Το RADAR πιστό στην δεσμευσή του να φροντίζει για την ποιοτική διασκέδαση των αναγνωστών του με κείμενα "απείρου κάλλους" αναδημοσιεύει το τελευταίο "λαμπρό" άρθρο της αδελφής ψυχής της εκλεκτής κυρίας Δραγώνα σε μια προσπάθεια να επιτεθεί στον καθηγητή κύριο Χ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ, η οποία παραπέμπει στην παροιμία "σηκώθηκαν τα ραπανάκια (Τουρκίας) να χτυπήσουν τον μανάβη..." αλλά και στο επίσης γνωστό "που πας ρε Καραμήτρο..."
Τα ραπανάκια Τουρκίας και ο Καραμήτρος σε μεγάλα κέφια
Απολαύστε τα...
"Τα όρια της δημοκρατίας"
Γράφει (το "επιστημονικό" ίνδαλμά μου) η ΑΝΝΑ ΦΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
Ο Χρ. Γιανναράς δημοσιογραφεί τακτικά, με την εξής ιδιοτυπία, τα κείμενά του μονότονα αποτελούνται από κατά παράθεσιν ύβρεις. Εχει πολλές φορές αποκαλέσει την Ελλάδα «νεκρή», τη δημοκρατία «πολίτευμα εκφαυλισμένο», το ελληνικό κράτος «ελλαδικό κρατίδιο», την ελληνική κοινωνία με πλήθος κοσμητικά όπως «βυθισμένη στη χαυνότητα» και συναφή. Συχνά ονομάζει «τους» Ελληνες «άγλωσσους», «πρωτόγονους», «άπληστους», «ιδιοτελείς» και πολλά άλλα, τους δημόσιους υπαλλήλους «αργόσχολους χρυσοπληρωμένους κηφήνες», τον συνδικαλισμό «συνδικαλισμένη απληστία», τους πολιτικούς «ασημαντότητες σε θώκους», «σπιθαμιαίους καιροσκόπους», «κεκράχτες της κομματοκρατίας» και κλέφτες με πολλά συνώνυμα.
Περίεργη δεν είναι η παρουσία αυτού του είδους λόγου, ούτε η συστηματική γενίκευση, χαρακτηριστικό του ρατσισμού. Υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες. Είναι όμως άξιο απορίας, πώς είναι δυνατό να έχει τα τελευταία 40 χρόνια συνεχή παρουσία σε δημοκρατικές εφημερίδες με υψηλό στην κοινωνία δημοσιογραφικό κύρος. Η απορία προκύπτει από την ιστορία αυτού του είδους λόγου, καθώς ιστορικό πρότυπο έχει την εφημερίδα V lkischer Βeobachter, που σύμφωνα με μελέτες έπαιξε αποφασιστικό ρόλο επειδή αντικατέστησε πλήρως την πολιτική κριτική με τη μέθοδο να καθυβρίζει καθημερινά τους πολιτικούς αντιπάλους των Ναζί με επίθετα ακραίας υποτίμησης και ηθικής σπίλωσης και κορύφωμα τον αποτρόπαιο όρο «Αρουραίοι».
Η απορία γίνεται κατάπληξη, όταν πρόσφατο άρθρο του Χρ. Γιανναρά (4/4/2011) εμπίπτει στο αδίκημα προτροπής στη βία. Ξεκινάει ως συνήθως καθυβρίζοντας όσους κατέκριναν πράξεις λεκτικής και έμπρακτης βίας από πολίτες που προπηλάκισαν εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας και τις ονομάζει «αποδοκιμασία» και όχι «βία». «Δεν» είναι βία, γράφει, το «γιαούρτωμα» ενός πολιτικού, εφόσον δεν προκαλεί «σωματική κάκωση» ή «τραυματισμό». Είναι απλώς «αποδοκιμασία» και μάλιστα από τις «επιεικέστερες» (!) και «εξευγενισμένες» μορφές «αποδοκιμασίας». Το τραγικό, για την Καθημερινή που φιλοξενεί το άρθρο είναι πάντως άλλο. Το μήνυμά του είναι πολιτικό. Αποκαλεί τον προπηλακισμό «υγιές πολιτικό σύμπτωμα» (sic) και στη συνέχεια ένα ακραίο κατεβατό ύβρεων κατά των πολιτικών παρουσιάζει τη βία νόμιμη και δικαίωμα του «υγιούς», κατά τα συμφραζόμενα, πολίτη. Ποια είναι επιτέλους σε αυτή τη χώρα τα όρια με την ακροδεξιά;
ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Εκλεκτή και αγαπητή κυρία μου. Επιστημονικό ίνδαλμά μου. Αν ποτέ μου δώσετε την ευκαιρία να σας κεράσω ένα φρέσκο - στραγγιστό, μπορώ να σας λύσω στην συνέχεια την απορία για το "πώς είναι δυνατό να έχει τα τελευταία 40 χρόνια συνεχή παρουσία σε δημοκρατικές εφημερίδες με υψηλό στην κοινωνία δημοσιογραφικό κύρος" ο κύριος Γιανναράς...
Το άρθρο του Δάσκαλου που ερέθισε την "λαμπρή" επιστήμονα όσοι δεν το διάβασαν μπορούν να το βρουν ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου