Λάδια στο βιράζ ("Αίολε" τι θα το κάνεις το συγχωροχάρτι?)

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Δεν με χαλάει που απαλλάχτηκαν (λόγω αμφιβολιών) η Θάνου και ο Κεντέρης. Κάθε άλλο. Δεν πέρασαν και λίγα όσο εκκρεμοδικούσε η υπόθεσή τους. 

Αυτό που με απασχολεί τώρα είναι τι ακριβώς θα κάνουν με το χαρτί της οριστικής τους αθώωσης.  

Θα το κουνάνε στον αέρα πιστεύοντας με τα σωστά τους ότι καλώς έπραξαν τα όσα έπραξαν; 

Θα βγουν παραπονούμενοι που χάρισαν στη χώρα το πιο χοντρό στραπάτσο ή θα αναλογιστούν κατά μόνας τις συνέπειες της άμετρης φιλοδοξίας, των κακών συναναστροφών και των μεθόδων τους;

Τους προτείνω να κάνουν το δεύτερο, κοινώς να ιδιωτεύσουν και να διαβάσουν το παραμύθι της ζωής τους από την ανάποδη. 

Ευτυχώς γι' αυτούς κανένας αθλητής του κόσμου ετούτου δεν στερήθηκε τα αθλητικά του δικαιώματα, σε όποιο παράπτωμα κι αν υπέπεσε. Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί, τα πάρκα, τα γυμναστήρια και οι αλάνες επίσης. Ας δέσουν λοιπόν ξανά τα παπούτσια τους κι ας βγουν να τρέξουν στους λαϊκούς μαραθώνιους που ξεφυτρώνουν κάθε τόσο από παντού. Κι αν ο ανταγωνισμός δεν θα είναι ακριβώς του γούστου τους, δεν πειράζει. Ευκαιρία να κάνουν κράτει και ν' αφήσουν το πλεονέκτημα σε κανένα ταλεντάκι του ερασιτεχνικού. Οχι από σεμνότητα αλλά για να του δώσουν την ευκαιρία να δοκιμαστεί από τον ίδιο πειρασμό κι αν την πατήσει, την πάτησε.