Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Γεγονός είναι -ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει- ότι τα περισσότερα μέλη τούτης της κυβέρνησης ομιλούν άθλια ελληνικά.
Ξεχνάμε εν τούτοις ότι όποιος ομιλεί άθλια, σκέφτεται και άθλια.
Εική και ως έτυχεν, ούτως ειπείν, ειδικώς όταν ακούς τον πρωθυπουργό και την υπουργό Παιδείας, τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και την κ. Αννα Διαμαντοπούλου, δηλαδή, για όσους δεν ενασχολούνται με το πολιτικό σύστημα ή για όσους εξακολουθούν να επηρεάζονται από τον λόγο τους.
Βεβαίως και στηλιτεύονται τα άθλια ελληνικά τους, από τις εφημερίδες κυρίως (από ποιους άλλους;), δεν ερμηνεύεται όμως βαθύτερα η αθλιότης.
Οι συγκυρίες τούς βοήθησαν να καταλάβουν την εξουσία, να γίνουν ιδιοκτήτες του πολιτικού συστήματος, χωρίς να έχουν ιδέα για το ποια είναι η ελληνική πραγματικότητα, για το τι σημαίνει πάσχουσα κοινωνία.
Διάβασαν πέντε νεωτεριστικά βιβλία που πραγματεύονται την ενοχή της παράδοσης (ότι τάχα μου εμποδίζει την εξέλιξη, την επιστήμη, το διαφωτιστικό λόγο και λοιπά φαιδρά) και αποφάσισαν ότι θα εκπολιτίσουν τη χώρα, θέλουμε δεν θέλουμε εμείς οι υπήκοοι· ποιος μας γράφει εξάλλου;
Χαλεπόν τον εαυτόν γνώναι, κήρυττε ο Θαλής.
Μελέτη το παν, Περίανδρος Κυψέλου, Κορίνθιος έφα.
Ο μέλλεις ποιείν μη λέγε· αποτυχών γαρ καταγελασθήση, Πιττακός Υρρα, Λέσβιος έφα.
Λάλει καίρια φώναζε ο Βίας Τευταμίδου, Πριηνεύς.
Ας μνημονεύσουμε ακόμη τους άλλους τρεις σοφούς.
Μέτρον άριστον (Κλεόβουλος Ευαγόρου, Λίνδιος),
Μηδέν άγαν (Σόλων Εξηστεκίδου, Αθηναίος),
Γνώθι σαυτόν (Χίλων Δαμαγήτου, Λακεδαιμόνιος).
Απλές συμβουλές, διαιώνιες, οξυνούστατες, σοφώτατες. Δεν φαίνονται όμως οι ηγήτορές μας μέτοχοι τούτης της βιοσοφικής απλότητας. Είναι, άρα, και αμέτοχοι Δημοκρατίας, καθημερινών σχέσεων λύπης και χαράς, κοινωνικής σύγκρουσης.
Τρέμω για το μέλλον των παιδιών μου (και όλων των παιδιών) όταν έχουμε υπουργό Παιδείας αυτή την κυρία, που, Κύριος οίδε πώς έφτασε σ' αυτό το αξίωμα. Αλλά, είπαμε, όλα είναι πιθανά σ' αυτό το καταρρεύσαν πολιτικό σύστημα (τίποτε το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο, έλεγε ο οξυδερκής και πολυμαθής Κάρολος Μαρξ).
Θαρρώ τρέμουν μαζί μου και πολλοί εχέφρονες για το μέλλον τούτης της (πανέμορφης κατά τα άλλα) χώρας, όταν ο πρωθυπουργός, έχοντας εκχωρήσει εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, μας καλεί να ψηφίσουμε εθνικά για να (επαν)αποκτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία!
Είναι πολλά τα μέλη της Λέσχης Αθλίων Ελληνικών [Χρυσοχοΐδης, Μπατζελή, Μπιρμπίλη, Ραγκούσης, Πάγκαλος (γι' άλλους λόγους αυτός), Λοβέρδος (τι κρίμα για ένα φέρελπιν του Συνταγματικού Δικαίου) και οι πλείονες των υπολοίπων, δεν έχει νόημα η ονομαστική αναφορά].
Εκείνο που έχει νόημα -και είναι απορίας άξιον- είναι το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη πολλοί πολίτες που υπακούουν στον λόγο όλων αυτών των ανελλήνιστων.
Το νόημα, όμως, είναι το ζητούμενο για την ελληνική κοινωνία. «Ανεξαρτησία της χώρας μας από δάνειες δυνάμεις»; «Επανάκτηση αξιοπρέπειας»; Τι ξεφεύγει από το έρκος οδόντων τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου