"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Το ΠΑΣΟΚ, στο Ιντερνετ, μεγαλουργεί

Της Μαριλης Μαργωμενου

Η έκφραση «μου το είπε ένα πουλάκι» τείνει να αποκτήσει νέα έννοια. Σαν να πρόκειται για τεράστιο πτηνοτροφείο, ολόκληρη η Ιπποκράτους τελευταία τιτιβίζει. Δεν είναι μόνο στο Facebook και το twitter που τα... πράσινα παπαγαλάκια κελαηδούν ολημερίς. Πλέον στο ιντερνετικό κλαρί κουρνιάζει το υπουργικό τρίο της νέας εποχής, ενώ οι βουλευτές παραιτούνται μέσω ιστοσελίδων. Αλλά τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς σ’ ένα κίνημα που ο πρόεδρος του φορά καρδιοσυχνόμετρο αντί για ρολόι;

Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου δικαιώνει σε κάθε ευκαιρία τον ψηφιακό του μύθο. Προ ημερών, όταν διαδόθηκε πως ο Στιβ Τζομπς άφησε το μάταιο τεχνολογικό μας κόσμο, εκείνος έγραψε στον twitter το δικό του επικήδειο: «Σκεπτόμενος διαφορετικά και μακριά από την πεπατημένη, άλλαξε θαρραλέα τα δεδομένα και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων». Και φυσικά εισέπραξε διάφορες απαντήσεις - επικηδείους του σοσιαλισμού: «εγώ ξέρω κάποιον που εφαρμόζοντας την πεπατημένη άλλαξε τη ζωή 10.000.000 Ελλήνων!», ήταν μια πρώτη απάντηση. Ακολούθησαν ακόμη δηλητηριωδέστερες ατάκες: «έλα τώρα, πες την αλήθεια. Το “πεπατημένη” μόνος σου το σκέφτηκες;»!

Αλλά τίποτε δεν μπορεί να περιορίσει την αγάπη του Γ. Παπανδρέου για την τεχνολογία. Μπροστά στον Α. Σαμαρά, που έχει να τιτιβίσει από την εποχή των εκλογών, όταν καλούσε τα λοιπά γαλάζια πτηνά «μαζί στο ταξίδι της ελπίδας», ο πρωθυπουργός μοιάζει... τενόρος του κελαηδήματος. Τραγουδά, όμως, μόνο για τα σωστά αυτιά. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που πριν από μερικούς μήνες έτσι κατάλαβε ο Χ. Παμπούκης πως έπεσε σε δυσμένεια: ξαφνικά σταμάτησαν τα μεταμεσονύκτια ραβασάκια του προέδρου που έκαναν το email του να νιώθει σοσιαλιστική αγαλλίαση. Και δεν ήταν ο μόνος.

Μπορεί ο καιρός να πέρασε, αλλά ο Γ. Ραγκούσης δεν ξέχασε. Τώρα που ήρθε η ώρα να εκθέσει και εκείνος τις ηγετικές του σκέψεις, είναι μάλλον λογικό που αποφάσισε να το κάνει διαδικτυακά, συμπαρασύροντας και τον Α. Λοβέρδο και την Αννα Διαμαντοπούλου. Γιατί πώς να ξεχάσει την πρώτη του σοσιαλιστική νιότη; Τότε εκείνος ήταν ένας φτωχός και μόνος δήμαρχος Πάρου, αλλά τον εντόπισε ο Γ. Παπανδρέου, ενώ διέσχιζε τη Χρυσή Ακτή πάνω στη σανίδα του σερφ, και τον προσκάλεσε στο δικτυακό πάρτι του σοσιαλισμού. Ο καλοκαιρινός αυτός έρωτας που θα μπορούσε να έχει τίτλο «Από την ιστιοσανίδα στην ιστοσελίδα» συνεχίστηκε το επόμενο φθινόπωρο, οπότε και ο δήμαρχος έζησε την εφηβική χαρά της αλληλογραφίας με τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Τι σημασία έχει αν τώρα πλέον όποτε τον βλέπει ο πρωθυπουργός δεν σκέφτεται ούτε την ιστοσελίδα, ούτε την ιστιοσανίδα, αλλά τη βρεγμένη σανίδα;

Καθώς η παλιά αγάπη οδεύει προς τον τεχνολογικό παράδεισο, το σοσιαλιστικό τρίο στο οποίο ο κ. Ραγκούσης συμμετέχει, αποφάσισε να δημοσιεύει τα κείμενά του στο Ιντερνετ. Το οποίο κατόπιν αυτού θεωρήθηκε η πίστα διασκέδασης κάθε εξεγερμένου σοσιαλιστή, και μάλλον γι’ αυτό αποφάσισε και ο επόμενος διαμαρτυρόμενος να καταφύγει εκεί.

Κι έτσι, τη Δευτέρα που μας πέρασε μπορεί να ακουγόταν παντού πως παραιτήθηκε ο Θ. Ρομπόπουλος, μπορεί τα ραδιόφωνα στη Θεσσαλονίκη να έπαιζαν το έπος του απολωλότος σοσιαλιστικού προβάτου, αλλά στο γραφείο του προέδρου της Βουλής παραίτηση δεν είχε φτάσει. Πέρασαν ώρες προτού ακούσει ο Φ. Πετσάλνικος το ηλεκτρονικό τιτίβισμα. Βλέπετε, ο Θ. Ρομπόπουλος αποφάσισε κι αυτός να ανεβάσει την παραίτησή του στο Ιντερνετ! 

Ευτυχώς για το Κίνημα, δεν αντιλήφθηκε τη συγκεκριμένη ανάρτηση η Ελπίδα Τσουρή. Γιατί η χαριτωμένη πρασινοφρουρός λίγες μέρες νωρίτερα, με το που είδε το μανιφέστο της νέας ιερής τριάδας του σοσιαλισμού, πάτησε copy paste, και χωρίς δεύτερη σκέψη το ανάρτησε απευθείας στη σελίδα της στο Facebook! Αλλά ακόμη και μετά από αυτό, τα ωραία πουλάκια του ΠΑΣΟΚ συνέχισαν να κελαηδούν, και κανένα δε μίλησε για διαγραφές. Πάλι, μπορεί και να πρόκειται για το σύνδρομο που ανέκαθεν ταλάνιζε τα αυτοκτονικά πτηνά. Και το οποίο περιγράφεται με τον κλασικό τίτλο «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας».

Δεν υπάρχουν σχόλια: