Του DONALD JG. McNEIL JR / The New York Times
Οι κοριοί, τα αντιπαθητικά ζωύφια που μας πίνουν το αίμα, αποτελούν δυσεπίλυτο μυστήριο για τους ειδικούς. Τον περασμένο μήνα, η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ και τα Κέντρα για τον Ελεγχο και την Πρόληψη Ασθενειών εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση με θέμα τον έλεγχο των κοριών, αναγνωρίζοντας έτσι ότι αποτελούν πρόβλημα με μεγάλες διαστάσεις.
Κανείς δεν γνωρίζει γιατί οι κοριοί επανεμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1990 έπειτα από 40 χρόνια, ούτε γιατί δεν μεταδίδουν ασθένειες. Κατά πάσα πιθανότητα, αυτά τα έντομα ενοχλούσαν τους προγόνους μας από τη στιγμή που κατέβηκαν από τα δένδρα και εγκαταστάθηκαν στα σπήλαια.
Οι κοριοί μας δαγκώνουν, προκαλώντας κνησμό και σπάνια αναφυλακτικό σοκ ή άσθμα. Αυτά όμως είναι αλλεργικές αντιδράσεις, όχι ασθένειες. Αντιθέτως, οι μύγες και οι κατσαρίδες μάς αρρωσταίνουν μεταφέροντας βακτήρια με τα πόδια τους, τα περιττώματα και τον εμετό τους.
Ο λόγος που εξαφανίστηκαν επί τόσα χρόνια και επανεμφανίστηκαν ισχυρότεροι ίσως σχετίζεται με τις συνήθειές τους, αλλά μάλλον δεν σχετίζεται με την απαγόρευση χρήσης DDT. Πριν από τη διάδοση της κεντρικής θέρμανσης, στα 1900, οι κοριοί πέθαιναν κάθε χειμώνα. Ο κόσμος που άλλαζε συχνά το εσωτερικό των στρωμάτων ή απολύμανε με βραστό νερό τμήματα του κρεβατιού υπέφερε λιγότερο, εξηγεί ο Μάικλ Φ. Πότερ, ιστορικός του είδους στο πανεπιστήμιο του Κεντάκι. Η οριστική νίκη ήρθε το 1950 όταν οι κοριοί καταπολεμήθηκαν με DDT και άλλα εντομοκτόνα μόλις ανέπτυσσαν ανθεκτικότητα στο πρώτο. Στη βόρεια Αμερική και τη δυτική Ευρώπη τα ζωύφια εξαφανίστηκαν, ενώ παρέμειναν σε μικρότερους αριθμούς σε νότια Αμερική, Μέση Ανατολή και Αφρική.
Σύμφωνα με μια θεωρία, οι κοριοί επανεμφανίστηκαν όταν το 1980, οι εταιρείες απεντομώσεων σταμάτησαν να ψεκάζουν κατά των κατσαρίδων και χρησιμοποίησαν δηλητηριασμένα δολώματα, τα οποία δεν τρώνε τα ζωύφια. Η αλήθεια είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα οι κοριοί επέστρεψαν στις ΗΠΑ από το εξωτερικό. Τώρα, βέβαια, κανείς δεν γνωρίζει από πού ακριβώς.
Οπως και να έχει, το μέλλον διαφαίνεται ζοφερό. Πολλά παρασιτοκτόνα είναι αναποτελεσματικά και άλλα -που έχουν αποτελέσματα- απαγορεύονται. Η αντιμετώπισή τους, εξάλλου, είναι εξαιρετικά δαπανηρή και πολλοί ιδιοκτήτες κατοικιών και ξενοδοχείων απλά αρνούνται το πρόβλημα. Βέβαια, άλλοι άνθρωποι επηρεάζονται τόσο πολύ από την εμφάνισή τους ώστε έχουν παραισθήσεις και τους βλέπουν παντού. Οπως και να έχει, οι ειδικοί συνιστούν την ψυχραιμία ως το καλύτερο μέτρο αντιμετώπισης του προβλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου