Δυστυχώς, ξέρουμε πού πάμε

Του Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η Ελλάδα αναστενάζει ακόμα και στις παραλίες. Με την πρώτη συγκέντρωση του κόσμου στις παραλίες όπου και να γυρίσεις ακούς συζητήσεις για την κρίση και την αγωνία όλων πού θα φτάσει και τι θα γίνει στο μέλλον. Πρωταγωνιστές ακόμα και οι νέοι, που μέχρι τώρα δεν πολυασχολούντο με την πολιτική και τα κατορθώματά της.

Και όμως, οι απαντήσεις είναι εύκολες, αν παρακολουθεί κανείς την επικαιρότητα στις πηγές της, πριν παραχαραχθεί από αδέξιους ή εντεταλμένους δημοσιογράφους και επιδέξιους προπαγανδιστές και αλαζόνες πολιτικούς.

Τον Φεβρουάριο ο υποψήφιος για την προεδρία του υπό ίδρυση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, μας είχε πει καθαρά: «Η Ελλάδα θα βλέπει τα spreads να περνούν τις 600 μονάδες και θα δανείζεται συνεχώς. Και για να μπορεί να συνεχίσει να δανείζεται θα παίρνει συνεχώς νέα σκληρά μέτρα…». Επαληθεύτηκε απολύτως.

Τον Απρίλιο, ο επικεφαλής του ΔΝΤ, στις δαγκάνες του οποίου περάσαμε τον Μάιο μας είχε πει: «Το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι η ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους αλλά η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας, διότι «ό,τι παράγει είναι πιο ακριβό από τα αγαθά και τις υπηρεσίες των άλλων χωρών…». Συνεπώς, «πρέπει να μειωθούν οι μισθοί», μέτρο «πολύ οδυνηρό αλλά απολύτως αναγκαίο, διότι είναι ο μόνος τρόπος να πωλήσει η χώρα αυτά που παράγει όταν το κόστος παραγωγής των άλλων χωρών είναι χαμηλότερο».

Ο αρμόδιος Επίτροπος O. Rhen μας ζήτησε να υπαχθούν οι οικονομικές υπηρεσίες της χώρας στο… γραφείο του επειδή «η Επιτροπή δεν έχει πρόσβαση στις αναλυτικές πληροφορίες που αποτελούν τη βάση των στατιστικών πληροφοριών, δηλαδή στις πηγές των στοιχείων, που περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τους λογαριασμούς κυβερνητικών φορέων, έρευνες και ερωτηματολόγια».

Άρα, μεταφέρετε τις αποφάσεις σε εξωθεσμικά όργανα, από την γκρινιάρα Βουλή σας, για να σας δίνουμε όσα χρειάζονται για αν μας εξοφλείτε με τοκογλυφικά επιτόκια, βαθαίνοντας το χρέος και τη συνεχή εξάρτησή σας.

Και η Βουλή ψήφισε τη Δευτέρα την αυτοακύρωσή της, αφού οποιαδήποτε απαίτηση της τρόικας θα γίνεται νόμος του κράτους με μόνη την υπογραφή του υπουργού Οικονομίας, χωρίς συζήτηση και έγκριση.

Θα του επιβάλλουν και αυτός θα μας το επιβάλλει με νόμο ό,τι εκείνοι κρίνουν. Άλλωστε, ο ελευθερόστομος Θ. Πάγκαλος το είχε δηλώσει: «Δεν επιβάλουν τους όρους οι δανειζόμενοι, αλλά οι δανειστές…».

Είναι δύσκολο να καταλάβουμε πού πάμε;