Γράφει ο φίλος του ιστολογίου Χρίστος Αρτινος
Στην δεκαετια του 70 η καπνοαπαγορευση ηταν πολυ αυστηρη για τους μαθητες. Θυμαμαι οτι, οποιος μαθητης εβγαινε στη ''σεντρα',' το ''προστιμο'' ηταν οκτω μερες αποβολη.
Σκληρο μετρο, που εκτος απο την απομακρυνση του απο τα μαθηματα και τους φιλους του, ο μαθητης δεχοταν μια βαναυση προσβολη της προσωπικοτητας του και της ελευθερης βουλησης του, επιβαλονταν δε να επιστρεψει στο σχολειο με τον κηδεμονα του.
Ηταν ενα μετρο, που ολοι γνωριζουμε, οτι δεν απεδωσε. Αντιθετα ωθησε τους νεους σε αυξηση του καπνισματος, αφου, οτι παρανομο ειναι και πιο ελκυστικο!
Ημουν σε ενα λυκειο που κοντα του υπηρχε μια πλατεια. Μολις χτυπαγε το κουδουνι για διαλειμα
ολοι οι καπνιστες τρεχαμε εκει, διοτι μας καλυπταν τα φυτα και ενα τεραστιο αγαλμα. Οι καθηγητες δεν εκαναν τίποτε αλλο, απο το να εφαρμοζουν τις εγκυκλιους του υπουργειου: παρακολουθουσαν την ιδιωτικη μας ζωη, τον ελευθερο χρονο μας.
Απο εκπαιδευτικοι καταντησαν να ειναι αστυνομικοι. Ομως, εν αγνοια των περισσοτερων εξ αυτων, τα μετρα δεν ειχαν στοχο την προφυλαξη της υγειας των μαθητων. Στοχευαν στη καταστολη της ελευθεριας και στην κατασκευη πειθηνιων οργανων της πολιτειας.
Κανεις συμμαθητης μου, απο οσους θυμαμαι, δεν εκοψε το τσιγαρο.Αν το κοψαμε καποιοι, το καναμε αργοτερα σε μεγαλη ηλικια, οχι αναγκαστικα, αλλα με δικα μας κριτηρια.
Σημερα με την σχετικη νομοθεσια, φαινεται πως οι στοχοι και τα αποτελεσματα να ειναι τα ιδια. Διαφαινεται πως η αντιπαραθεση μεταξυ μας, ειναι ενας αλλος απωτερος στοχος του μετρου, δηλαδη η χωριστικοτητα των πολιτων κατα το γνωστο:''διαιρει και βασιλευε''. Ολες οι αλλες προφασεις ειναι σκετα ''φουμαρα''.
Μεταξυ καπνιστων και μη καπνιστων δεν υπαρχουν νικητες και ηττημενοι. Μεχρι προσφατα τρια-τεσσερα χρονια, ολοι θυμουμαστε οτι ολοι συνυπηρχαμε αρμονικα. Στην κριση μας ειναι να διακρινουμε αν υπαρχουν παθητικοι καπνιστες η'' αντιπαθητικοι αντι-καπνιστες.
Οι καπνοβιομηχανιες, γνωριζοντας οτι η καταπιεση οδηγει στην ελευθερια, δειχνουν να μην απειλουνται απο τα μετρα
Θυμαμαι, οτι το αγαλμα στην μικρη πλατεια, ηταν ενα εργο με την μορφη της Ελευθεριας! Τωρα συνειδητοποιω τον συμβολισμο της κρυψωνας μας! Εκει τα βραδια καταφευγαμε και για τα πρωτα παρανομα ραντεβουδακια, αφου και η αγαπη απο τις πολλες ενοχες, ειχε μπει και αυτη στην λιστα των απαγορευσεων!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου