Μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου στη χιλιανική τοποθεσία Κοπιαπό: στη μέση τού πουθενά και της πέτρινης ερήμου του Ατακάμα, μαγευτικό μεν, αλλά παράλληλα εφιαλτικό σεληνιακό τοπίο παρόμοιο με το Zabriskie Point, το πιο ζεστό και ξερό σημείο του πλανήτη, στην Καλιφόρνια.
Το κομβόι με τις 42, πάν-βαριες νταλίκες κατεβαίνει μ' εκνευριστικά αργούς ρυθμούς τον χωματόδρομο που οδηγεί στο ανθρακωρυχείο του Σαν Χοσέ κι όπου από τις 5 Αυγούστου, 33 άνθρωποι παραμένουν παγιδευμένοι, 688 μέτρα κάτω από τη γη, ύστερα από την υποχώρηση και κατάρρευση του εδάφους.
Μεταφέρει τις όποιες, εναπομείνασες ελπίδες τους, για την ώρα στοιβαγμένες σ' εκείνες τις καρότσες, αλλά μέχρι να ξεφορτωθούν, συναρμολογηθούν και στηθούν τα χιλιάδες κομμάτια του γιγαντιαίου εκσκαφέα που θα πρέπει να τους επαναφέρει από την Κόλαση στον Παράδεισο θα χρειαστούν υπομονή κι αρκετή δόση τύχης.
Η επιχείρηση διάσωσης είναι εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρος κι όπως εκτιμούν οι μηχανικοί, οι κορυφαίοι της αμερικανικής ηπείρου (και της Nasa), στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν προβλέπεται πριν από τα μέσα Νοεμβρίου- στη χειρότερη, κοντά στα Χριστούγεννα.
«Σπουδάζω πολιτικός μηχανικός στο Σαντιάγκο. Στη Χιλή η εκπαίδευση είναι πολυτέλεια και κοιτάξτε πού κατάντησε ο πατέρας μου για να μπορέσει να μου την παρέχει», θα πει με τρεμάμενη φωνή η 25χρονη Καρολίνα Λόμπος, η διασημότερη, ας το πούμε συγγενής των 33 ηρώων, γιατί είναι κόρη του Φράνκλιν, κάποτε συμπαίκτη του Ιβαν Ζαμοράνο, διεθνούς με την ποδοσφαιρική ομάδα που το '84 έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς του Λος Αντζελες.
«Θέλω να γίνω η καλύτερη στο είδος μου: του το χρωστάω, του το οφείλω κι ορκίζομαι ότι την επόμενη φορά που θα γυρίσω στο Κοπιαπό θα είναι ως επικεφαλής ασφαλείας του ανθρακωρυχείου», προσθέτει η Καρολίνα, που αγωνιά και προσεύχεται μέρα-νύχτα, μαζί με τους υπόλοιπους στον πρόχειρο κι έκτακτο καταυλισμό που στήθηκε δίπλα από τον κρατήρα της τραγωδίας.
Κάτω από τη γη, η κατάσταση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια σχολίων. Η προστακτική της επιβίωσης ξεπερνάει τα όρια του φόβου και του πανικού και παρά το δράμα τους, οι 33 παλεύουν καθημερινά, με ανεξάντλητη ψυχική δύναμη και υπομονή.
Παλεύουν για τη ζωή τους, πιστεύουν, κι έτσι πρέπει, ότι θα καταφέρουν, πόσο όμως ν' αντέξουν; Για την ώρα είναι καλά στην υγεία τους, αν και θρέφονται μόνο μέσω ενός ειδικού, λεπτού κι ελαφρύ σωλήνα που «τρύπωσε» μέχρι το καταφύγιο και μέσω του οποίου περνάνε καθημερινά, υγρά και συμπιεσμένα, υπό τη μορφή χαπιών φαγητά, τα ίδια που είθισται να χρησιμοποιούνται και στο Διάστημα.
Ο θαυματουργός σωλήνας- Paloma είναι και η μοναδική εφικτή επικοινωνία τους με τον πάνω κόσμο, μέσω οπτικών ινών, ο οποίος στις 8 Σεπτεμβρίου τούς έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν μέχρι και το φιλικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι με την Ουκρανία.
Καμία σημασία δεν έχει εάν η Χιλή ηττήθηκε 2-1. Αλλη είναι η παρτίδα και το στοίχημα που έχουν βαλθεί να κερδίσουν η χώρα κι ο κόσμος ολόκληρος. «Να σώσουμε τον μπαμπά μου και τους υπόλοιπους: εάν κατακτήσαμε το φεγγάρι, γιατί να μην μπορούμε και τα έγκατα της γης;»
πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου