Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ
Οι Ισλανδοί έδειξαν ότι µπορεί να γίνει. Για δεύτερη φορά µέσα σε δύο χρόνια αρνήθηκαν να πληρώσουν αυτοί τα χρέη που τους φόρτωσαν στους ώµους οι κυβερνήσεις και οι τραπεζίτες τους.
Η εκφοβιστική εκστρατεία της πρωθυπουργού της Ισλανδίας, που απειλούσε µε «οικονοµικό και πολιτικό χάος», δεν απέτρεψε την αρνητική ψήφο των Ισλανδών στο πρόσφατο δηµοψήφισµα. «Υστερα από όλα αυτά, δεν θα αργήσουµε να δούµε την οικονοµία της χώρας να γίνεται η πιο ανθηρή της Ευρώπης την προσεχή δεκαετία ενώ άλλες ευρωπαϊκές οικονοµίες θα αποτυγχάνουν η µία µετά την άλλη, εξαιτίας της ανικανότητας, της απροθυµίας και της δειλίας των ηγετών τους να υποχρεώσουν τους τραπεζίτες να αναλάβουν τις ζηµιές τους» γράφει ο οικονοµικός αναλυτής Τάιλερ Ντάρντεν. «Οσο για τις απειλές περί “αποµόνωσης” της Ισλανδίας, είµαστε βέβαιοι πως είναι απλώς ζήτηµα µηνών ώσπου να της ξαναχτυπήσουν την πόρτα φιλόδοξα κεφάλαια υψηλού ρίσκου καινα αρχίσουν να την ξαναδανείζουν».
Να λοιπόν που ένα έθνος µόλις 320.000 ψυχών σηκώνει τη σηµαία της απελευθέρωσης από τις συµµορίες των τραπεζιτών, ενώ οι πολίτες άλλων πολύ µεγαλύτερων χωρών περιορίζονται απλώς να παρατηρούν το κοντέρ του εθνικού χρέους να προσθέτει καθηµερινά δισεκατοµµύρια.
Τι ζήτησαν µε δυο λόγια,από τους Ισλανδούς οι κυβερνήτες τους και οι τραπεζίτες τους που πριν από λίγα χρόνια αποφάσισαν να κάνουν τη χώρα τους παγκόσµιο επενδυτικό κέντρο, προσφέροντας στους κερδοσκόπους αποδόσεις 50% παραπάνω από άλλες χώρες, ώσπου ναέρθει η κατάρρευση; Να ξεχάσουν πως η χώρα τους ήταν το 2007 πρώτη στον κατάλογο των πιο προηγµένων χωρών που συντάσσει κάθε χρόνο ο ΟΗΕ µε βάση τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, πως οι κάτοικοί της ήταν από τους µακροβιότερους του πλανήτη µε προσδόκιµο ζωής 81,8 χρόνια και πως ζούσαν σε µία από τις πιο ανοιχτές και ανεκτικές κοινωνίες. Και να το πάρουν απόφαση πως στο εξής θα ζουν µε λιτότητα για να βουλώσουν τις «τρύπες» τους οι τραπεζίτες, πως το ένα τρίτο των Ισλανδών που έχασε στις τράπεζές τους το κοµπόδεµά του δεν θα το ξαναδεί ποτέ και πως οι νέοι που αναγκάστηκαν να πάρουν τους δρόµους της ξενιτιάς δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ πίσω.
Αντί να ξεχάσουν, αντί να το πάρουν απόφαση, οι Ισλανδοί προτίµησαν να βγουν στους δρόµους και να διεκδικήσουν τον χαµένο τους παράδεισο, λέγοντας δύο φορές «όχι» στη λιτότητα καιστην υποδούλωση σε έναχρέος που δεν ήταν δικό τους.
Αν η κρίση όµως µπορεί και απειλεί έτσι τους πολίτες της χώρας που, πριν από την κατάρρευση, είχε το τέταρτο υψηλότερο ατοµικό εισόδηµαστον κόσµο, αυτό σηµαίνει πως τα πράγµατα είναι πολύ άσχηµα για τους πολύ φτωχότερους πολίτες άλλων χρεωµένων ευρωπαϊκών χωρών που ελπίζουν να γλιτώσουν από τα νύχια των αρπακτικών µε λιγότερες ζηµιές από όσες υπέστησαν οι Ισλανδοί, αν καθήσουν «φρόνιµα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου