Παρατηρώ ότι, παρά την προσπάθεια συντονισμού των ευρωπαϊκών χωρών, σχετικά ή παρόμοια ειδησάρια με αυτό δεν έχουν πάψει να εμφανίζονται στην επικαιρότητα, αφότου συνειδητοποιήσαμε ότι θα πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε με τον κορωνοϊό.
Αυτή είναι η πραγματικότητα πίσω από τα χαμόγελα και, επίσης, ο λόγος για τον οποίο είναι απαραίτητο η χώρα μας να δείξει στον κόσμο ότι εδώ τηρούνται οι κανόνες και τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Να δείξει, δηλαδή, ότι η Ελλάδα είναι ασφαλής προορισμός για διακοπές ή, τέλος πάντων, επειδή ο συγκεκριμένος όρος είναι σχετικός, ότι η Ελλάδα είναι ασφαλέστερος προορισμός. Τη σοβαρότητα που έδειξε η χώρα στην αρχή οφείλει και τώρα να την επιδείξει και ας είναι πολύ μεγαλύτερες οι δυσκολίες της παρούσας φάσης εν συγκρίσει με την προηγουμένη.
Αν αυτός ο στόχος δεν ήταν προτεραιότητα για τη χώρα και την οικονομία της, δεν νομίζω ότι ο πρωθυπουργός θα έμπαινε στον κόπο να μεταβεί ο ίδιος στη Σαντορίνη το Σαββατοκύριακο, προκειμένου να διαφημίσει τις τουριστικές υπηρεσίες της χώρας. (Προτού συνεχίσω, να διευκρινίσω ότι, ναι, είναι κόπος να πετάγεσαι μέχρι τη Σαντορίνη ίσα ίσα για να θυμηθείς πώς ζουν οι τυχεροί και μετά να επιστρέφεις πίσω στο Μαξίμου. Καλύτερα να μένεις μέσα, χωρίς να εκτίθεσαι σε περισπασμούς και πειρασμούς...) Το κάνει, όμως, επειδή είναι ανάγκη να δουλέψει η τουριστική βιομηχανία μας, όπως μας αρέσει να την αποκαλούμε. Το κάνει, μάλιστα, αυτοπροσώπως, εκμεταλλευόμενος την εικόνα του επιτυχημένου πρωθυπουργού, που διαμορφώθηκε διεθνώς μετά την επιτυχία του lockdown στην Ελλάδα, ώστε το μήνυμα «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» να μεταδοθεί στο κατά το δυνατόν ευρύτερο κοινό.
Υπό το πρίσμα αυτό, πολύ σωστά επιβλήθηκε η ποινή που ορίζει ο νόμος στο μπιτσόμπαρο (beach bar) της Μυκόνου, και μάλιστα ανεξαρτήτως αν οι κανονισμοί που έχουν επιβληθεί είναι ρεαλιστικοί ή όχι. Το μήνυμα που μεταδίδει η επιβολή του νόμου απευθύνεται και μέσα και έξω, διότι αν η ισχύς του νόμου φθάνει και μέχρι τη Μύκονο, τότε μήπως, βρε παιδιά, αποκτήσαμε στ’ αλήθεια κράτος και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει;
Ισως να μπορούσαμε να το πούμε, ακόμη και να το ελπίσουμε, αν ο ίδιος ο αρμόδιος για το πρόστιμο υπουργός δεν ακύρωνε με τη συμπεριφορά του την αποφασιστικότητα του κράτους. Διότι, πραγματικά, είναι ασύμβατη η υπεράσπιση της δρακόντειας ποινής για την υπέρβαση των κανόνων της συνάθροισης, όταν την ίδια ώρα ο υπουργός παρευρίσκεται σε άλλη συνάθροιση, εξίσου πυκνή, αλλά εθνικοπατριωτικού χαρακτήρα.
Ο υπουργός έπεσε θύμα της λαιμαργίας του – το έκτο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.
Το παρήγορο, πάντως, ήταν ότι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος του Πειραιά είναι καλύτερος από τον άλλον, του Φαλήρου, που έχει χέρια μακριά σαν αυτά χιμπατζή και είναι ο καημένος καβάλα σε ένα γαϊδουράκι, που μπορεί να είναι και μουλάρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου