχθηκε ότι ήταν... η πληρωμή. Αν και το «μπαάντ» θεωρείται παράνομο από τον αφγανικό νόμο - και από τον ισλαμικό, σύμφωνα με πολλούς ιμάμηδες -, η απαγωγή κοριτσιών ως τιμωρία για κάποια παραπτώματα που έχουν διαπράξει μεγαλύτεροι συγγενείς τους είναι μια πρακτική ευρύτατα διαδεδομένη στη χώρα. Η Σακίλα απήχθη και κρατήθηκε για έναν χρόνο επειδή ένας από τους θείους της είχε φύγει με τη γυναίκα ενός από τους ισχυρούς άνδρες της περιοχής. Ο απατημένος σύζυγος έστειλε τους άνδρες του να αρπάξουν την μικρή.
Η αντίδραση του πατέρα της Σακίλα στην απαγωγή της κόρης του δείχνει τη δυσκολία να ξεριζωθεί αυτή η βάρβαρη παράδοση: εξέφρασε την αγωνία του επειδή, όπως είπε, είχε ήδη υποσχεθεί να την παντρέψει με κάποιον άλλο. Το ασύνηθες στην περίπτωση της μικρής είναι τόσο το ότι κατόρθωσε να δραπετεύσει αλλά και το ότι η οικογένειά της δέχθηκε να μοιραστεί το συμβάν με κάποιον ξένο. «Δεν ξέραμε τι συμβαίνει», λέει η 10χρονη σήμερα Σακίλα για την περιπέτειά της. «Μας έβαλαν σε ένα βρώμικο, σκοτεινό δωμάτιο με πέτρινους τοίχους και μας χτυπούσαν με στειλιάρια φωνάζοντας: Ο θείος σας έφυγε με τη γυναίκα μας και μας ατίμασε και εμείς σε αντίποινα θα σας δέρνουμε».
Ο ΟΗΕ έχει καταδικάσει το «μπαάντ» ως μια «επικίνδυνη παραδοσιακή πρακτική», όμως στο νότιο και το ανατολικό Αφγανιστάν, περιοχές όπου πλειοψηφούν οι Παστούν, παραμένει ευρέως διαδεδομένο. Το έθιμο προβλέπει την παράδοση μιας νέας γυναίκας, συχνά ενός κοριτσιού - ως δούλα ή νύφη -, σε μια οικογένεια προκειμένου να ξεπληρώσει κάποιο έγκλημα «τιμής», όπως ο φόνος ή η μοιχεία, αλλά και πράξεις που απαγορεύονται εθιμικά, όπως όταν «κλέβονται» δύο εραστές.
Η ισχύς του παραδοσιακού συστήματος απονομής δικαιοσύνης και η συνεχιζόμενη λειτουργία του «μπαάντ» συμβολίζει τόσο την έλλειψη πίστης των Αφγανών στο κρατικό δικαστικό σύστημα, το οποίο θεωρούν διεφθαρμένο, όσο και την έντονη αίσθηση ανασφάλειας που επικρατεί. Το «μπαάντ» συναντάται πιο συχνά σε περιοχές όπου θεωρείται επικίνδυνο για τους Αφγανούς να προσφύγουν σε κρατικούς θεσμούς. Αντίθετα, καταφεύγουν σε «τζίργκας», τα συμβούλια των γερόντων της φυλής που εφαρμόζουν τον νόμο της φυλής, ο οποίος επιτρέπει την ανταλλαγή γυναικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου