Η Ευρωζώνη
μπορεί να θέσει μια σειρά προϋποθέσεων στα προγράμματα οικονομικής
βοήθειας τα οποία στηρίζει, σχετικά με τον έλεγχο της δημόσιας
οικονομίας, ώστε να μη χαθεί η ισορροπία του ευρώ, και για τις
μεταρρυθμίσεις, ώστε μια χώρα να συμβάλει θετικά -και όχι ως βάροςστη
δημιουργία πλούτου για όλη τη ζώνη του ευρώ. Η δράση της σταματά εκεί.
Αν στη συνέχεια η Ελλάδα ψηφίζει ένα κόμμα, το οποίο λέει ότι θέλει να
αλλάξει τα πάντα στη χώρα είναι, σαφώς, θέμα που αφορά τους Έλληνες. Και
ο ΣΥΡΙΖΑ, που κέρδισε τις εκλογές, έχει το νόμιμο δικαίωμα να
προχωρήσει στις αλλαγές τις οποίες υποσχέθηκε: αν δεν αποσταθεροποιούν
την Ευρωζώνη.
Αυτή την στιγμή, δεν φαίνεται να τυχαίνουν σεβασμού αυτά
τα πολιτικά όρια, τα όρια νόμιμου δικαιώματος: αυτό κινδυνεύει να
προκαλέσει σοβαρές συνέπειες.
Η κυβέρνηση της Αθήνας δημιουργεί, κυρίως,
την εντύπωση -κάποιες φορές το δηλώνειότι επιθυμεί μια αλλαγή
καθεστώτος, regime change, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη
την Ευρώπη, δηλαδή την εγκατάλειψη των πολιτικών, οι οποίες στηρίζονται
από 18 μέλη της Ευρωζώνης σε σύνολο 19.
Κάτι τέτοιο εκνευρίζει όχι μόνον
τη Γερμανία, αλλά και την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, και την Ισπανία, οι
οποίες σεβάστηκαν και σέβονται τις δεσμεύσεις που έλαβαν στην Ευρώπη,
και τις χώρες εκείνες της ανατολικής Ευρώπης που είναι φτωχότερες σε
κατά κεφαλήν εισόδημα από την Ελλάδα και δεν θα ήθελαν να
διακινδυνεύσουν τα χρήματα των πολιτών τους σε μη ασφαλή προγράμματα
βοήθειας.
Από την άλλη πλευρά, δεν γίνεται πάντα κατανοητή η σημασία της
πολιτικής πρόκλησης που ξεκίνησε στην Ελλάδα με τις εκλογές της 25ης
Ιανουαρίου
Σε όλα αυτά προστίθεται και η υπόθεση Βαρουφάκη. Δεν αποτελεί μυστικό ότι
ανάμεσα στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών και μερικούς συναδέλφους του
-της Ευρωομάδας- δεν υπάρχει χημεία.
Ισχύει για τον Σόιμπλε, ο οποίος
ενοχλήθηκε επανειλημμένα από τη συμπεριφορά, ενίοτε αλαζονική, του
Βαρουφάκη. Ισχύει για τον Ισπανό Λούις Ντε Γκίντος, ο οποίος δεν εννοεί
να ακυρώσει, στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, τις προσπάθειες μεταρρύθμισης που
έχει επιτελέσει η Μαδρίτη. Και ισχύει και για άλλους, οι οποίοι δεν
εκτίμησαν το ότι ο Βαρουφάκης, στις διασκέψεις, δεν μιλά ως πολιτικός,
αλλά ως οικονομολόγος.
Η σχέση του Έλληνα υπουργού με τον Ντράγκι,
άλλωστε, είναι «τυπική», όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος. Και πληροφορίες
που διαρρέουν -μόνον πληροφορίες- υποστηρίζουν ότι και ο ίδιος ο Τσίπρας
δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένος από τους τρόπους και τη διαλεκτική του
υπουργού του
Η συνέντευξη η οποία δημοσιεύθηκε
χθες από την Κοριέρε με τον Βαρουφάκη, άνοιξε το θέμα ενός ενδεχόμενου
δημοψηφίσματος, που η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να αποφασίσει να
τελέσει, σε περίπτωση που δεχθεί αρνητικές απαντήσεις στις προτάσεις της
για συμβόλαιο υπέρ της ανάπτυξης. Δημοψήφισμα για το ευρώ ή όχι;
Όποιο
δημοψήφισμα και αν οργανωθεί στην Ελλάδα ως αντίδραση σε ένα «όχι» των
Βρυξελλών, θα ήταν ένα δημοψήφισμα με θέμα ευρώ ναι/ευρώ όχι.
Όποιο
όνομα και αν αποφασιστεί να του δοθεί.
Το ξέρει η κυβέρνηση της Αθήνας
και το ξέρει ο υπουργός Βαρουφάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου