Οργισμένος «θεσμός» απορεί

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ (katsikas.george@gmail.com)

ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

 

ΑΠΟΡΙΑ 1^η «Πατριώτες είναι εκείνοι που αμαυρώνουν μια εθνική επέτειο;»

Ας πούμε ότι την αμαύρωσαν. Ας πούμε ότι δεν είναι πατριώτες. Αν, λέμε αν, στην εξέδρα των επισήμων κατά την παρέλαση μιας εθνικής επετείου ο «θεσμός» που τιμά με την παρουσία του την ημέρα, δεν είναι το κοινής αποδοχής δημοκρατικά προταθέν ανδρείκελο κάποιων ΑντωνοΚωστοΓιωργάκηδων που κατέστρεψαν την χώρα, αλλά ένας γνήσιος δικτάτορας, η το γιουσουφάκι της επιλογής ενός δικτάτορα, τότε ο «θεσμός» παραμένει στο απυρόβλητο λόγω της ημέρας ? Τότε δηλαδή   όσοι τον αποδοκιμάσουν εξακολουθούν να είναι μη πατριώτες ή μήπως θα βαφτισθούν αντιστασιακοί ?  Ένας ανίερος θεσμός αγιοποιείται τελικά σε μια εθνική επέτειο ή όχι? Και αν αγιοποιείται καθιστώντας ανίερους τους υβριστές του, ποιο ιερατείο το αποφασίζει? Ο ίδιος ως μέγας αρχιερέας εκτοξεύοντας λιβέλους?     Και το κυριότερο  αν ακόμα και στην περίπτωση μιας Χούντας το κράξιμο ενός «θεσμού» σε μια εθνική επέτειο  υποδηλώνει μειωμένο πατριωτισμό κάποιων αχρείων  μήπως πριν τους χλευάσουμε  πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί δεν έχασαν τον πατριωτισμό τους στα πέτρινα χρόνια και τον έχασαν στα χρόνια της μεταπολίτευσης κατά τα οποία ο νυν «οργισμένος θεσμός» έπαιζε πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο?

Είναι άμοιρος ευθυνών ως πρωταγωνιστής και συνένοχος μιας εθνικής κατρακύλας, ή η καρέκλα τον εξαγνίζει?

 

ΑΠΟΡΙΑ 2η «Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν;»

Ας πούμε ότι δεν είναι.  Αγωνιστές είναι όσοι εκλέγονται από τους μεταμορφωμένους σε πρόβατα λύκους, μιας τρισάθλιας κομματοκρατίας, που όχι μόνο βάζουν σε λήθαργο την όποια κρίση και συνείδηση τους έχει μείνει προκειμένου να μείνουν σταβλισμένοι στο μαντρί,    αλλά καθημερινά στα έδρανα ενός κοινοβουλίου που οι ίδιοι έχουν ξεφτιλίσει  αλληλοβρίζονται και αλληλοπροσβάλλονται  μεταξύ τους με εκφράσεις του πεζοδρομίου στο οποίο έβγαλαν την δύστυχη τούτη πατρίδα να κάνει πιάτσα? Αυτοί που σε έστειλαν στην «ιερή» σου καρέκλα είναι οι «αγωνιστές» οργισμένε «Θεσμέ»?   Είναι άραγε αγωνιστική τιμή να εκλέγεσαι από τέτοιους?

 

ΑΠΟΡΙΑ 3η «Δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο;»

Ας πούμε πως δεν έχει. Δίκιο έχει μια μουγκή γλάστρα που «καλλωπίζει» το μπαλκόνι της Δημοκρατίας? Δίκιο έχει όποιος υπογράφει βουβά και αδιαμαρτύρητα οτιδήποτε χαρτί του σερβίρουν οι τρισάθλιοι εκλέκτορες του?

 

ΑΠΟΡΙΑ 4η «Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν το δημόσιο χώρο ως ιδιοκτησία τους;»

Ας πούμε πως δεν είναι. Δημοκράτες είναι όσοι χρησιμοποιούν τον ιδιόκτητο πλούτο τους ως μέσο εξαγνισμού των φίλων τους που ενώ μπήκαν στον δημόσιο χώρο με ζιβάγκο βρέθηκαν να έχουν στην ιδιοκτησία του παλάτια? Δημοκράτες είναι εκείνοι  που δήλωσαν «δανειστές» των εξουσιαστών του δημοσίου χώρου όταν ή Δημοκρατία πήγε να τους ελέγξει για το παλάτι που βάφτισαν «παλιόσπιτο»  ?

 

ΑΠΟΡΙΑ 5η «Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;»

Ας πούμε πως μετριέται μόνο με εκλογές και με ψήφους έστω και εξαγορασμένες με ψέματα τύπου «λεφτά υπάρχουν» ή με τάματα για μια θεσούλα βολέματος. Ας ξεχάσουμε τις «λαοθάλασσες» με τα πλαστικά σημαιάκια που «ψήφιζαν» επί χρόνια ΠΡΙΝ τις εκλογές κάτω απ τα μπαλκόνια ελεεινών Μαυρογιαλούρων. Ας δεχτούμε λοιπόν πως φέτος την 28^η Οκτωβρίου  τους «επίσημους θεσμούς» δεν τους κατέβασε απ τις εξέδρες σχεδόν ΟΛΩΝ των πόλεων της Ελλάδας, καμιά πλειοψηφία, αλλά κάποιες θλιβερές μειοψηφίες, μη μετρήσιμες…Εσύ οργισμένε «θεσμέ» τον ένδοξο στρατό του οποίου κατά το Σύνταγμα ΗΓΕΙΣΑΙ, πως τον αποσύρεις μπροστά σε μια κατά τα δικά σου μάτια μειοψηφία? Γιατί σε μια μέρα που τιμάμε τους λίγους που νίκησαν τους πολλούς υπέκυψες στους λίγους που μόνο εσύ έβλεπες? Δεν σου σφύριξε κανείς πως έστω και για τους λίγους όπως λες το πρόβλημα ήσουν εσύ και όχι η ένστολη λεβεντιά?

 

Και καλά. Η πλειοψηφία μετριέται όπως λες με εκλογές. Το μέγεθος της μειοψηφίας των μη πατριωτών φωνακλάδων αθλίων που κατέβασαν τους ξεπεσμένους «θεσμούς» απ τις εξέδρες ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΣ στην συνέχεια την παρέλαση θα το μετρήσουμε και θα  μάθουμε στις εκλογές

 

Το ρημάδι φιλότιμο άραγε πως μετριέται?

Το πόσο φιλότιμο έχουν οι αποκαθηλωμένοι θεσμοί θα το μάθουμε ποτέ?

 

ΑΠΟΡΙΑ 6η «Εγώ είμαι ο προδότης? Δεκαπέντε χρονών ήμουν αντάρτης και πολεμούσα τον φασισμό. Ποιος είναι ο προδότης?»

ΟΧΙ Πρόεδρε. ΟΧΙ οργισμένε «θεσμέ». Για αυτούς που σε κατέβασαν απ την εξέδρα  δεν ξέρω τι είσαι. Για μένα πάντως ΔΕΝ είσαι προδότης. Άλλωστε έχω δηλώσει ευθαρσώς πως από τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ εγχώριους καταστροφείς της πατρίδας μου οι οποίοι σε εξέλεξαν και οι οποίοι δεν μπορούν να μοιράσουν άχυρο σε δυο γαϊδούρια, προτιμώ σαφώς τους χαρτογιακάδες της Ε.Ε.

 

Την Πατρίδα σου δεν την πρόδωσες πρόεδρε. Την φλόγα της νιότης του παιδιού που από αντάρτης στα 15 του κατέληξε γλάστρα επί τιμή στη Δύση του βίου του πρόδωσες πρόεδρε. Τον εαυτό σου πρόδωσες Πρόεδρε …

 

ΥΓ. Επικροτώ 100% την «αποκαθήλωση» του κάθε είδους πολιτικάντη απ την εξέδρα των επισήμων. Συμφωνώ 100% πως στις Εθνικές Εορτές τιμούμε τον ένδοξο στρατό και τους ήρωες νεκρούς μας και όχι Μαυρογιαλούρους.

ΕΙΔΙΚΑ όμως στο εκάστοτε πρόσωπο που ενσαρκώνει  τον «θεσμό» - γλάστρα του Προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να αναγνωρίζουμε ένα ισχυρό ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΟ(!):  Δεν συνάδει με την κοινή λογική να διατηρούμε ένα θεσμό – γλάστρα, αποδεχόμενοι θεσμικά  μέχρι και πρόωρες εκλογές αν οι κοινοβουλευτικοί εκλέκτορες δεν τα βρουν στην επιλογή του καταλληλότερου «ΥES man κύρους» (!) που θα τον ενσαρκώσει και στη συνέχεια κατόπιν εορτής να έχουμε απαιτήσεις απ το πρόσωπο  που δέχτηκε να τον «στήσουν»  στην παροπλισμένη καρέκλα.

Ή καταργείς τον θεσμό, ή τα χώνεις αλύπητα στο πρόσωπο που τον ενσαρκώνει αυστηρά την ημέρα που λέει το μεγάλο «ναι» στο να γίνει μαριονέτα της Δημοκρατίας παύοντας να έχεις την παραμικρή προσδοκία από δαύτον, η τον «καμαρώνεις» σιωπηρά, στις εξέδρες για τα επόμενα χρόνια…