Της Μαριλης Μαγωμενου
Ηταν αργά το απόγευμα όταν οι δημοσιογράφοι έλαβαν επείγουσα ειδοποίηση: «αύριο ο Κ. Μητσοτάκης θα πάει με το τρόλεϊ στο οφθαλμιατρείο να εξετάσει τα μάτια του»!
Πρώτοι εξέτασαν τα μάτια τους οι επιβάτες του τρόλεϊ: στην αλλοφροσύνη της Πανεπιστημίου, ο Κ. Μητσοτάκης πιασμένος στη χειρολαβή. Γριές να τον πατούν, γέροι να τον σπρώχνουν, κι εκείνος να κλυδωνίζεται πέρα - δώθε με το πιο ευτυχισμένο χαμόγελο του κόσμου. Η φωτογραφία στο φύλλο της επομένης έκανε το πανελλήνιο να ξεκαρδιστεί. Για πολύ καιρό η ατάκα «είδα το Μητσοτάκη στο τρόλεϊ» αποτέλεσε εναλλακτική του «είδα τον Χριστό φαντάρο». Βλέπετε, εκείνο το πρωί οι image makers της εποχής απέδειξαν πως εκτός απ’ τον δρόμο για την κόλαση, κι εκείνος που οδηγεί στον σουρεαλισμό είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις.
Προφανώς, ο Λ. Παπαδήμος αυτό το παλαιό επεισόδιο δεν το θυμάται, κι ίσως γι’ αυτό ήταν η μοίρα του να ζήσει μια παραλλαγή του. Οι άστεγοι των Αθηνών ήδη πατεντάρουν τη νέα ατάκα: «έφαγα με τον Παπαδήμο συσσίτιο»! Κι όμως, συνέβη!
Μεσημέρι Πρωτοχρονιάς στο Ρουφ, κι ο πρωθυπουργός κατεβαίνει απ’ τη λιμουζίνα με μπορντό γραβάτα, βιολετί πουκάμισο και το πιο αμήχανο ύφος του κόσμου. Οι άστεγοι αναλαμβάνουν να τον εμψυχώσουν: όπως είναι αραγμένοι στα τραπέζια με τα λευκά τραπεζομάντιλα κάτω απ’ τις μπασκέτες, τον βλέπουν να βγαίνει απ’ τη φυσούνα, και στήνουν κερκίδα! Αλλόκοτες σκηνές ακολουθούν. Σε ρόλο ξωτικού, ο Λ. Παπαδήμος αγκαλιά με ένα βουνό σακούλες με αγιοβασίληδες, περιδιαβάζει τα τραπέζια και μοιράζει δώρα. Πάνω στην ανταλλαγή, κάθε άπορος έχει και κάτι να του πει: για αναπηρικά επιδόματα, για λαμόγια, για μίζες...
«Κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει» φωνάζει στο τέλος μια γκριζομάλλα εξηντάρα με κόκκινα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι. «Μπράβο!», φωνάζει απελευθερωμένος και ο κ. Παπαδήμος που επιτέλους άκουσε κάτι θετικό, έστω και τραγουδιστά. «Ηταν μια όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα» θα πει αμέσως μετά στις κάμερες. Ή όπως θα έλεγε ο Ντίνος Ηλιόπουλος, «ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα». Γιατί έτσι συμβαίνει πάντα στις πρωθυπουργικές εξορμήσεις.
Θυμηθείτε, ας πούμε, τον Γ. Παπανδρέου: με το νούμερο 20.001 στη φανέλα, γείωσε τις 20.000 και μία πρίζες των ελληνικών καναλιών και καταβύθισε στις 20.000 λεύγες την Ελληνική Αστυνομία. Επί μέρες έψαχνε όλη η ΓΑΔΑ να βρει αστυνομικό που ν’ αντέχει να τρέξει τον αγώνα των δέκα χιλιομέτρων μαζί με τον πρόεδρο. Οταν τελικά βρέθηκε εθελοντής, ο Γ. Παπανδρέου φορώντας κάτι σαν τη θερινή στολή του Μπάτμαν στάθηκε στην αφετηρία. Ο,τι ακολούθησε μοιάζει ακόμα και σήμερα σαν αποτέλεσμα σοσιαλιστικού παραισθησιογόνου: το σορτσάκι του Δ. Δρούτσα, οι διατάσεις του προέδρου, το σπριντ της Τίνας Μπιρμπίλη…
Απέναντι απ’ αυτή την πρωθυπουργική εξόρμηση, μία μόνο μπορεί να σταθεί.
Ηταν μια μέρα μετά την Πρωταπριλιά του 2002, κι αν είχε υπότιτλο στα αγγλικά, το καρέ θα διεκδικούσε θέση στα «best of» του παλαιού σίριαλ «Μάλιστα κύριε πρωθυπουργέ». Ο Κ. Σημίτης καθισμένος στο βασίλειο της τηλεφωνήτριας στο ΙΚΑ Καλλιθέας, με το μικρόφωνο περασμένο στο κεφάλι του, είναι έτοιμος να κλείσει ραντεβού στους ασφαλισμένους. Η εικόνα μοιάζει ήδη αλλόκοτη: ο κ. Σημίτης ταιριάζει στο ντεκόρ όσο θα ταίριαζε η Δάφνη Σημίτη σε αγώνες σούμο γυναικών. Παρά ταύτα, ο πρωθυπουργός σηκώνει με θάρρος την πρώτη κλήση ενός εντελώς τυχαίου ασφαλισμένου. «Θα ήθελα ένα ραντεβού…». Ο κ. Σημίτης σκάει το μίνιμαλ χαμόγελο του εκσυγχρονιστή. «Σημίτης ο πρωθυπουργός!», απαντά εορταστικά. «Ωωωω!», ακούγεται ο ασφαλισμένος σε έκσταση. «Ο πρωθυπουργός; Ανέλπιστο!».
Δεν χρειαζόταν να είσαι κριτικός θεάτρου για να καταλάβεις πως ακόμη και η Μιμή Ντενίση στην «Αννα Καρένινα» θα απαντούσε με περισσότερη φυσικότητα. Κι όμως: μπορεί οι τηλεθεατές σπίτι τους έκλαιγαν απ’ τα γέλια, μπορεί ακόμα και τώρα, 10 χρόνια μετά, οι υπάλληλοι στο ΙΚΑ Καλλιθέας όποτε ακούν τη λέξη «Ανέλπιστο!» να ξεκαρδίζονται, αλλά ο Κ. Σημίτης εκείνο το μεσημέρι φεύγοντας απ’ το ΙΚΑ πίστευε πως όλα πήγαν καλά. Γιατί όπως θα έλεγε και ο Λ. Παπαδήμος στη θέση του, «ήταν μια όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου