Ο μέγας χιουμορίστας

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Εσφαλλα. Οφείλω να το παραδεχθώ. Θύμα μιας εντελώς ανθρώπινης αδυναμίας, δεσμώτης του πλατωνικού σπηλαίου ο οποίος, συνηθισμένος να βλέπει τις σκιές της πραγματικότητας στη θέση της πραγματικότητας, δεν πιστεύει τον σοφό που αντίκρισε το φως του ήλιου, κώφευσα στη φωνή της εθνικής αλήθειας. Ζητώ συγγνώμη. Και μετά την τελευταία διακήρυξη του κ. Θεοδόση Πελεγρίνη δηλώνω πως ανασκευάζω ταπεινά, γονυπετής, ό,τι έχω πει, έχω σκεφτεί ή έχω απλώς υποψιαστεί πως συμβαίνει στο ευαγές ίδρυμα του οποίου πρυτανεύει. Διότι σ' αυτές τις περιπτώσεις, ακόμη και η υποψία πως κάτι δεν πάει καλά εκεί μέσα, είναι αμάρτημα.

Ας τον ακούσουμε όμως:

«Δεν υπάρχει σωτηρία λοιπόν; Ολα γύρω μας - στραβά και ίσια - αδιακρίτως γκρεμίζονται. Δεν υπάρχει πολίτης του τόπου αυτού που να μην βλέπει πως η κοινωνία μας είναι υπό διάλυση. Μοναδική, ίσως, ελπίδα να ανασχεθεί η εξάπλωση του κακού είμαστε εμείς, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (...), η συνείδηση του Εθνους μας» (εφ. «Αυγή», 9/10/2011).

Συνείδηση γρηγορούσα, μια και προχθές, με νεότερη οικουμενική εγκύκλιο, ο κύριος πρύτανης κατήγγειλε πως γύρω από το Ιστορικό Κτίριο το οποίο στεγάζει τη συνείδηση του Εθνους μας η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη λόγω διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών. Θεωρεί δε πως το φαινόμενο αυτό, εκτός των άλλων, «επιφέρει αδικαιολόγητα την μήνη των διερχομένων κατά του Πανεπιστημίου μας». Μας πληροφορεί δε πως ήδη από τον Ιούλιο έχει ενημερώσει σχετικώς τους αρμοδίους υπουργούς και δημάρχους οι οποίοι όμως έχουν επιδείξει προκλητική αδιαφορία για την κατάσταση που τόσο ταλαιπωρεί τον κύριο πρύτανη.

Συνείδηση γρηγορούσα, πλην ελαφρώς καθυστερημένη, διότι αν δεν κάνω λάθος ώς προχθές η συνείδηση θεωρούσε τον πέριξ του κτιρίου χώρο, τμήμα του ασύλου της.

Ομως όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Και δεν θα επιτρέψουμε σε καμία κρίση, όσο βαθιά κι αν είναι, να μας αποπροσανατολίζει με λεπτομέρειες και λοιπές μπαγκατέλες. Διότι, αν κατάλαβα από τα συμφραζόμενα, ο κύριος πρύτανης όταν λέει πως το Καποδιστριακό είναι η συνείδηση του Εθνους μιλάει σοβαρά. Θέλω να πω, το εννοεί. Ασε που μπορεί να το πιστεύει κιόλας. Και από κει και πέρα μπορείς να αρχίσεις να αναρωτιέσαι για πολλά.

Για να μην πάει όμως ο νους σου στο κακό, σκέψου πως ο πραγματικός χιουμορίστας αυτό που λέει κι εσύ το βρίσκεις αστείο, ο ίδιος το λέει σοβαρά. Είναι κι αυτό μέρος του αστείου. Οπως ο Μπάστερ Κίτον, δεν γελάει ποτέ. Ως εκ τούτου οφείλεις να δείξεις κατανόηση και να σκεφτείς πως στους δυσοίωνους καιρούς που ζούμε το χιούμορ έχει γίνει αγαθό πρώτης ανάγκης εν ανεπαρκεία. Εξάλλου δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς πως ο κύριος πρύτανης, εκτός από διαχειριστής της εθνικής μας συνείδησης, διακονεί και την τέχνη του θεάτρου που κάποτε δόξασαν παρ' ημίν, εκτός των άλλων, ένας Λογοθετίδης, ένας Αυλωνίτης και τόσοι ακόμη. Είναι κι αυτοί κομμάτια της εθνικής μας συνείδησης.