Κοινωνικές απομονώσεις

Tου ΑΛΕΚΟΥ ΦΑΣΙΑΝΟΥ

(Γνωστός εξαιρετικός ζωγράφος)

Ζούμε σε μια εποχή αμφισβήτησης της ύπαρξής μας, σε μια εποχή κοινωνικής απομόνωσης.

Δεν πιστεύουμε πια στον συνάνθρωπο. Με τα αυτόματα συστήματα το μηχάνημα παίρνει τη θέση του υπαλλήλου, του υπεύθυνου για τις υποθέσεις μας, σε διάφορα πόστα υπηρεσιακά. Στα λεωφορεία παλιά είχε εισπράκτορες. Επαιρνες το εισιτήριο και σου έλεγε: «Προχωρήστε μπροστά ένα βηματάκι». Πολλές φορές τα 'βαζες μαζί του, όταν δεν χωρούσε άλλους το λεωφορείο και σπρώχνανε. Τώρα μπαίνεις μέσα και αν δεν έχεις προαγοράσει ή έχασες το εισιτήριο, είσαι χαμένος γιατί δεν υπάρχει κανείς να σ' το προμηθεύσει. Ή είσαι εγκλωβισμένος και παράνομος ή υπολογίζεις να βρεθεί κάποιος καλός επιβάτης και να σου πουλήσει ένα εισιτήριο. Πάλι παρανομία. Βλέπουμε λοιπόν πώς ο άνθρωπος απομονώνεται εξαιτίας του αυτοματισμού.

Δεν μπορείς να σωθείς πουθενά, γίνεσαι ένοχος, παράνομος και επαναστάτης στο τέλος. Αλλη φορά πληρώνεις αυτόματα ένα λογαριασμό και σου έρχεται ένα χαρτί ότι δεν πλήρωσες. Και παίρνεις ένα τηλέφωνο να βρεις το δίκιο σου και μια φωνή αυτόματη σου λέει: «Για πληροφορίες πιέστε 1, για βλάβες πιέστε 2, για εγκατάσταση πιέστε 3, για αγγλικά πιέστε 4, για πληρωμές πιέστε 5». Πιέζεις 5 και μια άλλη φωνή αυτόματη λέει: «Η υπηρεσία είναι ανοιχτή 9 με 3, τις άλλες ώρες αφήστε μήνυμα». Τρελαίνεσαι γιατί στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

Ενας φίλος μου πάει να βγάλει εισιτήριο για το τρένο με κάρτα πιστωτική. Ο υπάλληλος τού παίρνει την κάρτα και του λέει: «Δεν γίνεται γιατί η κάρτα σου δεν έχει χρήματα».

«Μα είναι εντάξει», διαμαρτύρεται ο φίλος. Χάνεις το τρένο, τηλεφωνείς στην τράπεζα και σου απαντάνε, είναι εντάξει η κάρτα. Αλλά χάθηκε το τρένο, χάθηκε η μέρα, χάθηκες και συ. Αλλοι τηλεφωνούν στις υπηρεσίες τις κρατικές, ακούνε φωνές να δίνουν πληροφορίες, σε παραπέμπουν στα «πιέστε» και ούτω καθεξής.

Η ζωή μας πιέζεται από κουμπιά, σκεφτείτε πόσα χάνουμε για να κερδίσουμε χρόνο και πόσοι άνθρωποι μένουν άνεργοι γιατί τα αυτόματα τους πήραν τις δουλειές και πόσο οι υπάλληλοι γίνονται ανεύθυνοι γιατί ο αυτοματισμός και τα κουμπιά μίλησαν και πήρανε αποφάσεις πιέζοντας κουμπιά.

Εγώ όμως αναφωνώ ζήτω ο άνθρωπος, ζήτω ο άνθρωπος με τις μαύρες μανσέτες.