Tης ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
Με τρομάζει κάθε τι που μπορεί να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η οργή είναι οινόπνευμα σε φωτιά. Έχουμε θρηνήσει θύματα, έχουμε κλάψει Marfin.
Παρακολουθώντας τα γεγονότα που αφορούσαν αρχικά την παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, ένιωθες ότι μυρίζεις το όριο. Ωστόσο πιο πολύ με τρομάζει η επανάληψη της φράσης «δεν περίμενε κανείς τέτοιες αντιδράσεις» στην αναμετάδοση της εικόνας.
Πόσο εγκληματικά ανυποψίαστη, πόσο Αντουανέτα μπορεί να δηλώνει η πολιτική σκηνή του τόπου για να μην περιμένει αντιδράσεις του κόσμου προς τους «επισήμους»;
Ακόμα και η λέξη «επίσημος»μοιάζει με κόκκινο πανί σε μάτια ταύρου. Τι περιμένουν ενώ αλλάζει το σύμπαν, ενώ αλλάζει βιαίως σελίδα η ζωή. Τι το πέρασαν; Σινεμά που σχολάει η απογευματινή για να μπουν οι θεατές της βραδινής; Τι νόημα έχουν στις μέρες μας οι παρελάσεις; Ποιος πολιτικός θεωρεί τον εαυτό του τόσο άμεμπτο ενώ εκβράζεται από παντού διαπλοκή, σαπίλα, δολοπλοκία, αδιαφορία χρόνων; Ένα χωριό είμαστε, δεν γνωρίζει πια ο ένας τις πομπές του άλλου;
Αν ο Βενιζέλος μιλάει με τόση οργή, σχεδόν αφρίζει, απαιτώντας πληρωμές, φαντάζεστε πόσο περισσότερη οργή αντιστοιχεί στους πολίτες που θα πληρώσουν; Πολλώ δε μάλλον όταν δεν είδαν κανέναν πολιτικό να «πληρώνει».
Γιατί ερεθίζουν τα ακραία αισθήματα πολιτών με εξέδρες επισήμων; Τι σκατά κατάλαβαν δυο χρόνια τώρα; Θαρρούν πώς απευθύνονται σε μουσειακές μούμιες;
Οι πολίτες έστειλαν ένα μήνυμα. Την μπάλα στην εξέδρα. Όσο μπορούσαν πιο ξεκάθαρα. Πόσο παραπάνω απ΄αυτό απαιτείς δομή λόγου και αντιδράσεων ενώ κανένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να καυχηθεί για κάτι ανάλογο; Αξιοζήλευτα ψύχραιμα για όχλο κρίνω τις αντιδράσεις. Εξου και με την αποχώρηση των αρχών ξεχύθηκαν σε ένα σχεδόν πανηγύρι.
Πολλά θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Ευτυχώς δεν συνέβησαν όμως. Ας κρατήσουμε λοιπόν το μήνυμα. Σιχαίνονται όλο το πολιτικό σύστημα. Έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους για όλους. Γνωρίζουν μέχρι στιγμής από πού θέλουν να φύγουν. Δεν γνωρίζουν που θέλουν να πάνε. Δώστε χρόνο. Εδώ ψάχνοντας πάνε οι «επαΐοντες».
Άκουγα και ξανάκουγα για το σύμβολο της Δημοκρατίας που εκπροσωπεί ο Πρόεδρος. Τα σύμβολα αν είναι σύμβολα δεν παραδίδουν το βήμα, ούτε παραπονιάρικα κλαψουρίζουν. Ας έφευγαν όλοι οι άρχοντες που «δεν το περίμεναν» και ας έμενε «το σύμβολο» να υποστεί τις συνέπειες. Να πέσει στη μάχη. Να παραδώσει και ένα μάθημα ορίου. Ενώ έπεσαν όλα τα όρια. Αν όμως ταλαντεύει τις αποφάσεις του για να μην πυροδοτήσει έκτροπα (και καλά κάνει) γιατί από την αρχή δεν αποφεύγει την παγίδα; Ποιο το νόημα των παρελάσεων; Πόσα χρόνια οι παρελάσεις και η σημαία και ο πρώτος μαθητής και ποιοι είναι Έλληνες και δώστου διαμάχες. Πόσες ανούσιες δήθεν τιμές για τους Έλληνες που πολέμησαν για να έχουμε εμείς ειρήνη. Την ίδια χρονική στιγμή που ξηλώναμε πολιτικοί ηγέτες και λαός κάθε στοιχείο εντιμότητας, μπέσας, αξιοπρέπειας, φερεγγυότητας, ανδρείας από το dna μας;
Ποιόν κοροϊδεύουμε μωρέ μιλώντας για «τιμές στα κόκαλα αυτών που θυσιάστηκαν»; Και γιατί μόνο δυο φορές το χρόνο, μας ανησυχούν με τριγμούς τα κόκαλα αυτών που έπεσαν; Λέτε παρακολουθώντας μας από ψηλά να μη θορυβούν τα κόκαλά τους τις καθημερινές;
Ευτυχώς, η χθεσινή μέρα έκλεισε χωρίς θύματα. Οι πολίτες έδειξαν εξέδρα επισήμων. Έδειξαν, επιμένω πολύ σ΄αυτό, τους εκπροσώπους ΟΛΩΝ των κομμάτων. Μετά ξεφούσκωτοι από θυμό πήγαν να φάνε παγωτό. Εμείς YooMoo (παγωτό γιαούρτι με λίγα λιπαρά). Τα παιδιά κουνούσαν πλαστικές σημαιούλες. Μιας πανέμορφης χώρας. Που εδώ και χρόνια έχασε το δρόμο της. Και οι πολιτικοί της πολύ ύπουλα και μεθοδικά βοήθησαν σ΄αυτό. Αυτοί οι καημένοι που «δεν το περίμεναν» ως ανυποψίαστες παρθένες.
Ας ευχηθούμε να βρούμε βηματισμό. Εν δυο! Για να ησυχάσουν τα κόκαλα των προγόνων μια ώρα αρχύτερα. Έχουν τόσες δουλειές στον παράδεισο. Τόσο σπουδαίο γενετικά υλικό έχει αποδημήσει. Τόσους ήρωες που σταυρώσαμε εν ζωή! (αυτοί κι αν δεν το περίμεναν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου