Tου Πασχου Mανδραβελη
Θα μπορούσε να είναι ριζοσπαστική η πρόταση του προέδρου της ΚΕΔΚΕ, κ. Νικήτα Κακλαμάνη, για εξαίρεση των δήμων από τις επιταγές του Μνημονίου. Από πρώτη άποψη μπορεί να ακουστεί και λογική. Το κράτος χρωστάει, γιατί να την πληρώσουν οι δήμοι; Οπότε, μια αυτονόμηση από τις περικοπές που επιβάλλει το πρόγραμμα σταθερότητας της ελληνικής οικονομίας θα ήταν μια επαναστατική πράξη. Θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του ασφυκτικού ελέγχου που ασκεί το κράτος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Κάθε επανάσταση όμως έχει και κάποιο τίμημα. Η διακοπή του ομφάλιου λώρου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από το κεντρικό κράτος, και συνεπώς από τους επιτηρητές του, σημαίνει και το τέλος της χρηματοδότησης της Τ.Α. από το κράτος. Διότι δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν μπορεί να ισχύει στα έσοδα μαζί και στις δαπάνες χώρια και μάλιστα ανεξέλεγκτα.
Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Κακλαμάνης άλλα κελεύει. Δεν θέλει τις περικοπές στις δαπάνες που επιβάλλει οριζόντια στον δημόσιο τομέα η τρόικα, αλλά θέλει τα λεφτά του Δημοσίου, τα οποία είναι υπό την επιτήρηση των πιστωτών μας, «λες και οι δήμοι αποτελούν ξεχωριστές κρατικές οντότητες και δεν ακολουθούν την τύχη της υπόλοιπης ελληνικής κοινωνίας ή είναι παραδείγματα χρηστής διαχείρισης και πλεονασματικών προϋπολογισμών», όπως ορθώς επισημαίνει ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, κ. Τάσος Αβραντίνης.
Οι δήμοι της χώρας, με πρώτο εκείνον των Αθηναίων, είναι δομικό κομμάτι της σπατάλης του ευρύτερου κράτους. Κανονικά θα πρέπει να έχουν τα δικά τους έσοδα και να κανονίζουν τα έξοδα. Να δανείζονται μόνοι τους (χωρίς την εγγύηση του Δημοσίου, όπως γίνεται τώρα) και να αποπληρώνουν τα δάνειά τους. Εν ανάγκη και να χρεοκοπούν. Πιθανώς να καταφεύγουν και σε διαδικασίες επιτήρησης.
Ο Δήμος Αθηναίων, για παράδειγμα, με τα 128 εκατομμύρια χρέος (χωρίς να υπολογίζουμε σ’ αυτά τα χρέη των δημοτικών επιχειρήσεων, όπου γίνεται και το μεγάλο πανηγύρι), χρειάζεται να έχει μια τρόικα από μόνος του. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να δανειστεί.
Δυστυχώς έτσι γίνονται οι επαναστάσεις. Με ρίσκα. Oυχί εκ του ασφαλούς και με (ανεξέλεγκτη) κρατική χρηματοδότηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου