...Προς Θεού, «όλα επιτρέπονται» όταν ένας συμπαίκτης σου, στο 93', θα πετύχει το γκολ που θα χαρίσει στην ομάδα σου τη νίκη, μάλιστα μες στο σπίτι της μισητής σου αντιπάλου. Και για ν' ακριβολογούμε επιβάλλεται, σχεδόν διά ροπάλου να πανηγυρίσεις μαζί του ή να τον αγκαλιάσεις. Μέχρι και να τον φιλήσεις, μπορείς: όχι όμως στο στόμα. Στο στόμα, βρε αδελφέ, πάει πολύ. Ας είναι κολλητοί, φίλοι και συμπαίκτες από πιτσιρικάδες. Ας είναι μια ζωή μαζί, στις καλές και τις κακές της Μάντσεστερ. Στις καλές και τις κακές της Εθνικής Αγγλίας.
Ο,τι και να είναι, το να βλέπουν χιλιάδες παιδιά τα χείλια του ενός, να κολλάνε στα χείλια του άλλου δεν ήταν ό,τι ακριβώς ωραιότερο ή διδακτικό. Και πάει στο καλό εάν έγινε κατά λάθος: αλλά εδώ μιλάμε για... πάθος. Ετσι τουλάχιστον το εξέλαβε η πλειοψηφία όσων, άναυδων, παρακολούθησαν την... τρυφερή στιγμή ανάμεσα στο δράστη (Γκάρι Νέβιλ), βάζοντας το χέρι τους στη φωτιά για την παντελή έλλειψη αντίδρασης ή αιφνιδιασμού του θύματος (Πόουλ Σκόουλς).
Ο ίδιος βέβαια ισχυρίζεται άλλα: ότι εκείνη τη στιγμή, μες στην τούρλα και τη θολούρα του Σαββάτου, που λέμε, έτσι αισθάνθηκε κι έτσι έπραξε. Ούτε που συνειδητοποίησε ποιον φιλούσε και κυρίως (;), πού. Ηταν τόσο μεγάλη η χαρά του για τον θρίαμβο που το μόνο που πέρασε από το μυαλό του ήταν να τρέξει, να πνίξει στην αγκαλιά του τον σκόρερ και φυσικά να τον φιλήσει. Κι η πλάκα είναι ότι δεν ήταν ο πρώτος κι ούτε θα είναι ο τελευταίος.
Στην ιστορία της μπάλας την αρχή την είχε κάνει ο Μαραντόνα το '95, μετά το 4ο γκολ της Μπόκα στο ντέρμπι με τη Ρίβερ. Αγκάλιασε τον Κανίγια κι «έβρεξαν» τα χείλια τους κι επειδή προφανώς του άρεσε, το επανέλαβε και το 2004 με το στόμα (...μπλιάαχ) του Τέβες. Μετά έγινε μόδα: ο Ρεκόμπα κι ο Ντάριο Σίλβα έτσι πανηγύριζαν τα γκολ της Ουρουγουάης, οι Σπινέζι και Βάργκας της Κατάνια, οι Ντι Νάπολι και Παρίζι της Μεσίνα.
Χίλιες φορές το φιλί του Μπλαν στο φαλακρό κεφάλι του Μπαρτέζ. Κι εκείνο, στην αρχή είχε σκανδαλίσει, αλλά ήταν ένα εθιμοτυπικό. Κι αν κρίνουμε από το γεγονός ότι στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης και κόσμου, άντε μετά να μην γίνεις προληπτικός.
Ανάμεσα στα 24.000, όπως αναφέρει και το Google, είδη φιλιών (με γλώσσα, το μάγουλο, τη μύτη, το χέρι ή και το γραπτό), υπάρχει βέβαια και το λεγόμενο «τσατίλας», όπως το... γλωσσόφιλο του Κλέμπερσον στο διαιτητή που μόλις τον είχε αποβάλει. Ή όπως εκείνο του Ουίλιαμς στον Κουτίνιο, αμέσως μετά την ανατροπή του πρώτου, σε βάρος του δεύτερου σ' ένα Φλαμένκο - Βάσκο ντα Γκάμα. Ιστορικό έμεινε και το φιλί του Γκούτι σ' έναν φίλο του, έξω από μπαρ και που δεν ήταν δυνατόν να μην απαθανατίσουν οι ανεκδιήγητοι paparazzi.
«Κατά λάθος έγινε: είμαι παντρεμένος με δύο παιδιά». Οπως κι οι Νέβιλ, Σκόουλς, Ρεκόμπα, Μαραντόνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου