ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Αδέλφια μου αλήτες πουλιά και άλλες επιτυχίες

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Οι φίλοι μου θα χαρούν. Οι εχθροί μου (αν με μισούν πια τόσο πολύ...) θα δυσαρεστηθούν. Η δε συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητος θα μείνει παγερά αδιάφορη (στην πραγματικότητα, ούτε καν θα πληροφορηθεί ποτέ...) ότι τον χιονιά των Φώτων τον άντεξα και τον αψήφησα. Αυτό που με άφησε παγοκολόνα, που λέει ο λόγος, ήταν η είδηση χθες ότι η Αντζελα Γκερέκου (συλλέκτρια τέχνης μεγαλύτερη της Πέγκυς Γκουγκενχάιμ, μα και της προσφιλεστάτης μου Πέγκυς Ζουμπουλάκη ― διότι η Αντζελα έχει στο σπίτι της έναν αληθινό Βοσκόπουλο, τον μόνο Βοσκόπουλο...) πρόκειται να πολιτευθεί στην Κέρκυρα, όπως πάντα, αλλά με τα χρώματα της Νέας Δημοκρατίας.

Καλά κάνει. Είναι πολύ έξυπνο από πλευράς της, εφόσον έχει προηγηθεί σοβαρή προετοιμασία στη βάση των ψηφοφόρων. Τι γαλάζια, τι πράσινη. Το ίδιο κάνει, γιατί μία είναι η πασοκαρία. Τώρα μάλιστα, που η γνησιότητα της απειλείται από τον Τσίπρα και τη νεοπασοκαρία του, χρωματικές διαφορές μεταξύ εκπροσώπων των παραδοσιακών πολιτικών εκφράσεων της πασοκαρίας παύουν να ισχύουν.

Πέραν αυτού, προσωπικώς εκτιμώ βαθιά τον επαγγελματισμό και, στη σημερινή εποχή, με την πολυπλοκότητα των θεμάτων που ορίζουν τη μοίρα μας, η πολιτική είναι για επαγγελματίες. Εστω και αν πρόκειται για την ερμηνεύτρια και στιχουργό του σουξέ «Αυτοκολλητάκι μου». («Αυτούς έχω, με αυτούς δουλεύω», που έλεγε ο μέγας Αντρεότι, όποτε τον ρωτούσαν για τους διεφθαρμένους ή ανίκανους συνεργάτες του στις κυβερνήσεις που σχημάτισε...).
 


Ωστόσο, ένα ερώτημα μένει να αιωρείται αναπάντητο. (Σ.σ.: κατά κανόνα, μόλις απαντάται ένα ερώτημα, κάποια αόρατος χειρ κόβει τα νήματα που το κρατούν από το ταβάνι και πέφτει με πάταγο στο πάτωμα...).  

Ο Τόλις ως κουμπάρος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Τόλις ως θαυμαστής του οχυρωμένου στη Χ. Τρικούπη Τσοβόλα, ο Τόλις της λευκής Μπέντλεϊ, ο Τόλις που εξέφρασε τα αισθητικά και καλλιτεχνικά ιδεώδη της πασοκαρίας, προτού καν αυτή μορφοποιηθεί από τον Παπανδρέου, εν ολίγοις ο πολιτικός Τόλις, ο Τόλις που ―ας μην ξεχνούμε αυτό― μας έδωσε με τη φωνή του τους αθάνατους στίχους «Και κλέβει του φτωχού τ’ αρνί / Κι ας είμαστε και χριστιανοί», πώς το επέτρεψε;

Επ’ αυτού, άλλο ουδέν. Σπεύδω να μελετήσω τον Κοσμά Αιτωλό, για να δω ποιας προφητείας η εκπλήρωση ήταν αυτό το... Πώς είναι σωστό να το πω; Θα το έλεγα «χωρατό», αλλά λόγω Κερκύρας και της ιδιαίτερης πολιτιστικής παραδόσεως της θα το πω «κάζο»...

(Επεξήγηση για την ορθογραφία: η σωστή μορφή του ονόματος του βάρδου είναι το τριτόκλητο «ο Τόλις, του Τόλιδος», κατά το «ο Αγις, του Αγιδος» και ουχί το επικρατήσαν «ο Τόλης, του Τόλη...)

 

Αλλα ηχηρά παρόμοια
Στις άλλες «επιτυχίες» της προεκλογικής περιόδου, τώρα, ξεχωρίζει η λιτή (ούτε καν τριάντα λέξεις) ανακοίνωση του Αποστόλη Γκλέτσου και της «Τελείας» του, με την οποία μας γνωστοποιεί ότι η καλλιτέχνις του λαϊκού πενταγράμμου Κατερίνα Στανίση πολιτεύεται στην Ημαθία με το δικό τους «σχήμα», που λένε και στη γλώσσα της πίστας. Το χαριτωμένο, πλην μάλλον δυσοίωνο ως προς τη μελλοντική προοπτική της πολιτικής συμπόρευσης των δύο καλλιτεχνών, είναι ότι, στη σχετική φωτογραφία που συνόδευε την ανακοίνωση στο Διαδίκτυο, ο αρχηγός της «Τελείας» εικονίζεται ανφάς μέχρι το στήθος. Ατυχώς, από την υποψήφια βουλευτίνα Ημαθίας, που στέκεται δίπλα του στη φωτογραφία, διακρίνεται ίσα ίσα το μέτωπό της, καθώς ο Γκλέτσος της ρίχνει τουλάχιστον δύο κεφάλια στο ύψος και ίσως η φωτογραφία να ήταν σέλφι...

 

Και να μας γράφει!
Απώλεια για τη Δημοκρατία και η Μαρία Ρεπούση, η οποία ανακοίνωσε ότι δεν θα πολιτευθεί σε αυτές τις εκλογές. Θα αφοσιωθεί, υποθέτω, στην απαραίτητη για άνθρωπο του πνεύματος περισυλλογή. Μας αποχαιρέτησε, όμως, με χάρη αντάξια της φήμης που κέρδισε: με την ελληνικούρα ότι θα παραμείνει «ενεργή πολίτης», στη γραπτή δήλωση της. Ποτέ δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με την ελληνική γλώσσα η κ. Ρεπούση ― με άλλες μπορεί, δεν ξέρω. Θα επέτεινε τη σύγχυσή της όμως και ο συνωστισμός, ούτως ειπείν, έξω από την πόρτα του άκαρδου Αλέξη...
 

Φόβος και μίσος

Στο ΠΑΣΟΚ επιστρέφει ο Γιώργος Φλωρίδης ως επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, παρά τα όσα είχε σούρει στον πρόεδρο Ευάγγελο κατά το παρελθόν. Αυτό είναι καλό για το ΠΑΣΟΚ, διότι ο Φλωρίδης υπήρξε από τις καλές περιπτώσεις και, επιπλέον, του αναγνωρίζεται η γενναία αποχώρηση τότε που την έκανε. Φαντασθείτε, όμως, τι φόβο πρέπει να έχει στο βάθος ο Ευάγγελος για τον ΓΑΠ! Θα τον βλέπει στον ύπνο του, όπως ο Ριχάρδος (ο Γ΄, φυσικά...) έβλεπε τους δολοφονημένους πρίγκιπες, την παραμονή της ήττας και του θανάτου του στο πεδίο του Μπόσγουερθ. Από την άλλη πλευρά, ο Απόστολος Κακλαμάνης φέρεται στα πρόθυρα της συνεργασίας (άκουσον, άκουσον) με το ΚΙΔΗΣΟ του Γιωργάκη. Είναι γνωστό πόσο περιφρονεί το κακορίζικο ο Κακλαμάνης. Φαντασθείτε, όμως, τι μίσος αβυσσαλέο πρέπει να τρέφει για τον Βενιζέλο...

 
Λίγο κατόπιν εορτής
Θέλω να είμαι σαφής εκ των προτέρων ότι σέβομαι τη θέση του πατέρα της Αγγελικής του Χριστόδουλου Ξηρού και δεν επιχειρώ να κρίνω καταστάσεις τις οποίες ίσως δεν μπορώ καν να φαντασθώ. Τον άκουσα όμως να λέει ότι είχε να μιλήσει στην κόρη του δύο μήνες και ότι ανησυχεί. Τώρα;

  Πουθενά αλλού  
Στο κρησφύγετο του Χριστόδουλου Ξηρού, στην Ανάβυσσο, η αστυνομία βρήκε και τα γνωστά μπλε χαπάκια: Βιάγκρα. 

Την είδηση αυτή δεν θα τη διαβάσετε πουθενά αλλού· σας βεβαιώ γι’ αυτό, διότι πρόκειται για μία υπόθεση που την έκανα μόνος μου. (Σημειωτέον: αν δεν είναι Βιάγκρα, θα είναι Σιάλις ή ποιος ξέρει τι άλλο σχετικό...). Δεν χρειάζεται να σου το έχει πει κανείς για να το υποθέσεις. Είναι σχεδόν εξήντα χρόνων και έχει φιλενάδα είκοσι τριών...