Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Οι πλέον δυσοίωνες ειδήσεις των τελευταίων μηνών δεν είναι οι λαϊκίστικες πομφόλυγες κάποιων ανόητων Γερμανών πολιτικών για το διορισμό Ευρωπαίου επιτρόπου για τα δημοσιονομικά στην Ελλάδα, ούτε αν τα νέα ομόλογα θα είναι στο αγγλικό, το ελληνικό ή του Βουλγαρικό δίκαιο.
Οι πλέον δυσοίωνες ειδήσεις που προμηνύουν βαθύτερη κρίση και μεγαλύτερη ανέχεια, για μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού είναι οι παρακάτω:
Η ματαίωση από το διεθνές καρδιολογικό ινστιτούτο όλων των ιατρικών συνεδρίων στην Ελλάδα για τα επόμενα πέντε χρόνια, επειδή οι κινητοποιήσεις στο κέντρο και ο αποκλεισμός του αεροδρομίου από τους ταξιτζήδες απειλούσε την ομαλή διεκπεραίωση αυτών των συνεδρίων.
Η επί εβδομάδες κατάληψη του εργοστασίου της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο, και το εγχείρημα της κατάληψης και του εργοστασίου της Θεσσαλίας από το ΠΑΜΕ παρά την αντίθετη απόφαση του συνδικάτου των εκεί εργαζομένων.
Η ματαίωση της πώλησης των ΕΝΚΛΩ γιατί η ΑΤΕ και η θυγατρική της υπαναχώρησε ζητώντας περισσότερα χρήματα για κάποιο ακίνητο. Αν η διοίκηση της ΑΤΕ έδειχνε την ίδια ευαισθησία και σ’ ό,τι αφορά τα θαλασσοδάνεια που έχει μοιράσει στα κόμματα θα μπορούσε να γίνει κατανοητή η σπουδή για την προάσπιση των συμφερόντων των μετόχων.
Ακόμη και για συμβολικούς λόγους ανατροπής του κλίματος αποχής των ξένων επενδύσεων από τη χώρα, οι διορισμένοι από το κράτος τραπεζίτες θα έπρεπε να βρουν τρόπο να προχωρήσει η πρώτη ξένη επένδυση μετά από χρόνια...
Η συνέχιση αυτών των ειδήσεων προμηνύει διεύρυνση των συσσιτίων για απόρους. Και επιδείνωση του προβλήματος.
Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, τα περί κόκκινων γραμμών στο 13ο και 14ο μισθό είναι για γέλια και για κλάματα.
Όχι ο 13ος και 14ος μισθός θα χαθούν, αλλά θα συνεχίσει να αυξάνεται ο αριθμός και αυτών που χάνουν τον 1ο μισθό. Θα αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων.
Όσο αυξάνεται η ανεργία θα πιέζονται βάναυσα και οι μισθοί των υπολοίπων. Δεν χρειάζεται να το έχει προβλέψει κανένα φιλόσοφος ή οικονομολόγος πριν 200 χρόνια. Το επιτάσσει η κοινή λογική...
Όσοι βάζουν κόκκινες γραμμές χωρίς να λαμβάνουν την πραγματικότητα υπόψη και να κάνουν κάτι για να αλλάξει αυτή, είναι είτε αδαείς, είτε απατεώνες που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την επαγγελματική τους επιβίωση υφαρπάζοντας ψήφους είτε από τις βουλευτικές είτε από τις συνδικαλιστικές εκλογές.
Ο μοναδικός τρόπος να μην χαθούν ο 13ος και 14ος μισθός είναι η ελληνική οικονομία αντί για θέσεις ανεργίας να αρχίσει να παράγει θέσεις εργασίας.
Είναι τα 700, τα 600, τα 300, ή τα 200 Ευρώ το επίπεδο που ταιριάζει για τον κατώτερο μισθό στη Ελλάδα; Ποιος και πως μπορεί να το προσδιορίσει αυτό;
Καλοθρεμμένοι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές και επιχειρηματίες που έχουν δεκαετίες να εργαστούν ή να επιχειρήσουν σε ανταγωνιστικό περιβάλλον;
Κομματάρχες της αριστεράς ή της λαϊκή δεξιάς που δεν έχουν εργαστεί ποτέ, αλλά δεν έχουν μείνει και ποτέ χωρίς πρόσοδο από το κράτος μέσω συλλογικών συμβάσεων που υπογράφουν οι ίδιοι.
Οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα έχουν τα ίδια συμφέροντα με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Τα συμφέροντα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα ταυτίζονται απόλυτα με τα συμφέροντα των ανέργων;
Όλα αυτά είναι ερωτήματα που αν απαντηθούν μπορεί να δείξουν την έξοδο από την κρίση.
Ο έλληνας εργαζόμενος δικαιούται μεγαλύτερο μισθό από αυτόν του Βούλγαρου; Αρκεί το γεγονός πως ο Βούλγαρος υπέστη τα δεινά του σοβιετικού μοντέλου επί 50 χρόνια για να αμείβεται 20 χρόνια μετά την πτώση της σοβιετίας με το ένα πέμπτο του ελληνικού μισθού;
Δυστυχώς αν πάρουμε στα σοβαρά τα στοιχεία, ίσως καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως, αν δεν πυροδοτήσουμε μια επιχειρηματική επανάσταση, οι μισθοί Βουλγαρίας μπορεί να αποδειχτούν υψηλοί για τα ελληνικά δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου