(Το σκίτσο είναι του Ηλια Μακρή)
Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ
Αγαπητέ μου κ. Λάζαρε, χαίρε. Κατ' αρχάς να μη ρωτήσω για την πορεία της υγείας σου, αφού έχω εμπεδώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό ότι είσαι ένας «πικάντικα» πεθαμένος. Ή, αν θέλεις, «πεθαμένος εξ αγχιστείας», θύμα της χριστιανικής εγωπάθειας και επιδειξιομανίας.
Οπως θα γνωρίζεις, πάνω σου έγινε μια πρόβα τζενεράλε Ανάστασης (στο πιο ταπεινό, «έγερση»), ώστε το επόμενο Σάββατο να γίνει το μεγάλο ελληνορθόδοξο «Μπαμ» με τα κόκκινα αβγά και τον συμπαθή τζίρο στις συκωταριές της Βαρβακείου αγοράς (που θα την κάνει ταινία ο δημιουργός τού «Ελ Γκρέκο» κ. Σμαραγδής). Λοιπόν κύριε Λάζαρε, να που καταφέραμε πάλι να φτάσουμε ώς το, κατά κάποιον τρόπο, συγκινητικό Σάββατο της Εγερσής σου, λόγω διαφόρων πρακτικών και σκοπιμοτήτων που δεν είναι της παρούσης. Στο κάτω κάτω οι περισσότεροι θνητοί σε σένα ακουμπούσαν την ιαματική ελπίδα τους για να γλιτώσουν από την αφασία του θανάτου, γιατί η «Ανάσταση», όπως θα ξέρεις, είναι τόσο «σόλο» υπόθεση που δεν αφήνει περιθώρια για πολλές ψευδαισθήσεις.
Δηλαδή, για να γίνω κατανοητός, είναι λίγο... μνημονιακά σουρεαλιστική αλλά δεν βαριέσαι, έτσι που ήρθαν τα πράγματα. Ανασταίνεται ο «Κύριος» και αφήνει πίσω του για παρηγοριά τα ξέφτια μιας ρητορικής προοπτικής για τη... Δευτέρα Παρουσία! (Τρέχα γύρευε.)
Και ο καιρός δείχνει Μεγαλοβδόμαδο, κύριε Λάζαρε, άσχετα από την περίπτωσή σας, ΕΝΩ οι υποψίες μου για τον εξελληνισμό των Γιαπωνέζων πληθαίνουν.
Ακούσατε εσείς εκεί στον Κάτω Κόσμο τίποτα για «χαρακίρι», εκτός από «σούσι»; Ακούσατε για κανένα παλικάρι από τους υπεύθυνους της Φουκουσίμα να βγάλει τα έντερά του, ως αρμόζει στην κοινή αίσθηση περί φιλότιμου στη χώρα της ανθισμένης κερασιάς;
Πού πήγαν οι σαμουράι, κύριε Λάζαρε, που πιο πολύ κάνανε χαρακίρι παρά ξυρίζονταν; Μέχρι πρότινος θυμάμαι κάτι συμπαθή μεγαλοστελέχη γιαπωνέζικων εταιρειών να τηρούν το έθιμο της ηρωικής αυτοκτονίας. Σήμερα μόνο... μετρήσεις της ραδιενέργειας και αγωνία αν τα ψάρια της ψαραγοράς κατάπιαν από λαιμαργία πυρηνικά απόβλητα κι άλλα τέτοια επιστημονικά ακούω.
Γι' αυτό ανησυχώ πως οι Ιάπωνες, της αυστηρής παράδοσης και της αντρικής ευαισθησίας, μας έμοιασαν, μας λάτρεψαν ως καρα-αναίσθητους και μας μιμούνται τόσο επιτυχώς, που πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο θα αποτελούμε πρότυπο γαϊδουριάς ακόμη και στην Απω Ανατολή. Ο «φιλελληνισμός» λοιπόν των Ιαπώνων μού φαίνεται εξόχως ύποπτος σ' αυτή την απαράδεκτη εποχή, που παρ' όλα αυτά «τώρα ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι». Χωρίς «χαρακίρι», χωρίς ανεβασμένο ηθικό, χωρίς νοσταλγία για την παραφωνία των ψαλτάδων, χωρίς συμπάθεια για ΚΑΝΕΝΑ εισαγόμενο ζητιάνο ή τέλος πάντων κάποιους απ' αυτούς που έδιωξε ο Σαρκοζί και μέσω Ρουμανίας φυσικά (πού αλλού) κατέληξαν σε μας, αύριο ξημερώνει η Κυριακή των Βαΐων.
Η ζωή συνεχίζεται όμως, κύριε Λάζαρε, όχι και τόσο ευχάριστα, όπως νομίζετε εσείς οι πεθαμένοι.
Κατ' αρχάς ο Χριστός αποφεύγει να περνά από τις πόλεις και ειδικά από την Αθήνα από φόβο μην του αρπάξουν εκτός από το πορτοφόλι και κάποιον μαθητή του. Επειτα διαδίδεται ευρύτατα πως σε πολλά σημεία του Δήμου Αθηναίων η ανθούσα παραοικονομία παζαρεύει ακόμη ΚΑΙ θαύματα-μαϊμούδες. Δηλαδή δύο dvd μαζί με μία «ανάσταση» ΜΟΝΟ δέκα ευρώ!!! Αντε μετά να τους συναγωνιστείς.
...Ετσι αφεθήκαμε πάλι στην «καλοσύνη» των ξένων, στην αηδιαστική ποδοσφαιρολογία (πρόεδροι, αγορές, αρχίδια καλαβρέζικα και... μηνίσκοι) και άσματα χασαποταβέρνας συνοδεία ρέκβιεμ της καθημερινότητας. Μέσα σε ΟΛΑ έπεσε στο πηγάδι σαν τη «γερακίνα» και η κόρη Θεοδωράκη. Σώθηκε βέβαια.(...)
(...)Τέτοια που λες, κύριε Λάζαρε, τα νέα μας σε μια εξαγριωμένη Αθήνα, γεμάτη δολοφόνους, σκοπιμότητες, ταπεινωμένους δημότες του κ. Καμίνη και γιους του Αλλάχ που παίρνουν -υποτίθεται- εντατικά μαθήματα δημοκρατίας.
Αα... ναι, και διαρκή αρώματα νεραντζιάς τα βράδια. Και του χρόνου σάς εύχομαι νεκρός κι αναστημένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου