“Αν δεν το κάνω εγώ, τότε ποιος θα το κάνει;”

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι ίσως ο διασηµότερος γιατρός της Ρωσίας, ένας παιδίατρος που έχει τιµηθεί µε βραβεία σε όλο τον κόσµο για την ανθρωπιστική δράση του.

Ωστόσο το ρωσικό υπουργείο Υγείας ζήτησε από τον πρωθυπουργό Βλαντίµιρ Πούτιν να κάνει τον δρα Λεονίντ Ροσάλ να σωπάσει! Και τούτο διότι ο γιατρός εκφώνησε µια οµιλία στην οποία επέκρινε τη δουλειά του υπουργείου λέγοντας πως δεν παίρνει τα απαραίτητα µέτρα για να εµποδίσει την κατάρρευση του συστήµατος υγείας. 

«Η κατάσταση στον τοµέα της υγείας είναι φρικτή», τόνισε ο δρ Ροσάλ στην οµιλία του, που δηµοσιεύθηκε από την αντιπολιτευόµενη εφηµερίδα «Νόβαγια Γκαζέτα». Και το υπουργείο Υγείας δεν κάνει τίποτε για να αντιµετωπίσει την έλλειψη γιατρών, που γίνεται ολοένα και πιο έντονη. «Υπάρχουν περιφέρειες όπου το 50% των γιατρών είναι σε ηλικία συνταξιοδότησης», δήλωσε ο δρ Ροσάλ. «∆εν πρέπει να κάνουµε οικονοµίες στη δηµόσια υγεία αν θέλουµε σοβαρά να φροντίσουµε για το µέλλον», τονίζει.

Το υπουργείο Υγείας αντέδρασε ζητώντας από τον Πούτιν να απορρίψει την «απαράδεκτη» οµιλία του δρος Ροσάλ. «Εχουµε άραγε µέχρις αυτού του σηµείου το δικαίωµα να επικρίνουµε δηµοσίως ένα όργανο της εκτελεστικής εξουσίας;», ερωτά το υπουργείο. Ωστόσο εκείνος που έχει περιγράψει µε ακόµη µελανότερα χρώµατα την αξιοθρήνητη κατάσταση του ρωσικού συστήµατος υγείας είναι ο ίδιος ο Πούτιν. «Πάνω από το 30% των ρωσικών νοσοκοµείων δεν έχουν ζεστό νερό, περισσότερα από το 8% δεν έχουν τρεχούµενο νερό, 9% δεν είναι συνδεδεµένα µε δίκτυο αποχέτευσης, το 25% των ιατρικών θεσµών της Ρωσίας έχει ανάγκη πλήρους ανανέωσης», έχει δηλώσει ο πρωθυπουργός.

Ο 78χρονος δρ Ροσάλ είναι ένας ήρωας – και όχι µόνο για τη Ρωσία. Πέρυσι τον ∆εκέµβριο αναγορεύθηκε σε Καλύτερο Ηλικιωµένο (Senior) Πολίτη του Κόσµου σε συνέδριο που έγινε στην Κωνσταντινούπολη. Εχει αναγορευθεί ακόµη Εθνικός Ηρωας της Ρωσίας, Ευρωπαίος της Χρονιάς, Αστέρας της Ευρώπης, Παιδίατρος του Κόσµου και έχει προταθεί για το Νοµπέλ Ειρήνης. Σπεύδει οπουδήποτε κινδυνεύουν παιδιά, τα έχει βοηθήσει έπειτα από σεισµούς στην Αρµενία, στις ΗΠΑ, στην Αίγυπτο, στην Ιαπωνία, στη Σαχαλίνη, στο Αφγανιστάν, στην Τουρκία, στην Αλγερία, στο Πακιστάν και στην Ινδονησία, κατά την εξέγερση κατά του Τσαουσέσκου στη Ρουµανία, στους πολέµους στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία, στην Παλαιστίνη και την Τσετσενία, σε σιδηροδροµικές καταστροφές. Είναι πρόεδρος του ∆ιεθνούς Φιλανθρωπικού Ιδρύµατος για την Αρωγή Παιδιών Θυµάτων Καταστροφών και Πολέµων και εµπειρογνώµονας του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας. Είχε γίνει µεσολαβητής ανάµεσα στις Αρχές και τους τσετσένους τροµοκράτες τόσο κατά την κρίση των οµήρων στο θέατρο «Ντουµπρόβκα» της Μόσχας το 2002 όσο και κατά τη σύλληψη οµήρων στο σχολείο του Μπεσλάν το 2004. Εχει διακινδυνεύσει επανειληµµένα τη ζωή του κι έχει σώσει τις ζωές πολλών ανθρώπων. 

«Ξέρετε», είχε δηλώσει παλιότερα σ’ ένα γαλλικό ιατρικό περιοδικό, «υπάρχει µια κοινότοπη φράση που λέει “αν δεν το κάνω εγώ, τότε ποιος θα το κάνει;”».

ΤΑ ΝΕΑ