Οι πληγές στο σώμα της πόλης είναι ακόμη ανοιχτές. Ένας νεκρός (ευτυχώς, όχι από χτύπημα) βαραίνει καταθλιπτικά τον απολογισμό. Η τυφλή και αδιέξοδη καταστροφική βία ξέσπασε, για μια ακόμη φορά, στο κέντρο της πρωτεύουσας, έξω από το Κοινοβούλιο.
Μέσα, η συνεδρίαση έμοιαζε πολύ με εξόδιο ακολουθία: η Λούκα καταψήφισε και είδε την πόρτα της εξόδου -αλλά και όσοι είπαν «ναι», το έκαναν με βαριά καρδιά, δηλώνοντας: «Είναι η τελευταία φορά». Η κυβερνητική πλειοψηφία αποσυντίθεται, αργά και βασανιστικά.
Η Βάσω ψηφίζει, αλλά βάζει δημοσίως όρους στον πρωθυπουργό: να αναλάβει από τη Δευτέρα «πολιτικές πρωτοβουλίες» -στην καθομιλουμένη, δηλαδή, να παραιτηθεί, οδηγώντας τη χώρα σε κυβέρνηση οικουμενική ή σε εκλογές. Ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος έδωσαν και κέρδισαν τη «μητέρα όλων των μαχών». Αλλά με τόσο βαριές απώλειες, που είναι, πλέον, απλώς αδύνατον, έστω και να σκεφτούν την επόμενη…
Την ίδια ώρα, το κράτος έχει «κατεβάσει τα ρολά». Στην είσοδο, η πινακίδα γράφει «Κλειστόν». Τα Υπουργεία βρίσκονται υπό κατάληψη. Οι Δήμοι υπό διάλυση. Οι δημόσιες συγκοινωνίες έχουν παραλύσει. Οι εφορίες και τα τελωνεία δεν δουλεύουν -και συνεπώς, έσοδα δεν μαζεύονται. Τα δικαστήρια δεν λειτουργούν -οδηγώντας εμπράκτως σε αρνησιδικία. Τα σκουπίδια εξακολουθούν να συσσωρεύονται στους δρόμους της Αθήνας, παρά την κωμικοτραγική επιστράτευση που αποφάσισε, αλλά ακόμη δεν μπορεί να εφαρμόσει, η κυβέρνηση.
Συνδικάτα και συντεχνίες απεργούν, ζητώντας να φύγουν η τρόικα, το μνημόνιο και η κυβέρνηση. Χωρίς να λένε λέξη για το «μετά»… Χωρίς να ασχολούνται ούτε καν με το ποιος και πώς θα πληρώσει τους μισθούς τους, αν η διαβόητη έκτη δόση δεν καταβληθεί…
Η μεγάλη οργή και η ακραία απελπισία μεταλλάσσονται πια σε αυτοκτονικό σύνδρομο…
Η χώρα δεν έχει πια βηματισμό. Δεν έχει ανάσα. Δεν έχει άλλες δυνάμεις να επιστρατεύσει. Τώρα, παραδίδεται άνευ όρων στον χειρότερο εαυτό της. Η προσπάθεια διάσωσης, με όλες τις απίθανες κακοτεχνίες εκείνων που τη διευθύνουν, έφτασε στα όριά της. Οι αντοχές και οι ανοχές της κοινωνίας έχουν προ πολλού ξεπεραστεί.
Για να μην πέσουμε, μια μόνο ελπίδα υπάρχει: να φανεί επιτέλους ένα πρώτο σημάδι επιτυχίας στον ορίζοντα! Μια συμβολικά ισχυρή αποκρατικοποίηση. Μια μεγάλη ξένη επένδυση. Μια θεαματική νίκη στη μάχη με τη φοροδιαφυγή. Και, κυρίως, μια οριστική ευρωπαϊκή λύση στο καρκίνωμα του χρέους…
editorial ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου