Η ΚΕΡΑΤΕΑ όπως γράφουν γι αυτην 2 "συγκρουόμενες πένες"...

Δυο ΔΥΝΑΤΑ κείμενα γραμμένα απο  δυο δυνατές "συγκρουόμενες πένες" Τα συμπεράσματα δικά σας

 Είµαστε όλοι Κερατέοι

 ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Στην Κερατεα θριαµβεύει τελευταία η ελληνική ψυχή. Ψυχωµένοι αγωνιστές υπερασπίζονται το δικαίωµά τους στην ξέφραγη χωµατερή. Υπερασπίζονται το «δίκιο» τους κόντρα στο δίκαιο της Πολιτείας, κόντρα στις δικαστικές αποφάσεις. Και η Πολιτεία τούς αντιµετωπίζει φοβικά, σχεδόν ενοχικά, συντελώντας έτσι στην αποχαλίνωσή τους.

Η Κερατέα δεν είναι ένα αποµονωµένο, µακρινό χωριό που εκδηλώνει τώρα ξαφνικά τα πρωτόγονα ήθη του. Η εξέγερση, που µαίνεται µήνες, δεν είναι µια τυχαία κρίση συλλογικής παραφροσύνης. Είναι η κλιµάκωση του ελληνικού υποδείγµατος, ο υπερθετικός της ενστικτώδους απέχθειας προς τους κανόνες.

Εκεί, στην Κερατέα, τελειούται η παράδοση της αυθαιρεσίας: των µπλόκων, των καταλήψεων, του τσαµπουκά.

Εκεί οι αγανακτισµένοι νοικοκυραίοι στρατεύονται δίπλα στους µπαχαλάκηδες. Αυτή η συνύπαρξη αποκαλύπτει ότι στην Ελλάδα οι αντιεξουσιαστές δεν είναι µια περιθωριακή φράξια. Η αναρχία – ως τυφλή αποστροφή προς ό,τι συγκροτεί την κοινωνία – διακατέχει και τις συνειδήσεις των µικροαστών. Ο χούλιγκαν που πετάει τη µολότοφ και ο νοικοκύρης που πετάει τα σκουπίδια από το µπαλκόνι ήταν φυσικό να συναντηθούν και στο πεζοδρόµιο. Αµφότεροι ζουν σε µία χώρα όπου η καταστροφή της δηµόσιας περιουσίας καθαγιάζεται και ενθαρρύνεται ως πολιτική ανυπακοή. Σε µια χώρα, όπου µέχρι και οι περιλάλητοι Ολυµπιονίκες εξαντλούν τα δικονοµικά τερτίπια προκειµένου να µη λογοδοτήσουν ποτέ στη ∆ικαιοσύνη...

∆εν είναι νέα όλα αυτά. Η Ελλάδα ήταν πάντοτε µια µεγάλη Κερατέα. Απλώς, τώρα που οι συνθήκες είναι ασφυκτικές, το κακό παροξύνεται. Η κοινότητα –αν υπήρξεποτέ ως τέτοια – κατακερµατίζεται σε συντεχνίες, χωριά και φαµίλιες. Επιστρέφει – αν έφυγε ποτέ – στην αγελαία περιχαράκωση. Επιστρέφει στη βία. 

Η διαφορά µε την προµνηµονιακή Ελλάδα – µε τα «άσυλα» που µάθαµε να ανεχόµαστε ως αυτονόητα – είναι µόνον διαφορά κλίµακας. ∆εν είχε ακόµη βρει αφορµή να βγει στην έξω ζωή µε τέτοια ένταση και τέτοια συχνότητα ο Κερατέος που κρύβαµε µέσα µας. 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ

Toυ ΣΠΥΡΟΥ ΤΣΑΚΙΡΗ

Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να πούμε μερικά πράγματα με το ''όνομά'' τους. Οι λέξεις που ακολουθούν ΔΕΝ είναι ρεπορτάζ ή άρθρο, ούτε άλλου είδους δημοσιογραφικό κείμενο. Σε καμία περίπτωση ΔΕΝ είναι ούτε λογοτεχνικό πόνημα.
 

Είναι σκόρπιες σκέψεις, που μου ''διαολίζουν'' το μυαλό πολύ καιρό τώρα.
 

Αφορμή στάθηκε, η ανοησία μου, να ανοίξω το χαζοκούτι σήμερα το πρωί και να πέσω πάνω σε έναν διάλογο του Οικονομέα με τον Σαραντάκο στο πρωινό του mega. Το θέμα που σχολίαζαν, ήταν τα προχτεσινά επεισόδια στην Κερατέα. Και πείστηκα, για μια φορά ακόμα πως ανάμεσα στο ζωικό βασίλειο, καλά κάνω και δεν συμπαθώ την συμπεριφορά των σκυλιών. Πείστηκα επίσεις, πως πολύ καλά κάνω και δεν συμπαθώ την πλειοψηφία των δημοσιογράφων της τηλεόρασης.
 

Το κακό με εμένα είναι πως μετά από 25 χρόνια παρουσίας μου στον χώρο του τύπου, γνωρίζω αρκετά καλά τους περισσότερους από αυτούς τους ελεεινούς τύπους.
 

Το χειρότερο στην δημοσιογραφία, είναι να χρησιμοποιείς το βήμα που έχεις πρώτον για δικό σου όφελος και δεύτερον για να γλύφεις το χέρι του αφεντικού σου, επειδή σου δίνει ένα κομμάτι ψωμί, ή ένα κομμάτι παντεσπάνι. Να γλύφεις το χέρι του αφεντικού σου, επειδή σου δίνει την ψευδαίσθηση πως είσαι εξουσία. Να γλύφεις το χέρι του αφεντικού σου, επειδή είσαι σκυλί.
Περισσότερες από 60 μέρες τώρα, γυναίκες, άνδρες, παιδιά γέροι και γριές, δάσκαλοι και γιατροί, δικηγόροι, καταστηματάρχες, εργάτες και αγρότες, είναι στους δρόμους της Κερατέας. Υπερασπιζόμενοι, το δικαίωμά τους να έχουν γνώμη και λόγο για τον τόπο τους. Υπερασπιζόμενοι, την υποχρέωσή τους να προστατεύσουν τη γη τους. Την γη εκείνη, που μεγάλωσε τους παππούδες τους, τους πατεράδες τους, αυτούς τους ίδιους και που θα μεγαλώσει τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
 

Στο διάστημα αυτό, οι διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι της Κερατέας, έχουν πραγματοποιήσει πάρα πολλές δράσεις. Ακόμα και δράσεις, ανθρωπιστικού χαρακτήρα και μάλιστα χωρίς τις κάμερες και τα μικρόφωνα.
 

Σε όλο αυτό, λοιπόν, το διάστημα των εξήντα τόσων ημερών, η μεγάλη πλειοψηφία της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας δεν αφιέρωσε ούτε ένα δευτερόλεπτο χρόνου, για να πληροφορήσει τον κόσμο για το θέμα της Κερατέας. Αντίθετα, αφιέρωσε πολλά λεπτά , ακριβού τηλεοπτικού χρόνου, για το αν φοράει string ή βαμβακερό βρακί η τάδε τραγουδίστρια, για το αν παντρεύετε ή χωρίζει ο δείνα ''διάσημος''. 

Και ως εδώ, ''μαγκιά '' τους. Δικά τους είναι τα κανάλια, ότι θέλουν κάνουν. 

Μαγκιά τους όμως δεν είναι να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, επειδή αφεντικό τους είναι ο μεγάλο εργολάβος, ανάδοχος των απανταχού έργων στην ελληνική επικράτεια.
 

Μαγκιά τους δεν είναι να αναφέρουν ως γεγονότα, τα δελτία τύπου της αστυνομίας.
 

 Όμως, το θέμα της Κερατέας είναι η αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου και όποιος θέλει να μάθει πια είναι η αλήθεια και τι ακριβώς συμβαίνει εκεί κάτω, στην Κερατέα, μπορεί να μάθει. Αλώστε και εγώ, γράφω την δικιά μου γνώμη για τα πράγματα και αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση, πως η γνώμη μου είναι ''νόμος''...θα ασχοληθώ όμως με την ξεφτίλα του ελληνικού τύπου, γιατί μετά από 25 χρόνια αδιάκοπης παρουσίας μου σε αυτόν τον χώρο, νομιμοποιούμαι να το κάνω.
 

Η διαφθορά, η παλιανθρωπιά, η κατασυκοφάντηση, η ψευτιά, όλα αυτά τα κακά, δεν ευδοκιμούν σε μια κοινωνία από μόνα τους. Ούτε μπορούν να είναι τα χαρακτηριστικά μιας και μόνο κατηγορίας πολιτών. Λέμε πχ., για την διαφθορά των πολιτικών. Οι πολιτικοί μας, πριν διεφθαρούν είχαν διαφθύροι τις άλλες δύο ''εξουσίες. Την δικαστική και τον τύπο, μόνο έτσι θα έβαζαν το ''δάχτυλο στο μέλι''. Το ότι δεν περιορίστηκαν στο δάχτυλο και βούτηξαν ολόκληροι μέσα, ε αυτό είναι η πλεονεξία του Έλληνα...και δεν το κρύβουν βέβαια...αφοί ξέρουν πως είμαστε ''πίθηκοι΄΄.
 

Για κοιτάξτε ποιες είναι οι εξουσίες ? Είδατε πουθενά να είναι οι αγρότες ή οι εργάτες ?
ΟΧΙ !!!
 

αντίθετα είναι οι δικαστές, οι νομοθέτες , ο τύπος...

...και ποιος φταίει για όλα αυτά ???
έλααααααααααααα τώρα θυμήθηκες να κοιταχτείς στον καθρέφτη ???