Ένα ρομπότ στο δημόσιο

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Ο ήχος της τηλεόρασης που κρεμόταν σε μια γωνιά του ταβανιού, πνιγόταν από τη φασαρία του διαδρόμου του νοσοκομείου. Ομως η εικόνα τα λεγε όλα: απ’ τη μια (δεξί παράθυρο) ο Λοβέρδος που αγκομαχούσε και ίδρωνε στη Βουλή, από την άλλη (αριστερό παράθυρο) οι χιλιάδες γιατροί ανακατεμένοι με οδηγούς λεωφορείων να έχουν κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας.

Κι όμως, χθες, το εν λόγω δημόσιο νοσοκομείο έδειχνε να λειτουργεί κανονικά.  

«Καλά, εσείς πώς και δεν απεργείτε;», ρώτησα το γιατρό που κοιτούσε τις εξετάσεις. Σήκωσε το βλέμμα απ΄ τα χαρτιά και μου απάντησε μειδιώντας: «Δεν χρειάζεται να απεργούμε και εμείς. ‘Απεργεί’ μόνιμα για μας το ρομπότ»!... Το ρομπότ; Ποιο ρομπότ;

Λοιπόν. Η ιστορία έχει συνοπτικά ως εξής: στην Αθήνα υπάρχουν επτά χειρουργικά ρομπότ. Μηχανήματα πανάκριβα – πάνω από ένα εκατομμύριο κοστίζουν να τα αγοράσεις – που εκτελούν λεπτές εγχειρήσεις. Το ρομπότ είναι πάνω από τον ανοιχτό άρρωστο και ο χειρουργός είναι πάνω από το χειριστήριο του ρομπότ και το δουλεύει σα να ήταν… πλέι στέισον από το δίπλα δωμάτιο!.... Η βελτίωση στην ποιότητα των εγχειρήσεων, στη διαδικασία της ανάρρωσης και στην αποφυγή επιπλοκών, σύμφωνα με τους γιατρούς, μεγάλη. Ακόμα πιο μεγάλη θα είναι η βοήθειά του να μειωθεί ο απίθανος χρόνος αναμονής που απαιτείται για κάποιες εγχειρήσεις.

Από τα επτά πανομοιότυπα σύγχρονα τέτοια ρομπότ της Αθήνας, τα έξι βρίσκονται σε ιδιωτικά νοσοκομεία και το ένα σε δημόσιο, εκεί που τελικά το είδα κι εγώ χθες. Από τα επτά τέτοια ρομπότ της Αθήνας, τα έξι λειτουργούν και εγχειρίζουν καθημερινά ασθενείς, που πληρώνουν ένα κάρο λεφτά γι αυτό και το ένα δεν λειτουργεί, για το οποίο οι ασθενείς δεν θα πλήρωναν από την τσέπη τους τίποτα. Αυτό που είδα χθες…

Εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, το ρομπότ της Πρώτης Χειρουργικής Κλινικής του Λαικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, κοιμάται… Γιατί κοιμάται; Γιατί σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την αγορά του, το απίθανο δημόσιο δεν έχει καταφέρει ακόμα να φτιάξει και να εγκρίνει έναν προϋπολογισμό για το σέρβις και τα αναλώσιμά του. Τα δύο πρώτα χρόνια δούλεψε γιατί για εκείνο το διάστημα αυτά τα κόστη περιλαμβάνονταν στην τιμή αγοράς. Μετά, το μηχάνημα έσβησε κι άρχισε να σκουριάζει…

Την ίδια στιγμή, τα έξι μηχανήματα του ιδιωτικού τομέα φέρνουν συνεχώς χρήμα στα ταμεία των επιχειρήσεών τους. Γιατροί και προσωπικό που υπηρετούν στο… δημόσιο ρομπότ κάνουν ότι μπορούν, τρέχουν και παρακαλάνε δεξιά κι αριστερά για να το κάνουν να δουλέψει. «Όχι μόνον είναι φοβερό να κάθεται ένα τέτοιο μηχάνημα» λένε, «αλλά στο τέλος θα μας πουν ότι το κρατάμε και κλειστό για να δουλεύουν τα άλλα»… Αντε να τους πεις ότι έχουν άδικο…

Πήγα και είδα το εντυπωσιακό ρομπότ. Πράγματι κοιμάται γαλήνιο. Σκέφτηκα σαρκαστικά μήπως μπορούν να κόψουν εισιτήριο ως αξιοθέατο για να το ενισχύσουν οικονομικά για να μπει επιτέλους στη μάχη της υγείας αντί να σκουριάζει. Απελπισία. Μετά, βγαίνοντας, είδα πάλι στο διάδρομο τις ίδιες εικόνες: ο Λοβέρδος να αγκομαχάει, οι δρόμοι γεμάτοι από γιατρούς που φώναζαν «δεν θα περάσει». Απελπισία…